What if - 9 okt 2006 -
Dus,
In een vlotte looppas liep ik door de witte ruimte.
Door een precies op maat gemaakte doorgang, liep ik door naar de gang.
Ver hoorde ik geluiden. Ik kon niet precies opmaken wat het was. Het klonk heel raar.
Toch nieuwsgierig geworden, ging ik richting de geluiden.
Met m'n vlotte looppas ging ik naar links en zocht een goede schuilplek.
De geluiden stopten ook ineens. Ik hoorde ze nu zachter. Nieuwsgierig geworden geworden
kwam ik uit mijn schuilplaats. Voetje voor voetje.. En toen zag ik de reusachtige bewegingen.
en weer die geluiden. Ik schrok terug naar mijn schuilplek in de schaduw. Verbluft over de grote bewegingen, dacht ik na. Wat kon nou zo groot zijn? ik liep weer richting de geluiden. Het was weer gestopt. Ik hoorde niks meer, en zag ook niets groots bewegen. Nu zag ik ook pas het voedsel dat er lag, hoe had ik dat nou de eerste keer kunnen missen? Plots was was daar weer die reusachtige beweging en ik schoot weer naar mijn schuilplek. En weer die geluiden. Ik dacht nog alleen aan al dat voedsel. Ik probeerde het nog een keer. En weer waren de geluiden weg. Ik keek nog goed of er nog iets reusachtigs aankwam zetten. Er kwam niks. Ik liep richting het voedsel. En ja hoor wat ik al dacht, weer dat grote ding zwiepte mijn kant op. Dit keer besloot ik maar om het te laten zitten. Ik liep richting de schuilplek. Van daar ging ik rechts de gang weer op, door de witte ruimte van waar ik kwam.
Ik besloot het weer te proberen, want ik kreeg die hoeveelheid voedsel niet uit m'n gedachten. Door de witte ruimte, naar de gang. En toen stopte ik. Ik zat ineens vast aan de vloer. Ik probeerde me los te rollen maar toen zat ik pas echt vast. Ik dacht hier kom ik niet alleen uit, ik schreeuwde om hulp. Ik schreeuwde zo hard als ik nooit geschreeuwd had. In de verte hoorde ik weer die vreemde geluiden, ze kwamen mijn kant op. En toen zag ik nog grotere bewegingen mijn kant op komen. Mijn hart klopte sneller en sneller. Ik probeerde te rennen maar het lukte niet. En ik bleef maar schreeuwen. En toen zag ik een enorm stuk hout van boven op mijn hoofd komen. Ik hoorde iets van binnen kraken, en ik schreeuwde het uit van de pijn. En nog een keer kwam het stuk hout naar beneden en nog een keer en nog een keer. Het deed zoveel pijn. Mijn linkerbeen bewoog nog even.
Irfaan, man, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende