Nee, ik heb mijn tentamen niet mogen halen, zoals alle anderen.
Ik zit ongelovelijk in een dip de laatste drie dagen, nja een dip, ik ben bang dat je wel mag zeggen dat ik depressief ben. Eigelijk schrik ik er wel van, ik ben er net een paar maanden vanaf en plots is het gevoel terug?
Deze week zat het ook tegen, geen leuke week gehad. Heb mijn tentamen dus niet gehaald, en op mijn stage kreeg ik ook te horen dat ze aan me twijvelden. Omdat ik weinig van mezelf liet zien, toen kon ik het niet meer verbergen.. Ik moest huilen en vertelde dat ik depressief was geweest en dat 't nog vers was. ooh verschrikkelijk, Waarom gebeurt dit mij nou weer? Waarom begin ik dan ook te huilen tijdens dat gesprek? Niet dat ik me ervoor schaam, maar ik vind het vervelend dat mensen die mij niet goed kennen het weten... ze weten niet wat het met me gedaan heeft. Veel mensen in mijn omgeving weten het niet eens
. Wel zeggen mensen uit me omgeving dat ik ontzettend veranderd ben kwa persoon, dit heb ik haar ook vertelt. Ik weet ook niet goed hoe ik er mee moet omgaan, mja het was gewoon een week om snel te vergeten!
Ik ben nog naar de sportschool gegaan, om te sporten. Goed medicijn wanneer je depressief bent.. zeggen ze.. Ik zat maar voor me uit te staren en kwam nauwelijks aan sporten toe, ik had de energie er niet voor om normaal te gaan hardlopen of om met gewichten te oefenen. Ik voelde zo slap aan
Al heb ik er wel anderhalf uur gestaan, maar voor de rest heeft het me niet vrolijker kunnen maken. Integendeel zelfs, ik zat weer in de knup!
In de knup? Ja, ik voelde me zo depressief, maar ik wist niet goed waarom. Waarom voel ik me nu zo? Omdat het me even niet meezit? nee, echt niets voor mij. Waar komt het wel vandaan? Nog steeds weet ik het niet, eerlijk niet.
Misschien dat ik met een psycholoog moet praten? Het RIAGG was niets, maar een psycholoog is wel wat anders natuurlijk. Heeft iemand ervaringen met een psycholoog? zo ja, beviel dit of kwam je er niet verder mee?
't is voor ieder natuurlijk anders maar toch..
liefs