Men vriend... een lieverd.. een gozer waar je hart sneller van gaat kloppe...
maar ik moet wat van me late horen als ik hem wil spreken of zien..
van hem hoor ik haast niets als ik nix laat horen...
altijd als ik wat ga doen.. met vrienden of alleen.. vraag k altijd of hij zin heb om mee te gaan... als hij iets gaat doen... vraagtie dat nooit...
tuurlijk heeft hij ze vrienden ook... neem ik hem ook absoluut niet kwalijk... ik zou ook me vriende niet late valle...
maar laat dan gewoon iets van je hore...
of soms ook.. van die botte opmerkingen..
vorige keer voordat we gingen stappen.. ik had lipgloss op en ik geef um een zoen op ze wang... "oh maar nu kan iedereen zien dat ik een vriendin heb" nah sorry maar rot dan lekker op.. als je al zo gaat beginne..
of hij legt je op de grond voor de gein.. (is te snappe gaak ook om lache) maar alstie dan ook nog eens een botte opmerking maakt van.. ajoh laat maar legge.. HET ligt daar best... jah tief ff op.. zo laat ik niet over me prate... dat doet gewoon pijn...
hij praat ook niet over zijn gevoelens... maar iedereen om me heen vind dat ik met hem moet gaan praten over hoe hij er nou over denkt en wat hij wel en niet voelt..
maar ik durf het niet.. ik ben bang datie dat niet begrijpt... en dat ik um maar door een simpel gesprek msschien verlies.. omdat k gewoon boos kan worden om niets.. of omdat iemand me dan gewoon niet begrijpt...
Wie geeft me hier raad in.. ik weet niet egt wat ik moet doen...
Please... help me
Sad Juanita