Voorstellen

Hallo iedereen,

Ben weer terug van weg geweest, onder een nieuwe naam. Ik had gehoopt dat ik nooit meer in een situatie zou komen waarin ik het nodig zou hebben om met "vreemde" te willen praten of om mijn verhaal aan te vertellen. Maar het leven is onverwacht en je weet nooit wat de toekomst je gaat brengen.

Misschien ben je nu nieuwsgierig naar wie ik ben en mijn verhaal...

Ik ben Kaylia, 23 jaar en zit weer goed in de put... Bijna 3 jaar geleden dacht ik dat ik het geluk gevonden had en dat het leven voor mij alleen maar bergopwaarts zou gaan. Helaas mocht dit toch niet het geval zijn.. Maar ik zal even beginnen bij het begin.

Drie jaar geleden leerde ik de liefde van mijn leven kennen, zij heeft mij uit de situatie waarin ik zat weten te redden en mij een nieuw leven gegeven. Daardoor ben ik verhuist naar de andere kant van het land (Brabant). Na 3 maanden daar op kamers te hebben gezetten, had ik een appartementje gevonden! Helemaal geweldig! Meteen hard gewerkt om het allemaal mooi en gezellig te krijgen. Na een schooljaar kwam mijn vriendin ook bij me wonen, hiervoor zat ze ieder weekend bij mij omdat ze studeerde in Belgie. We hebben het echt niet altijd even makkelijk gehad met elkaar, maar liefde overwint alles... ten minste daar ging ik vanuit...

Nu bijna 2 maanden geleden, heeft zij het uitgemaakt... De rede die zij mij gegeven hebt is dat ze met zichzelf in de knoop zit en dat ze het mij niet aan wil doen het traject wat ze nu in gaat. Ze heeft de diagnose Schizo-affectieve stoornis gekregen. Zoals ik net al zij, we hebben het echt niet makkelijk gehad, haar stemming etc was hier een deel de oorzaak van, maar mijn stemming, diagnoses en verleden ook. Maar ik dacht echt, en eigenlijk nog steeds, liefde kan alles overwinnen en samen dingen overwinnen maakt de band alleen maar sterker...

De eerste weken heb ik alleen maar gehuild en niet geslapen. Nu probeer ik op zijn minst mijn schooljaar positief af te ronden... Maar het is moeilijk! Ik denk iedere minuut van de dag nog aan haar, loop tegen de muren op in mijn huisje en voel me ziels alleen hier in het verre Brabant.

In de afgelopen jaren, heb ik niet heel veel vrienden gemaakt. Wel een paar en wat kennissen, maar helaas hebben deze mensen niet de tijd voor me om mij hier goed te laten voelen...Ik heb 2x in de week iemand over de vloer en de rest van de tijd zit ik alleen en ik ben zo slecht in alleen zijn!

Vandaag is ook weer zo'n dag, de zon schijnt de lucht is blauw, maar ik zit hier alleen, achter de pc te huilen omdat niemand tijd voor me heeft. Het verlangen naar huis (waar ik oorspronkelijk vandaan kom) wordt steeds groter en groter, maar ik kan hier ook niet weg... Ik zit halve wegen mijn studie, heb voor na de vakantie een half jaar minor staan in Breda. Ook zit ik met een huis en alle spullen...
Mijn stemming zakt steeds verder weg, en ik begin weer gevoelens te krijgen waarvan ik dacht dat ik die nooit meer zou hebben, zo'n drang om mezelf iets aan te doen... Terwijl ik dat helemaal niet wil! Maar het komt wel steeds boven drijven in mijn hoofd...

Om mijn gevoel en mijn gedachtes kwijt te kunnen, ben ik weer terug gekomen op mydiary.nl

Kaylia
30 jun 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Kaylia
Kaylia, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende