Voortvluchtig
Voorspelbaar... ben ik, ben jij, hoe gevaarlijk ook. Mijn koelkast staat weer vol met Franse frustraties die alleen ik begrijp. Maar al met al doet het me vrij weinig. Het lijkt wel alsof mijn hart leert en bij gevaar zich deelt in duizend te kleine deeltjes om van gevoel te kunnen spreken. Of misschien is mijn hart inmiddels versuft, een plant die kunstmatig in leven gehouden wordt, door jou en je kuren.
Ik wil het niet eens meer weten, wat je precies van me wilt en voor hoelang. Waarschijnlijk weet je dat zelf niet eens. Ik geef je gewoon wat veiligheid in een wereld waarin jij je niet welkom voelt. Wat moet ik met al die voortvluchtigen. Misschien ben ik zelf op de vlucht. Nee dat zou te simpel zijn. Ik zal wel het ideale voorbeeld zijn van 'de reddende mens'. Doe ik toch nog iets goed.
Je schoonheid is niet adembenemend, het zit m in jouw ogen. Ogen die spreken van gemis en onbegrip.
Ik wil met jou over de rotsen in water als de foto op mijn kamer lopen.
bella, vrouw, 43 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende