Wat zelfmoord met mensen doet(deel 2)
Ik zal van te voren maar aangeven, anders krijgen we dat weer, dat dit verhaal aanstootgevend en weet ik het allemaal KAN zijn. Ik schrijf zoals het is, en dat vind niet iedereen fijn om te lezen.
deel 1 nog niet gelezen? die vind je hier
Over Rose, handig om ook te lezen
Ik wilde niet over de telefoon zeggen dat Rose dood was. De arme man zou zich een ongeluk bezorgen omdat hij zo snel mogelijk naar huis zou racen. Ik vroeg hem daarom om naar huis te komen, omdat ik een probleempje had. Haar moeder wilde de politie niet bellen, dus ik wilde het doen maar ik mocht niet. Toen haar vader thuis kwam werd ik het huis uit gezet. Ik mocht absoluut niet de politie bellen. Ik had geen idee waarom niet, maar deed het ook niet. Ik zwierf wat over de straten, en ging naar huis. Ik was nooit echt vrolijk geweest, dus mijn ouders hadden niet echt veel door. Ik ging op mijn kamer zitten en lekker slapen. Ik hoopte gewoon wakker te worden, en dan bleek alles een boze droom...
Maar dat was niet waar. De volgende dag werd ik wakker, en ik ging terug naar haar huis. Er was niemand. Het leek wel zo'n uitgestorven stad uit een western film. Alleen kwam er geen pluisje voorbij rollen deze keer.
Haar ouders waren naar haar school, en allerlei dingen vertellen en zo. De volgende dag verdwenen ze spontaan. Ik heb geen idee wat er gebeurd is met hen, of met Rose. En ik zal het nooit weten ook. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om het te weten. Maar dan nu waar deze 2 teksten nou echt om gaan. De gevolgen van haar zelfmoord.
De lerares: Haar juf nam ontslag(we zaten nog in groep 8 ), omdat ze zich medeplichtig voelde. Ze had meer moeten doen, vond ze. Ze is doorverwezen naar een psycholoog. Daarna heb ik haar nooit meer gezien.
Haar 2 beste vriendinnen: 1 liep weg en is later dood gevonden. Ze kon het verlies niet dragen. De andere raakte depressief omdat ook zij zich medeplichtig voelde. Ook van haar heb ik nooit meer iets gehoord.
De pesters: Die huilden de hele dag, ze waren er kapot van. Ze hadden nooit de intentie gehad haar echt te pesten. Voor hen voelde het meer als plagen. Hierna durfden ze bijna nooit meer wat te zeggen, bang dat ze weer zoiets zouden veroorzaken.
Haar ouders: dit weet ik dus niet. Ze waren er kapot van, maar wat er van ze terecht is gekomen weet ik niet. Ik vermoed dat ze terug zijn naar Engeland.
De rest van haar klas: De rest van het jaar brachten ze nauwelijks een woord uit. Ze stonden er ook op dat haar plek leeg zou blijven, maar wel in de klas.
De rest van haar familie: ook dit weet ik niet. Die woonden allemaal in Engeland. Maar in het andere geval zelfmoord dat ik mee heb gemaakt waren ze er allemaal kapot van. Huilen, huilen,huilen.
Ik: Ik heb het een plekje weten te geven. Maar dit heeft ruim 2 jaar geduurd. En ik zal nooit stoppen met van haar houden
En voor de suïcidalen onder ons: doe het alsjeblieft niet. Je veroorzaakt dingen waar je geen weet van hebt, en echt niet op je geweten wilt hebben.
deel 1 nog niet gelezen? die vind je hier
Over Rose, handig om ook te lezen
Ik wilde niet over de telefoon zeggen dat Rose dood was. De arme man zou zich een ongeluk bezorgen omdat hij zo snel mogelijk naar huis zou racen. Ik vroeg hem daarom om naar huis te komen, omdat ik een probleempje had. Haar moeder wilde de politie niet bellen, dus ik wilde het doen maar ik mocht niet. Toen haar vader thuis kwam werd ik het huis uit gezet. Ik mocht absoluut niet de politie bellen. Ik had geen idee waarom niet, maar deed het ook niet. Ik zwierf wat over de straten, en ging naar huis. Ik was nooit echt vrolijk geweest, dus mijn ouders hadden niet echt veel door. Ik ging op mijn kamer zitten en lekker slapen. Ik hoopte gewoon wakker te worden, en dan bleek alles een boze droom...
Maar dat was niet waar. De volgende dag werd ik wakker, en ik ging terug naar haar huis. Er was niemand. Het leek wel zo'n uitgestorven stad uit een western film. Alleen kwam er geen pluisje voorbij rollen deze keer.
Haar ouders waren naar haar school, en allerlei dingen vertellen en zo. De volgende dag verdwenen ze spontaan. Ik heb geen idee wat er gebeurd is met hen, of met Rose. En ik zal het nooit weten ook. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om het te weten. Maar dan nu waar deze 2 teksten nou echt om gaan. De gevolgen van haar zelfmoord.
De lerares: Haar juf nam ontslag(we zaten nog in groep 8 ), omdat ze zich medeplichtig voelde. Ze had meer moeten doen, vond ze. Ze is doorverwezen naar een psycholoog. Daarna heb ik haar nooit meer gezien.
Haar 2 beste vriendinnen: 1 liep weg en is later dood gevonden. Ze kon het verlies niet dragen. De andere raakte depressief omdat ook zij zich medeplichtig voelde. Ook van haar heb ik nooit meer iets gehoord.
De pesters: Die huilden de hele dag, ze waren er kapot van. Ze hadden nooit de intentie gehad haar echt te pesten. Voor hen voelde het meer als plagen. Hierna durfden ze bijna nooit meer wat te zeggen, bang dat ze weer zoiets zouden veroorzaken.
Haar ouders: dit weet ik dus niet. Ze waren er kapot van, maar wat er van ze terecht is gekomen weet ik niet. Ik vermoed dat ze terug zijn naar Engeland.
De rest van haar klas: De rest van het jaar brachten ze nauwelijks een woord uit. Ze stonden er ook op dat haar plek leeg zou blijven, maar wel in de klas.
De rest van haar familie: ook dit weet ik niet. Die woonden allemaal in Engeland. Maar in het andere geval zelfmoord dat ik mee heb gemaakt waren ze er allemaal kapot van. Huilen, huilen,huilen.
Ik: Ik heb het een plekje weten te geven. Maar dit heeft ruim 2 jaar geduurd. En ik zal nooit stoppen met van haar houden
En voor de suïcidalen onder ons: doe het alsjeblieft niet. Je veroorzaakt dingen waar je geen weet van hebt, en echt niet op je geweten wilt hebben.
23 jan 2013 - bewerkt op 23 jan 2013
- meld ongepast verhaal
-
9aug (opgeheven op 27-4-2013)
woensdag 23 januari 2013 21:46
wow echt heftig!
dat mensen iemand zo erg kunnen missen!
ookal heb je het al een plekje gegeven alsnog sterkte! -
~Daantjuh~
woensdag 23 januari 2013 22:18
Jeetje.. Dit is echt te heftig..
-
minimeisje
donderdag 24 januari 2013 14:28
moedig dat je dit hebt opgeschreven. ik hoop dat de mensen die zelfmoord willen plegen en dit lezen, nog een paar honderd keer extra nadenken over het nut van hun zelfmoord en wat ze de mensen om zich heen aandoen. ik weet zeker dat ik, als ik ooit aan zelfmoord gedacht zou hebben, door dit verhaal beter zou gaan nadenken.
-
Blondjeh
donderdag 24 januari 2013 17:24
Wat jij schrijft is zo herkenbaar.
Maar groep 8? Dat is echt heel erg jong!
Dat met die lege plek tjaa daarover hadden wij inde klas ook een heel gesprek want niemand wilde er meer zitten.
Ik ben blij dat je het een plekje hebt kunnen geven wat dat is echt moeilijk -
moontje17
zaterdag 23 maart 2013 23:13
En voor de suïcidalen onder ons: doe het alsjeblieft niet. Je veroorzaakt dingen waar je geen weet van hebt, en echt niet op je geweten wilt hebben.
I agree. Ik ben suïcidaal maar ik weet wat het doet met mensen in de omgeving daarom weet ik mezelf te beheersen. En je hebt zo gelijk.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mei 2020 De zwaar onregelmatige maddog update
- O 23 mrt 2015 He's back. ( 6 )
- O 30 okt 2014 MD bedankt. ( 1 )
- O 05 okt 2014 Weten zonder te weten. ( 1 )
- O 03 okt 2014 Als ik 1 woord moest kiezen.
- O 17 aug 2014 Beetje jammer. ( 1 )
- O 19 jul 2014 mh17
- O 22 mei 2014 Dit jaar ( 2 )
- O 09 apr 2014 Snapchat issues ( 2 )
- O 07 apr 2014 Return ( 7 )
- O 04 okt 2013 Zekerheid.
- O 05 sep 2013 Het labyrint van lijden.
- O 04 sep 2013 Mijn leven+ beetje filosofie
- O 30 aug 2013 Alles is Eline.
- O 30 aug 2013 Het is vreemd.