Week 34: mestput, matties en Matties

Zondag, 18 augustus, 2024.

Vandaag bij mijn maat het deksel opgehaald voor zijn mestput in mijn moestuin. Met de auto. Hij zou later achter komen met de fiets. Hij was daar om een uur of 9 en om 10 uur was het gepiept. Hij vroeg hoe laat het was en hij vond 10 uur een mooie tijd om een halve liter blik bier open te trekken. Hij gaf mij er ook 1, maar ik weigerde. Het was wel erg vroeg en ik wilde nog het een en ander doen. Buiten dat was ik met de auto. Ik lust graag een potje bier, maar ik ben geen idioot. Hij vond dat 1tje wel kon. Een vreemde gedachte voor iemand die is gepakt op de brommer met een veel te hoog alcoholpromillage in zijn bloed. Heeft hem 1100 euro gekost. Geen vreemde gedachte voor een 58 jarige kerel met een alcoholverslaving. Hij heeft er wel van geleerd. Hij heeft zijn brommer verkocht en heeft geen auto rijbewijs. Hij doet alles op de fiets. Ondanks zijn rotte rug.
Om 12 uur gestopt in de tuin, naar huis, salade gegeten, boodschap, spaghetti saus en coleslaw gemaakt en daarna platte rust, genietend van een rood wijntje.
Om half 5 ajax gekeken. Als het zo doorgaat wordt het wederom een lang seizoen.

Maandag, 19 augustus.
Gewerkt, niks bijzonders, slome dag. Vanavond tekenen.
Mijn zoon heeft introductieweek op de universiteit. Hij is ‘vader’ van de nieuwe lichting ‘kinderen’. Ik verwacht niet dat hij iets van hem laat horen.

Dinsdag, 20 augustus.
Op de weg terug van werk naar huis op de fiets was er een wolkbreuk. Regenpak aan, niks aan de hand. Totdat ik bij het tunneltje kwam. De tunnel is een bocht. Toen ik de bocht in reed stond daar ineens een oud vrouwtje dwars op de weg met haar fiets. Geen tegenliggers, dus ik kon uitwijken. Maar mijn snelheid was te hoog en ik ging onderuit. Een flinke klap, kon niet opstaan omdat mijn voet klem zat en ik was bang om te bewegen vanwege mijn rug. Een aardige Duitser hielp mij op. Geen pijn in mijn rug, enkel schaafwonden en een kapotte regenbroek. Het vrouwtje kwam naar mij toe en vroeg: ‘Wat doet u nu?’. Ik schoot uit mijn slof en vertelde haar in niet mis te verstane woorden dat zij de oorzaak was van mijn val. Ze schrok en besefte toen dat het inderdaad haar fout was. Ze vroeg of ze iets kon compenseren. Ik was te kwaad en te veel adrenaline om iets verstandigs te zeggen. Ik pakte mijn fiets en verdween naar huis.

De matties:

D en J zie je overal samen bij ons in het verpleeghuis. De 2 mannen wonen allebei op de gesloten afdeling, beide alzheimer. J is altijd vrolijk, zwaait uitbundig als je hem tegenkomt, lacht altijd en is altijd vriendelijk. D is ook altijd vrolijk. Hij neuriet. De hele dag door, zonder oponthoud. Soms zo enthousiast dat hij zijn lippen als trompet gebruikt. En dat zo luid mogelijk waarna het trompetgeschal overgaat in een schaterlach die vervolgens weer overgaat in geneurie. Sommige personeelsleden worden er knettergek van en zeggen er soms wat van. Dan stopt hij enkele minuten, maar hij kan het niet tegenhouden en begint weer opnieuw. Beter zo dan heel de dag vloeken en tieren. Zoals mijn vader doet.

Nog 2 Matties:

Met een hoofdletter M. Deze dames die ook onafscheidelijk zijn, heten allebei Mattie en wonen ook op de gesloten afdeling, beide ook alzheimer. Ze doen mij sterk aan mijn moeder denken. Zij had ook alzheimer en is 4 jaar geleden overleden aan de gevolgen daarvan op 77 jarige leeftijd.

De ene Mattie loopt steeds krommer, vindt anderen maar rare wezens en is zo dwars als pokkehout. De andere Mattie bekijkt de wereld alsof alles nieuw is. Alzheimer is een verschrikkelijke kutziekte.

‐----------------------------------------

Woensdag:
Na het werk nog even naar de moestuin om mijn kolen te beschermen tegen terroriserende rupsen van het koolwitje. Een net over de kolen gelegd. Hopen dat de bladeren niet meer worden opgevreten.
Ik ben met een tekening bezig van een huis. Voor vrienden. Gisteren was de tekening af. Diverse technieken gebruikt en ik ben best tevreden. Tot ik de achtergrond heb getekend. Ze wilden allemaal verschillende kleuren achter de tekening. Alsof er een verfbom ontploft achter het huis. Die techniek heb ik al eerder gebruikt en dat was goed gelukt. Deze keer de tekening compleet verkloot. Kutkutkut. Zolang bezig geweest, zoveel technieken gebruikt en dan dit. Vandaag nog iets geprobeerd er iets van te maken. En wonderbaarlijk genoeg is het me nog gelukt ook. En het ziet er beter uit dan ik origineel wilde. Gisteren zo pissed dat ik hem uit het raam wilde flikkeren. Van 2 hoog. Waarschijnlijk nog wat adrenaline van de val. Of het was de 3 dubbele whiskey die ik naar binnen heb gekapt om tot rust te komen.

Ik besef mij de laatste dagen dat ik in de 3 jaar dat mijn vader in het verpleeghuis zit, ik meer voor hem heb gedaan dan hij voor mij in mijn hele jeugd. Dat zal ook wel hebben meegeholpen met mijn woede uitbarsting nadat ik de tekening heb verprutst. De kast was een mooi mikpunt voor mijn vuisten.
Vandaag weer tot rust gekomen nadat mijn tekening klaar was.

Donderdag:
Vroeg werken, vroeg op, vroeg klaar. Om half 4 is het weekend. Last van schouders en nek dat door trekt naar mijn hoofd. Koppijn dus. 2 paracetamol genomen. Het gaat beter.
Vanavond ajax. Playoffs Europa league. Durf ik nog wel te kijken? Veel slechter dan afgelopen wedstrijd tegen NAC zal het niet worden. Toch maar een poging doen.

Vrijdag:
Naar de chiropracter geweest. Mijn 4 maandelijkse onderhoudsbeurt. Hij heeft geen gekke spanningen gevoeld in mijn lichaam, ondanks de val met mijn fiets en het (soms pittige) werk in de moestuin. Mijn rug wordt sterker, maar er blijft altijd een zwakke plek in zitten. In december weer terug naar chiro. Hopen dat het niet eerder nodig is.
Heel de dag in de moestuin gewerkt. Beetje bij beetje knapt het op.
Savonds naar de bioscoop geweest. Een film met Kevin Hart. Viel erg tegen. 10 mensen in een zaal van 150. Lekker rustig. Thuis gekomen nog een filmpje op Netflix. Was beter dan film in bios.

Zaterdag en zondag.
Veel in de moestuin gewerkt. Er is nog wel het een en ander te doen. Wil het zo snel mogelijk af hebben, maar moet ook aan mijn lichaam denken en genoeg rust nemen.

Zaterdagavond was mijn vrouw weer ziek. Ze heeft de laatste tijd veel dingetjes. Nadat de migraine een lange tijd is weggeweest, komt deze weer terug. We dachten dat ze er vanaf was omdat ze uit de overgang is. Niet dus. Ze heeft ook nog een nasleep van corona; hitte, vochtige ruimtes, mist, ze kan er niet meer tegen. Ze is vaak snel moe, slaapt slecht, wordt wakker van de pijn in haar gewrichten, maar heeft wel veel slaap nodig. Ze heeft ook nog last van haar knieën, rug en gewrichten. Ze wacht op een oproep van de reumatoloog.
Mijn vrouw is een harde en zal nooit opgeven, maar ze moet wel uitkijken voor haar grenzen. Soms gaat ze er keihard doorheen om haar zelf te bewijzen dat ze nog lang niet is afgeschreven. De volgende dag moet ze dat wel bekopen; moeilijk wakker worden en veel pijn in haar lichaam. Ze klaagt er nooit over. Het komt ons sexleven niet ten goede. Nu zijn we beide 50 plusser dus de seks is van minder belang, maar toch…..

Onze relatie is nog steeds zeer gezond en levendig, maar het is soms wel wat moeilijker. Ik weet dat dat vooral bij mij ligt. Ik draai altijd weer bij nadat ik, om wat voor reden dan ook, wat moeilijker ben in de omgang. Ze begrijpt dat wel, ook al weet ze niet altijd waar het vandaan komt ( weet ik zelf soms ook niet), ze weet wel waar ik vandaan kom en ze kent mijn rugzak. Ze is en blijft de liefde van mijn leven. Niets in heel de wereld niet kan dat veranderen.

Nu zondagmiddag: platte rust.