Mei 2023. Vakantie, laatste deel.

Normaal gesproken zouden we nog twee nachten naar La Rochelle gaan aan de westkust van Frankrijk. Zaterdag moesten we voor 10 uur het huisje uit en dan zouden we naar het aquarium gaan daar. Mijn vrouw is gek op katachtigen maar ik op het zeeleven en specifiek op haaien en kwallen, getuigen de 2 tatoeages op mijn arm en been van laatst genoemden. De 2e dag zouden we in La Rochelle gaan rondlopen en als afsluiter van de vakantie heerlijk gaan dineren. Het liefst met een 'fruit de mer'. Dat was uiteraard geen optie meer. We hadden met onze zoon afgesproken dat we hem zaterdag zouden ophalen en dat hij dan op het gemakje kan uitzieken bij ons. La Rochelle staat nu op het lijstje voor onze volgende vakantie. Het liefst in september.

De laatste twee dagen hebben we nog heerlijk genoten. Donderdags zijn we naar Sarlat geweest. Een middeleeuws dorpje met een grote markt. Onderweg daar naar toe kwamen we een andere markt tegen gelegen langs een rivier onder in een dal. Ook daar weer een prachtig uitzicht op de heuvels en de rivier vanaf de middeleeuwse brug waar de markt gewoon op door ging. Op deze markt drie droge worsten gekocht; everzwijn, hert en hazelnoot. Ook nog 2 stukken geitenkaas.

In Sarlat was het zo toeristisch en zo verschrikkelijk druk dat je in de rij moest staan om je auto te parkeren. Het was een vrije dag voor iedereen (hemelvaart), dus het was extra druk. Toen we de auto hadden geparkeerd konden we genieten, ondanks de drukte, van de prachtige gebouwen en nauwe straatjes. Heerlijk geluncht, nog wat rond gelopen en op tijd weer terug gegaan. Op vrijdag zijn we wezen wandelen in de schitterende natuur van de Dordogne. 15 kilometer. We hebben genoten van het bos, de vlaktes waar een grote roofvogel over zweefde en van het weer. Met een graadje of 18 en een blauwe hemel met af en toe een wolkje was het prima wandelweer.

Terug gekomen bij de auto belden we eerst naar onze zoon. Het ging niet goed. Hoge koorts, hoesten, niet eten, pijn in de keel, zweten, niet slapen. Hij klonk niet al te best en mijn vrouw vroeg of we niet beter direct naar huis konden rijden. Mijn zoon wilde wel, maar ik zei dat het onverantwoord is om na zo'n wandeling nog eens 900 kilometer te rijden. We hebben afgesproken dat we zouden gaan slapen en om 12 uur 's nachts zouden vertrekken. Dan zouden we rond tienen bij hem zijn.

Om half 6 lagen we in bed en om half acht lagen we nog allebei naar het plafond te staren. Na overleg toch maar vertrokken. We zouden dan rond zes uur bij mijn zoon zijn.
Op een gruwelijke drukte in Parijs om 12 uur 's nachts na, een snelheids boete in Lille en een belachelijk lange omweg in Antwerpen (Kennedytunnel was gesloten) verliep de reis voorspoedig. Om half 7 kwamen we aan bij de studio van onze zoon. Toen we deur open deden was het duidelijk dat er een week niks was gedaan. Zo'n beetje alles wat hij had aan servies was vuil en stond op het aanrecht. De was lag opgestapeld in de badkamer, half gewassen, half gedroogd. Mijn zoon zag er echt ziek uit en ik was blij dat we hem konden meenemen naar huis. We waren nu 24 uur op en moesten toch echt eerst opruimen. Ik deed de afwas en mijn vrouw bemoeide zich met de badkamer. Mijn zoon heeft zijn belangrijkste spullen ingepakt (PlayStation en laptop) en toen vertrokken we naar huis met bijna alle kleding die hij had.

Nog anderhalf uur rijden en dan eindelijk thuis.
We hebben in twee dagen ongeveer 10 wassen gedaan. Gelukkig hadden we nog een week vakantie en was het mooi weer zodat de was redelijk snel droog.

Op het moment dat ik dit schrijf is de patiënt nog steeds bij ons en zal hij nog minimaal een week bij ons blijven totdat hij weer goed voor zich zelf kan zorgen.

Het waren twee enerverende weken die we nooit zullen vergeten. Morgen moet ik weer aan het werk en zal dan al beginnen aftellen naar de vakantie in september naar La Rochelle.
Hopelijk gaat dan alles een keer volgens plan.