Waar ben ik aan begonnen?!
Ik vraag mij eigenlijk af of ik niet beter alles had stilgehouden zoals ik het bijna mijn hele leven heb gedaan. Alles verzwegen van de buitenwereld, gedaan alsof er niets aan de hand was... Ik vraag mij af of dat niet een betere oplossing was...
Want wat nu? De jeugdrechter kan mij plaatsen in een instelling, of, zoals ik gevraagd heb, in een pleeggezin. Ik vraag mij af, of ik niet beter alles stilleg en verder leef zoals het nu is. Ongelukkig...
De dokter zei vandaag dat ik toen ik in het ziekenhuis lag met mijn voedselvergiftiging, dat door de krampen in mijn buik alles op mijn hartspier werkte en ik aan het begin van een hartaanval stond; Dat verklaard alles, waarom iedereen mij aankeek met een blik van: je gaat dood...
Damn, ik voel mij zo verloren en kapot. Nu, met wat me nog te wachten staat. Ik had ook het gevoel dat die dokter, mijn huisarts, de enige was die nog iets van begrip toonde voor mij. Mijn familie bekijkt mij als uitschot, als een rotte appel maar hij gaf me ergens het gevoel dat het zo niet verder kon. En hij heeft gelijk. Ik heb geleerd om niemand meer te vertrouwen, maar zoiets heeft een basis van vertrouwen nodig. Mijn ouders hadden die dokter gevraagd om mij te laten plaatsen in een instelling voor lastige kindertjes, maar ik blijk toch niet gek genoeg voor zoiets. Mijn vader is er ook erg tegen om mij te plaatsen in een instelling & de dokter ook. Natuurlijk was dat niet naar de zin van mijn moeder en was die boos op mij, mijn vader en de dokter. Morgen moet ik de dokter bellen omdat hij tegen dan informatie heeft gevraagd over pleeggezinnen.
Zou ik voor het eerst in een echt gezin komen ofzoiets? En liefde krijgen die je in een gezin krijgt? Of zit ik met een ideaalbeeld?
Ik weet waarschijnlijk niet waar ik aan begonnen ben, maar ik voel dat het heel moeilijk gaat worden voor me en ik iedereen zo ga nodig hebben. Ik voel mij niet goed erdoor. Ik heb het gevoel dat ik het niet langer aankan.
de dokter zei: geen domme dingen doen, nog eventjes volhouden... Zou hij gedachten kunnen lezen? Ik kan niet meer.....Ik ben uitgeleefd...
Want wat nu? De jeugdrechter kan mij plaatsen in een instelling, of, zoals ik gevraagd heb, in een pleeggezin. Ik vraag mij af, of ik niet beter alles stilleg en verder leef zoals het nu is. Ongelukkig...
De dokter zei vandaag dat ik toen ik in het ziekenhuis lag met mijn voedselvergiftiging, dat door de krampen in mijn buik alles op mijn hartspier werkte en ik aan het begin van een hartaanval stond; Dat verklaard alles, waarom iedereen mij aankeek met een blik van: je gaat dood...
Damn, ik voel mij zo verloren en kapot. Nu, met wat me nog te wachten staat. Ik had ook het gevoel dat die dokter, mijn huisarts, de enige was die nog iets van begrip toonde voor mij. Mijn familie bekijkt mij als uitschot, als een rotte appel maar hij gaf me ergens het gevoel dat het zo niet verder kon. En hij heeft gelijk. Ik heb geleerd om niemand meer te vertrouwen, maar zoiets heeft een basis van vertrouwen nodig. Mijn ouders hadden die dokter gevraagd om mij te laten plaatsen in een instelling voor lastige kindertjes, maar ik blijk toch niet gek genoeg voor zoiets. Mijn vader is er ook erg tegen om mij te plaatsen in een instelling & de dokter ook. Natuurlijk was dat niet naar de zin van mijn moeder en was die boos op mij, mijn vader en de dokter. Morgen moet ik de dokter bellen omdat hij tegen dan informatie heeft gevraagd over pleeggezinnen.
Zou ik voor het eerst in een echt gezin komen ofzoiets? En liefde krijgen die je in een gezin krijgt? Of zit ik met een ideaalbeeld?
Ik weet waarschijnlijk niet waar ik aan begonnen ben, maar ik voel dat het heel moeilijk gaat worden voor me en ik iedereen zo ga nodig hebben. Ik voel mij niet goed erdoor. Ik heb het gevoel dat ik het niet langer aankan.
de dokter zei: geen domme dingen doen, nog eventjes volhouden... Zou hij gedachten kunnen lezen? Ik kan niet meer.....Ik ben uitgeleefd...
12 aug 2003
- meld ongepast verhaal
-
Divin-girl
dinsdag 12 augustus 2003 19:10
Hai,
ik wil je heel veel strekte toewensen met het zoeken naar een goed en liefdevol gezinnetje. Ik hoop heel erg dat je dan kunt zien dat het ook anders kan!!
Geniet van het leven joh, het is zo mooi! Maak er iets van!
Liefs van DIVIN-GIRL -
Chris
donderdag 14 augustus 2003 12:53
shit zeg, ik heb het gelezen, dat je misschien naar een pleeggezin moet of wil, ik weet verder niet zoveel van je, heb ook niet alles gelezen en weet niet hoe oud je bent, maar als het echt niet anders kan.....ik heb vroeger ook in een pleegezin gezeten, van mijn 10e tot 15 jaar. Ik moest toen naar aanleiding van op een middag een kenningsmakingsgesprekje meteen beslissen of ik bij die mensen in huis wou gaan wonen. Ik heb toen maar ja gezegd, waar ik later veel spijt van had, dus beslis niet te overhaast en probeer eerst een goede indruk te krijgen van die mensen waar je misschien geplaatst gaat worden, het gaat tenslotte om je toekomst, ik wens je heel veel sterkte, echt
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 aug 2003 Blinde wereld
- O 17 aug 2003 Dit is niet ons afscheid ( 1 )
- O 16 aug 2003 €800 kwijt:-/, uitstapje Gent ( 1 )
- O 15 aug 2003 In nood leert men zijn vrienden kennen ( 3 )
- O 15 aug 2003 normal day I guess
- O 14 aug 2003 Krampen ( 3 )
- O 14 aug 2003 Pleeggezin... ( 1 )
- O 14 aug 2003 Indigokinderen
- O 13 aug 2003 wat wordt bedoelt met leven? ( 2 )
- O 13 aug 2003 Enkele goede nummers ( 2 )
- O 13 aug 2003 Could you stop?
- O 13 aug 2003 Voor een vriend
- O 13 aug 2003 Richting dood gekeerd?
- O 12 aug 2003 Jullie hebben me bedrogen... ( 1 )
- O 12 aug 2003 Why mammy? ( 1 )