Vrij!
Vandaag eindelijk weer eens een dag vrij, ik wist dat full-time werken zwaar was maar zo zwaar....
Afgelopen week weer eens een lastige week gehad, mijn oma gaat steeds sneller achteruit. Het is zo erg om dat allemaal aan te horen en zeker om dat te zien. Ze woont nog steeds thuis maar gaat 5 dagen per week naar dagopvang in een verpleegtehuis. Door haar dementie vergeet ze te eten en vergeet ze daarnaast ook dat haar sigaret aanstaat. Meerdere brandgaten in haar vloerbedekking is het gevolg. En als ik elke keer daar langs komt, moet ik aanhoren hoe vreselijk haar leven was en hoe graag ze dood wilt eigenlijk. En ach wat gun ik haar dat dan ook, ook al wil ik me oma nooit kwijt raken. Het is de harde realiteit, het is moeilijk om in dit soort situaties goede keuzes te maken. Ik heb altijd het idee dat ik de verkeerde keuze maak.
Daarnaast ben ik laatst met een vriend voor het eerst naar een gay-feest geweest. Thuis gezegd dat ik uit ging in den haag, kwam ik daar als bijna enig meisje =_=. En zo leuk vond ik het eigenlijk allemaal maar niet, ik dacht alleen maar dat ik dit niet was. Maar dat ging in mijn hoofd niet goed. Hoe kan het toch dat ik in een relatie met een jongen echt dacht van dit is het niet, geef mij maar meid het toch zo loopt. Herkent iemand dit misschien? Ik hoop dat iemand dit leest die misschien contact wilt leggen, gewoon om zo dit te kunnen bespreken.
Xxx
Koekie1234, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende