Week 35: tia's, grijs haartje, een man alleen.

Maandag, 26 augustus.

Werk: boooooring. Savonds nieuwe tekening begonnen. Stilleven met kleurpotlood. Schets is klaar.

Dinsdag:

Werk: boooooring. Savonds verder gegaan met tekening.

Woensdag:

Werk: Een collega sprong vrolijk uit de lift waar ik voor stond te wachten. ‘Ik ben zo blij, ik ben zo blij.’ Ik dacht die gaat trouwen, zwanger, staatsloterij gewonnen. Het was iets minder spectaculair. Ze komt uit de Dominicaanse republiek. Gitzwart haar. Ze was zo blij dat ze 1 grijs haartje heeft. Boven op haar kruin, ik moest goed kijken om het te ontdekken. Ik keek haar bevreemd aan. ‘Ik vind dit zo mooi’, kirde ze, en vrolijk sprong ze verder. Nog nooit een vrouw (of man) gehoord die blij is met de eerste grijze haar. Nou ja, je kan maar ergens blij van worden.

Savonds met het koken pakte ik de deksel verkeerd vast met de pannenlap en de stoom verbrandde mijn vingers ter hoogte van de middelste knokkels. Dit is voor mij de eerste keer dat ik iets verbrand en gotskolere wat doet dat pijn. Gelijk gekoeld, maar het hielp niet veel. Iedere keer dat ik mijn vingers van onder het water haalde begon het weer pijn te doen. Alsof er duizenden naaldjes in worden gejast. De rest van de avond met mijn hand in een bakje water gezeten. Tegen de tijd dat ik naar bed ging was de pijn weg. Goed geslapen.

Donderdag:

Om 2 uur kreeg ik een telefoontje van de verpleegkundige van mijn vader in het verpleeghuis. Hij heeft een flinke tia (hersenbloeding) gehad. Hij kan zijn rechterarm niet gebruiken, kan niet meer praten en/of zich verstaanbaar maken en ligt zonder bril in zijn bed als een dood vogeltje naar tv te staren. Toen ik daar aankwam leek het iets beter te gaan. Hij sprak enkele woorden, maar kon geen zinnen vormen en kan niet meer zelfstandig eten. Zijn rechterarm bewoog maar kon hem niet optillen en hij zag er verschrikkelijk moe uit. Morgen heeft de verpleegkundige overleg met de arts. Als hij de nacht doorkomt. Dat is altijd afwachten na zo’n klap.
Ik heb niet echt een goede band met hem, maar dit gun je toch niemand. Nou ja, bijna niemand. Pedo’s wel bijvoorbeeld. Die verdienen wat mij betreft een langzame, pijnlijke dood.

Straks ajax. Na de 4-1 overwinning vorige week zal het geen probleem mogen zijn. Maar met het ajax van tegenwoordig weet je maar nooit.

Zondag geen klassieker. Jammer maar begrijpelijk. Zonder politie begeleiding komt de ajax bus nooit veilig aan in de kuip.

Vrijdag:

Met mijn vrouw bij mijn vader geweest. Het ging nog niet veel beter. Hij kon zijn duim een beetje bewegen, maar dat was het wel. Hij lag op bed en zag er erg moe en verward uit. Hij beseft niet helemaal wat er aan de hand is. Na een half uur kon hij zijn ogen niet meer open houden en zijn we vertrokken.

Smiddags naar de volkstuin. Mijn maat kwam ook. Paar biertjes gedronken, van werken kwam er niet veel meer terecht.

Zaterdag:

Naar mijn vader voor zijn verjaardag. Maandag wordt hij 88. We waren met zijn drieën; mijn broer, mijn vrouw en ik. Mijn vader heeft nog een broer en zus. Met zijn broer heeft hij geen contact en zijn jongere zus komt misschien 1xper jaar bij hem langs. Hij had nog 2 zussen en 2 broers. Een broer is gestorven aan longkanker, de andere is vroegtijdig overleden aan alcoholisme. Hij woonde nog thuis, was ergens in de 40 jaar. Ze zaten te eten en zijn hart stopt er mee. Knalt zo voorover met zijn gezicht in zijn bord eten. Zijn oudste zus is vertrokken naar Amsterdam toen ze een jaar of 18 was. Ze is hoer geworden. Niemand heeft ooit nog van haar gehoord. Zijn andere zus is overleden aan alzheimer. Wat een familie.

Mijn vader mag nu 1 uur per dag in de rolstoel zitten. Hij was de krant aan het lezen, nou ja, doorbladeren. Het gevoel aan de rechterkant is iets terug. Kan zijn arm en vingers weer bewegen, maar hij kan nog steeds niet zelfstandig eten, laat staan drinken. Ook kan hij weer een paar woordjes zeggen. Zinnen maken gaat nog niet. Gesprekken volgen lukt niet meer. Een korte vraag of opmerking lijkt wel te lukken. We zijn bang dat dat niet meer terug gaat komen. Zijn hart is sterk, zijn hersens steeds zwakker. Hij zit meer en meer opgesloten in zijn eigen lichaam.

Smiddags ging mijn vrouw naar België. Eten en drinken met haar 2 zussen. Ze is daar dan ook blijven slapen. En wat eet een getrouwde man als hij alleen is? Friet, pizza, enkel bier, shoarma? Niets van dat alles. Ik heb een diamanthaasje gekocht, aardappelpartjes in de airfryer en komkommersalade. Heeeerlijk. En bier gedronken, uiteraard. En voetbal gekeken (west ham-man city). En een filmpje, Beverly Hills cop. De nieuwe. Vroeg naar bed, wil vroeg opstaan.

Zondag:

Opgestaan om 7 uur. Met de hond gewandeld en naar de volkstuin. Lekker bezig geweest. Vrouw weer terug. Straks nog wijntje, lekker eten, voetbal kijken, weer een week voorbij.