Ze is er nog steeds
Na al die jaren [7 inmiddels] vrees ik dat het nooit meer weg zal gaan.
Ik heb zo lang gehuild om het gemis, gehoopt je nog eens te kunnen bereiken.
Zo lang geleefd in mijn dromen, waar je altijd weer verscheen of gewoon bij me was.
Gegrepen door onmacht, onbegrip en onwetendheid.
Wáárom? Waarom zo, waarom is het zo gegaan, en waarom wil je het niet meer.
Doodse stilte van jou kant, hoe hard ik ook schreeuw(de).
En elke keer weer, wanneer Isa me weer aan jou herinnert.
Kom je steeds weer opnieuw naar boven, zodat ik je nooit zal kunnen loslaten.
Nooit, want hoe harder jij blijft zwijgen, hoe meer ik wil weten.
En zo lang ik blijf dromen, blijf je bij me en blijf ik van je houden.
Je bent er nog steeds, al zou ik liever anders willen.
Chaya, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende