Verzwijgen

Ik dacht altijd dat het niet specifiek om mij ging, dat ze alle schepen achter zich verbrandde. Dat ze een nieuw leven wilde, ze had namelijk altijd al het idee dat anderen een leuker leven leidden dan zij. Ik had altijd het idee dat ze ons naar een ander niveau had willen tillen. Maar dit was natuurlijk enkel een gevalletje van het gras is altijd groener aan de overkant. Als ik er zo op terugkijk vraag ik me af of ze het wel zo leuk vond bij mij.

Toen ik afgelopen week hoorde dat Isa weer contact met haar heeft gehad was ik verslagen. Het gaat haar niet om het vergeten van ons allemaal. Er is iets bij haar gebeurd, tussen ons, waar ik niets van af weet. En hoe graag ik het ook wil weten, hoe hard ik het ook geprobeerd heb, ze blijft voor altijd zwijgen. Het verzwijgen is als een leugen en ik begrijp niet hoe zij in deze leugen kan leven. Alsjeblieft, ik probeer het zo hard.