Wat vind je de mooiste taal?

Ik keek met mijn vader naar het nieuws en het ging over de Nashville-verklaring. Een of andere kerel zat te lullen over hoe hij dat steunde en ik gaf aan dat hij me een vervelende man leek. Mijn vader zei: 'Tja, iedereen mag zijn mening hebben.'.
Maar er is een verschil tussen een mening hebben en discrimineren. Als je zegt: goh, ik wil geen vriend, want dat voelt niet goed voor mij vanwege mijn geloof, is dat anders dan dat je zegt: goh, niemand mag een homoseksuele partner, want dat mag niet van mijn geloof. Bij dat tweede ben je gewoon een discriminerende lul die zijn eigen bekrompen ideeën aan iedereen opdringt en dat accepteer ik niet. Dat je het maar effe weet.


De vraag van de dag was: Wat vind je de mooiste taal?
Ik had als antwoord: 'Ik vind Japans mooi klinken, maar het schrift is een ramp.' Een ramp om te leren, lijkt mij. Als ik het goed heb, zijn er vier alfabetten. Ik vind eentje al genoeg. Maar ik heb me er niet echt in verdiept. Ik vind heel veel talen wel leuk, eigenlijk. Spaans en Catalaans en Italiaans en Koreaans, om er een paar te benoemen. Ik heb hier niet zoveel over te schrijven. Ik spreek zelf een beetje Nederlands en een beetje Engels en ik heb Frans en Duits gevolgd op school, maar dat weet ik allemaal niet meer. En ik heb een jaartje Spaans gedaan toen ik elf was, waarvan ik al helemaal niets meer weet.

Terug naar de orde van de dag. Wat ís de orde van de dag? Mijn liefdesleven natuurlijk. Ik heb over twee weken een date gepland staan. Maar ik heb het gevoel dat de jongen in kwestie een tegenpool van me is. Hij komt nogal extrovert over. Zo zit hij bij een studentenvereniging in het bestuur en wil hij voor zijn studie naar motherfucking China en nog een andere keer naar het buitenland en uh... Ik denk: man, dat zou ik dus echt niet willen. Aan de andere kant is het misschien een goed idee om mijn horizon te verbreden. Of te laten verbreden.
Want mijn grootste 'probleem' wat nieuwe dingen proberen betreft, is dat ik het niet alleen wil doen. Dus misschien zou het goed voor me zijn als ik me gewoon even mee zou laten slepen om wat-dan-ook te doen en gewoon herinneringen te maken. Ik draaf alweer een beetje door, aangezien ik nog niet eens een eerste date heb gehad. That's me.

Ik lig hier in mijn bedje in een grote, warme trui met een vers kopje thee. Dat kopje thee staat nu op mijn bureau, omdat ik anders niet zou kunnen typen. En ik denk: ik heb heel veel mensen nu heel enthousiast verteld dat ik een date heb en ik begin me nu af te vragen of deze jongen überhaupt wel mijn type is. Ik vond nooit dat ik een type had, maar ik weet het echt niet. Straks is hij vermoeiend om bij te zijn. Te druk, of zo. Heeft hij geen tijd voor een relatie, vanwege al zijn bestuurszooi en studiereizen. Ik heb ook geen zin om me in zo'n langeafstandsrelatie te storten.
Ik moet eens wat minder nadenken over dit soort zooi.

Ik kon gister niet slapen omdat ik midden in de nacht ongesteld werd en de bijbehorende buikpijn kreeg. Vandaag zou het dan ook slim zijn om wat eerder te gaan slapen. Ik ben stiekem nu al moe. Maar het is nog te vroeg. Ik denk dat ik een kruikje ga maken voor vannacht.