Voices of the death(2) *verhaal*

Toen ik de volgende dag wakker werd, bleek het geen droom. Het was de bittere waarheid. Jesper was dood. En mijn leven was in gevaar. Ik had geen tijd te verliezen. Ik ging meteen naar Samantha. Shit, ze was niet alleen. Maarja, wat dacht ik dan? Dat ze vrolijk op de bank zou zitten terwijl een klasgenoot dood was gereden? Het bleek haar vriendin te zijn, Roselynn. Ze was niet al te groot, had blond haar en blauwe ogen. Ze was erg aardig, maar serieus. Zit er een 'uit' knop op dit ding? Ze bleef maar praten. Nu over haar knuffels. Ik kwam er gewoon niet aan toe te vertellen waarom ik gekomen was. Totdat Samantha er naar vroeg. En toen besefte ik hoe achterlijk ik zou klinken. 'ja, een of andere groep bedreigd de wereld. Hoe ik dat weet? Ja, dat heeft Jesper mij verteld. Maar ik ben niet gek ofzo, ik praat gewoon met geesten'. Maarja, ik moest het toch proberen. Ik vertelde haar alles. En het antwoord dat ik kreeg was niet dat ik verwachtte. Samantha begon heel erg te huilen. Ze had hem verkering willen vragen. Vandaag. 'd-denk jij, dat Jesper misschien tot leven kan komen als dit opgelost wordt?' Hoopvol keek Samantha me aan. 'OH, DAAR WEET IK ZO EEN LEUK VERHAAL OVER! HET GAAT OVER EEN JONGEN EN DIE GAT DOOD MAAR DAN SPREEKT HIJ MET GOD EN EIGENLIJK WIL GOD HEM NIET IN DE HEMEL HEBBEN EN DUS STUURT HIJ HEM TERUG MAAR OMDAT HIJ HEM HAAT MAG HIJ GEEN NORMAAL MENS ZIJN EN DUS MAAKTMAAKTHIJ HEM EEN ZOMBIE EN DIE ZOMBIE EET IEDEREEN OP!' Roselynn die dacht zeker dat we haar waren vergeten ofzo. 'bedankt voor de bijdrage. Maar dit is serieus. Wil jij dat ook even zijn alsjeblieft?'toen bood ze heel beteuterd haar excuus aan . 'en Samantha, ik denk het wel.' ik wist ook wel dat het krankzinnig was om het te geloven. Maar als ze me dan zou helpen, dan zei ik dat maar. Al lieg ik eigenlijk nooit om iemand zich beter te laten voelen. Maar het hielp. Ze wilde helpen. Alleen moest de kletsmajoor ook mee. Ach, misschien zou ze nog kunnen helpen. Maar toen het volgende probleem. Ze hadden beiden geen idee wat de hint betekende. Toen werd Samantha gebeld. Een andere vriendin van haar, die haar boeken bij Samantha had laten liggen en ze op wilde komen halen. Aangezien we toch niet weg konden, besloten we dat we op haar zouden wachten.

Al na een kwartier werd er aan gebeld. 'Heeyyy Sam!' ' heey Eetje! Wacht even, ik haal je boeken wel. Loop maar even de huiskamer in. Daar zit Roselynn met een vriend van me, Dennis.' hallelujah. Een meisje met bruine haren en ogen kwam de kamer in . Ze was iets langer dan mij, ik gokte op iiets rond de 1,70. 'EEEETJEEEE!' Yup. Roselynn was nog niet veel rustiger. 'Heey Roos, hoe gaat het met jou?' 'MET MIJ GAAT HET GOED! DIT IS DENNIS. VOLGENS MIJ VIND HIJ JE WEL LEUK. HIJ STAART NAAR JE' OOPS. iets subtieler kan dus wel. 'o nee hoor, ik zat naar het schilderij op de muur achter haar te kijken' 'HELEMAAL NIET!DENNIS HOUD VAN ELINE, DENNIS HOUD VAN E... 'ZO IS HET WEL GENOEG! ' Toen stak ze een hand naar me uit. 'Eline' ik schudde haar hand. 'Dennis' Toen kwam Samantha gillend de trap af. 'IK WEET HET! WE MOETEN NAAR DC ! Kijk, hier in het boek van Eline!' ik sprong op. Wat stom van me. Zo een beroemde toespraak. 'I have a dream' van Martin Luther King, bij het Lincoln Memorial in DC . 'wacht even. Waar gaat dit over.'. Oja, Eline wist natuurlijk van niets. Ik legde het uit. 'ik ga mee.' besloot ze resoluut. Roselynn en Samantha zeiden(nou ja, de een schreeuwend) ' Ja leuk! Dat kan wel he Dennis?' nu kon ik even doen alsof ize me niet interesseerde . 'ik denk dat dat geen probleem is nee'. Wonder boven wonder konden we dezelfde dag nog vliegen. Op naar DC. Maar een paar uur later wilde ik dat we pas morgen waren gevlogen...
11 sep 2012 - bewerkt op 06 okt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van MadDog
MadDog, man, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende