Verwijtend
Ik zou zo graag grip willen hebben op emoties en gevoelens.
Niet omdat ik ze dan wil kunnen blokken want dat zou eeuwig zonde zijn.
Ze brengen veel moois en laten de dalen ook kenbaar voelen, waardoor de bergen enkel mooier zijn.
Nee. Ik bedoel dat ik zo graag wil weten wanneer en waarom iets mij raakt.
Waarom raak ik gepikeerd en gefrustreerd wanneer hij wat zegt. Hij praat met zo veel verwijten, dat is wat ik net ervoer en als ik er over nadenk, komt dat vrijwel altijd voor. Het was me al een tijdje duidelijk dat iets nooit aan hem ligt, hij legt het altijd bij een ander neer. Maar ook zónder dat een 'schuld' gegeven moet worden, kan hij zo neerbuigend spreken dat je je gewoon minder waard voelt. Ja ik ben me er van bewust dat dat ook aan de ontvanger ligt. Láát je je minder voelen en neem je dat aan, of is dat enkel zijn manier van spreken en hoef je dat niet te geloven? Daar zit een groot verschil in. Sinds hij terug is in Nederland heb ik hem al langere tijd ontweken. Gewoon geen behoefte aan, steeds langer wegblijven van huis of op mijn kamer vertoeven. Maar de momenten dat ik wel in dezelfde ruimte ben als hij en ik luister naar hoe hij spreekt (tegen wie dan ook) is vaak, te vaak, verwijtend. Als een slachtoffer die zich staande wil houden.
Ik denk dat ik dit in de gaten moet houden. Dat ik het niet meer binnen moet laten komen, maar dat ik als ontvanger een blok neerzet en enkel observeer hoe hij zich opstelt. Misschien leer ik daar wel lessen van. Wie weet kom ik er achter dat hij zich als slachtoffer neerzet. Stel dat dat zo is, dan ben ik aan de winnende hand. Ha. Klootviool, jij bent ook lager dan ik. Je bent een vreselijk onderkruipsel en ik zal die trap langzaam op blijven lopen om een verdieping boven jou te staan.
Niet meer binnenlaten komen, maar observeren. Ik denk dat dat mijn nieuwe actie gaat zijn.
Niet omdat ik ze dan wil kunnen blokken want dat zou eeuwig zonde zijn.
Ze brengen veel moois en laten de dalen ook kenbaar voelen, waardoor de bergen enkel mooier zijn.
Nee. Ik bedoel dat ik zo graag wil weten wanneer en waarom iets mij raakt.
Waarom raak ik gepikeerd en gefrustreerd wanneer hij wat zegt. Hij praat met zo veel verwijten, dat is wat ik net ervoer en als ik er over nadenk, komt dat vrijwel altijd voor. Het was me al een tijdje duidelijk dat iets nooit aan hem ligt, hij legt het altijd bij een ander neer. Maar ook zónder dat een 'schuld' gegeven moet worden, kan hij zo neerbuigend spreken dat je je gewoon minder waard voelt. Ja ik ben me er van bewust dat dat ook aan de ontvanger ligt. Láát je je minder voelen en neem je dat aan, of is dat enkel zijn manier van spreken en hoef je dat niet te geloven? Daar zit een groot verschil in. Sinds hij terug is in Nederland heb ik hem al langere tijd ontweken. Gewoon geen behoefte aan, steeds langer wegblijven van huis of op mijn kamer vertoeven. Maar de momenten dat ik wel in dezelfde ruimte ben als hij en ik luister naar hoe hij spreekt (tegen wie dan ook) is vaak, te vaak, verwijtend. Als een slachtoffer die zich staande wil houden.
Ik denk dat ik dit in de gaten moet houden. Dat ik het niet meer binnen moet laten komen, maar dat ik als ontvanger een blok neerzet en enkel observeer hoe hij zich opstelt. Misschien leer ik daar wel lessen van. Wie weet kom ik er achter dat hij zich als slachtoffer neerzet. Stel dat dat zo is, dan ben ik aan de winnende hand. Ha. Klootviool, jij bent ook lager dan ik. Je bent een vreselijk onderkruipsel en ik zal die trap langzaam op blijven lopen om een verdieping boven jou te staan.
Niet meer binnenlaten komen, maar observeren. Ik denk dat dat mijn nieuwe actie gaat zijn.
22 jan 2012
- meld ongepast verhaal
-
-Lisa
zondag 22 januari 2012 12:21
Ik zou zo graag grip willen hebben op emoties en gevoelens.
Niet omdat ik ze dan wil kunnen blokken want dat zou eeuwig zonde zijn.
Dit, en vooral die tweede zin, getuigt van zoveel kracht.
Ik mijn ogen kies je voor de goede, maar niet de makkelijkste weg. Bij dit verhaaltje denk ik: wauw, jij bent goed bezig. Wat een wilskracht. Heel knap
-
kruidje
zondag 22 januari 2012 13:16
Jij bent ook aan de winnende hand. Hij voelt dat hij het niet meer zomaar van je kan winnen. En dus vecht hij smerig en duikt in de slachtofferrol tegenover alles en iedereen. Want dat heeft tot nu toe altijd gewerkt.
Ik heb grondig de pest aan zulke huilebalken. Wat een watje!
Laat deze constatering jou sterker doen voelen meis. En weetje..zulke trucjes verliezen op den duur hun uitwerking.
Jij bent de laatste maanden verder gegaan en hij stond stil. Dat ziet hij ook wel.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )