Werk
De laatste tijd schijn ik alleen nog maar dramatische verhalen te kunnen schrijven. Jullie kennen me.. Dramaqueen ten top.
Nou ja, nu maar eens een verhaaltje over mijn 'nieuwe' werk.
Ik werk sinds anderhalve maand bij het ziekenhuis. Als bandhulp. Schijnbaar werk ik in een revolutionaire keuken, die volgens de nieuwste principes werkt; koud opscheppen. Wat in mijn ogen alleen maar betekent dubbel opgewarmd voedsel. Yuk! Geen verbetering wat ziekenhuisvoedsel betreft. Het word in een soort karren geplaatst die aan de ene kant opwarmen en aan de andere kant koud houden. Net een langzame manier van magnetronfood.
De collega's die ik heb zijn over het algemeen allemaal 20 jaar ouder dan mij en als ze al even oud zijn, dan gedragen ze zich wel 20 jaar ouder. Ik krijg niet altijd hoogte van de meeste. Soms zijn ze aardig en het andere moment kan ik niks goed doen, maar schijnbaar doen ze dat tegen alle nieuwe mensen. Tenminste dat vertelde een collega van me, waar ik het wel mee kon vinden. Het is net een soort volendam, een gesloten gemeenschap.
In ieder geval, als bandhulp kwak ik het koude voedsel op een bord. Iedereen aan de lopende band heeft zijn eigen ding; groente, vlees, toetjes, aardappels e.d., jus of extra's en daarna gaat het de karren in. Veel inhoud heeft het baantje niet, maar het verdient goed en het is redelijk vol te houden. Ondanks het onmenselijke tijdstip om op te staan.
Ik moet er om half 6 uit, wil ik er een beetje redelijk voor de dag komen.. Maar vaak genoeg gebeurt het dat ik er pas om kwart over 6 uit ben, zodat ik kan haasten om om kwart voor 7 op mijn werk te zijn.
That's it.
Nou ja, nu maar eens een verhaaltje over mijn 'nieuwe' werk.
Ik werk sinds anderhalve maand bij het ziekenhuis. Als bandhulp. Schijnbaar werk ik in een revolutionaire keuken, die volgens de nieuwste principes werkt; koud opscheppen. Wat in mijn ogen alleen maar betekent dubbel opgewarmd voedsel. Yuk! Geen verbetering wat ziekenhuisvoedsel betreft. Het word in een soort karren geplaatst die aan de ene kant opwarmen en aan de andere kant koud houden. Net een langzame manier van magnetronfood.
De collega's die ik heb zijn over het algemeen allemaal 20 jaar ouder dan mij en als ze al even oud zijn, dan gedragen ze zich wel 20 jaar ouder. Ik krijg niet altijd hoogte van de meeste. Soms zijn ze aardig en het andere moment kan ik niks goed doen, maar schijnbaar doen ze dat tegen alle nieuwe mensen. Tenminste dat vertelde een collega van me, waar ik het wel mee kon vinden. Het is net een soort volendam, een gesloten gemeenschap.
In ieder geval, als bandhulp kwak ik het koude voedsel op een bord. Iedereen aan de lopende band heeft zijn eigen ding; groente, vlees, toetjes, aardappels e.d., jus of extra's en daarna gaat het de karren in. Veel inhoud heeft het baantje niet, maar het verdient goed en het is redelijk vol te houden. Ondanks het onmenselijke tijdstip om op te staan.
Ik moet er om half 6 uit, wil ik er een beetje redelijk voor de dag komen.. Maar vaak genoeg gebeurt het dat ik er pas om kwart over 6 uit ben, zodat ik kan haasten om om kwart voor 7 op mijn werk te zijn.
That's it.
09 sep 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 apr 2008 Bed.
- O 30 jan 2008 Angst ( 2 )
- O 17 okt 2006 Ontslagen
- O 16 okt 2006 Anime ( 5 )
- O 13 okt 2006 Tattoo
- O 13 okt 2006 Doen alsof ( 3 )
- O 13 okt 2006 Tekeningen ( 6 )
- O 01 okt 2006 Tekeningen ten gevolge van een golf inspiratie. ( 4 )
- O 26 sep 2006 Tekeningconcepten ( 3 )
- O 22 sep 2006 Negeer het maar. ( 1 )
- O 16 sep 2006 Pimp-my-gevandaliseerde-look ( 3 )
- O 12 sep 2006 Wat zullen ze zeggen? ( 2 )
- O 05 sep 2006 Verliefd ( 1 )
- O 21 aug 2006 Woordenloos
- O 21 aug 2006 Leuk Leuk Leuk ( 1 )