voices of the death(3) *verhaal*
ik stond er dan eindelijk voor. ik wilde al jaren graag naar DC. en nu, eindelijk, was ik er. voor het Lincoln Memorial. maar toch viel het me tegen. ik had het veel groter ingeschat. Samantha kwam naast me staan. 'waar denk je dat we moeten zoeken?' vroeg ze. 'ik denk precies op de plek waar hij zijn speech hield'. en ja hoor. boven aan de trap lag een koker. ik draaide me eerst even om. Roselynn was als een kleuter rondjes aan het rennen. alsof er niemand anders was.'wacht even', dacht ik, 'er IS helemaal niemand anders.' vreemd. maar niet onmogelijk. 'KLIK' Samantha had de koker opgepakt. wat er toen gebeurde was vrij vreemd.
op de plek waar Samantha stond, ontstond een gat. 'RENNEN!' schreeuwde ik. Eline en ik waren beneden, maar Samantha kreeg de kans er niet voor. een grote, slijmerige, groene klauw kwam door de spleet een pakte haar vast. langzaam boorde de nagels van het beest zich door haar lichaam. bloed vloog door de lucht. 'SAMANTHA!!NEE!!' riepen Roselynn en Eline. 'BLIJVEN RENNEN' schreeuwde ik buiten adem. langzaam kwam er een groene kop met een mega lichaam eronder door het gat. Roselynn, die ook achterom probeerde te kijken, struikelde. het beest, of liever gezegd ding, rende dan wel hinkte naar haar toe. blijkbaar had hij trek. hij brak haar eerst door midden als een knakworstje, en at haar daarna gulzig op. ranzig. snel keek ik naar voren. ik kon niet aan Eline denken. ik moest nu eens aan mezelf denken. even later hoorde ik haar gillen. 'DENNIS!!! IK HOUD VAN JE!!' ik draaide me om. had ik dat goed gehoord? lekker dan. nu is ze dood. ik begon nog harder te rennen. ik moest dit voor haar en Jesper af maken.
ik ging op zoek naar de ondergrondse. het beest was immers te groot om daar in te passen. al snel vond ik er een. ik rende de trap af, maar struikelde. ik hoorde een explosie en werd omringd door vuur. maar toen.....
MadDog, man, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende