Ik had andere dromen voor vandaag..
Lekker een dagje niks doen, relaxen maar dan samen met jou. Vieren dat jij vandaag 24 jaar ben geworden.
Tijdens mijn werk heb ik weinig eraan gedacht.
Maar ook nu omdat ik ongesteld ben, en ik meestal dan (zoals gewoonlijk) erg emotioneel word heb ik soms wel een druppeltje laten vallen.
Nu lig ik al sinds ik klaar bent met werken in mijn bed. Had je vanacht toch een bericht gestuurd om je te feliciteren. Verwachtte niks natuurlijk, maar de man.. Wie ik lief heb van wie ik nog steeds hou, heeft niet eens gereageerd. Stom van mij dat ik toch een bericht heb gestuurd en dan precies om 00.00..
Ik weet het heb het slecht gedaan, maar kon het niet laten.
Hoe sneller de tijd gaat hoe meer pijn ik lijd.
Maar het is goed zo, of niet?
Gefeliciteerd de man van wie ik hield, waarmee ik mijn toekomst mee wilde delen. Waar ik al mijn dromen bij heb gelaten. Waarvoor ik veel druppels voor heb gelaten. En nu ook laat tijdens het typen. Eigenlijk had ik een ander bericht al klaar geschreven voor je achter je horloge die je zo gaaf vond. Daarachter laten graveren, met een fotoboek die ik zelf had gemaakt voor ons.. Voor later, met al mijn eigen geschreven gedichtjes. Dit was gegraveerd;
"Jij bent de reden van mijn 60 hartkloppingen in 60 seconde. "
Nog vele jaren, zonder mij.. Zonder ons "grote" liefde die volgens mij alles zou kunnen overwinnen.
Seni seviyorum.