zeven uren in een Tibetaanse winkel...

ave,
ik was in den middag druk bezig met een nieuw theeachtergrond verhaaltje,
het verhaaltje zelf schrijven was geen probleem,
en die was dan ook al snel klaar,
toen was het alleen nog een kwestie van een leuke sfeerfoto maken die het verhaal zou versterken,
makkelijk toch ...

ik begon in volle moed met de spullen bij elkaar te zoeken die de sfeer op de foto moesten versterken,
maar ik miste toch het ''boeddhistische'' sfeer, ondanks al mijn attributen die ik had ...

ik besloot toen om maar naar het Tibetaanse winkeltje om de hoek te lopen,
om me daar mijzelf te laten inspireren,
en vooral de nodige sfeermakers te kopen...

zo gezegd,zo gedaan...
ik kwam het kleine winkel pandje binnen,
en werd gelijk bedwelmd door walmen wierook...
ik waande me echt in de hogere sferen met al die vreemde curiose toeters en bellen...

ik liep langs vriendelijk slanke boeddha's die mij heel wijs toekeken, heel anders dan de Chinese vrolijke dikkerds...
ik zag zo veel leuke spulletjes,van vreemde ritueel bellen tot gebedsmolentjes,
en ik wou ze natuurlijk allemaal...

hou je hoofd bij,theerat, beviel ik mezelf...
en uiteindelijk besloot ik maar om een theepotachtige ding te kopen en twee slierten gekleurde gebedsvlaggetjes...

ik liep richting de kassa volhard,zonder enige ander verleiding om meer te kopen,
en legde mijn spulletjes bij de kassière...
dat was duidelijk zo'n antroposofische oudere dame, die dit winkeltje vrijwillig runde...

opeens werd ik bruut aan de kant geduwd door een man die overstuur was...
''ik wil de nummer van de Tibetaanse organisatie,er is een onrecht gaande...'' riep de man,
met geen oog voor mij...

de vrouw keek de man over haar bril aan...
de man vervolgde zijn verhaal;
''in een chinees restaurant werken Tibetanen (dat is toch niet zo erg dacht ik)
en ze moeten hele lange werkdagen maken (dat is toch normaal voor horeca in amsterdam,dacht ik zo)
de vrouw zei met een rustige stem;
''ik ga het voor u opzoeken''

''en ik dan? ik wil alleen wat afrekenen...''
ik voelde de sarcasme, en negatieve opmerkingen naar mijn puntje van mijn tong rollen,
maar door een grote boeddha beeld die mij zeer wijs aan keek,
besloot ik maar om mijn negatieve woorden weer in te slikken,
want die zouden niet geschikt zijn voor de tere oortjes van boeddha...

terwijl het vrouwtje de nummer zeer geduldig opzocht en opschreef,
in de tempo van een Tibetaanse monnik ,
en de man vertelde hoe zielig de uitgebuite Tibetanen wel niet waren,
zei ik binnensmonds,''ik ben zen,ik ben zen,ik ben fucking heel zen!!...''
terwijl ik toch ongeduldig wachtte ...

na een kwartier volledig ''zen'' gewacht te hebben,
mocht ik mijn spulletjes toch nog afrekenen,
en kreeg ik van de vrouw te horen wat er op de verpakking van de vlaggetjes stond,
heel lief, maar het stond ook in het Nederlands opgeschreven...

toen ik wegliep zag ik hun gasten boek, en ik kon niet laten om hem even te tekenen,
ik schreef het volgende;


Tibet den land van het geduld,
wat in deze Tibetaanse winkel zeker op de proef word gesteld,
ik kwam om even wat sfeer te kopen,
en werd hier zeven uren vastgehouden...

maar nu ben ik wel volledig fucking Zen ja...

vriendelijke groet
The TeaRat


ik was niet trots op mijn actie en ik kon zweren dat boeddha mij zeer ernstig aankeek,
maar ik moest even wat stoom afblazen, en tja ik zelf ben geen boeddha ...

en voortaan als ik weer oosterse sfeer benodigdheden nodig heb,
ga ik wel naar de Chinese buurt,
waar ik zeer snel met een glimlach word geholpen door een chinees,
of misschien een onderdrukte overwerkte Tibetaan,
maakt niet uit, want daar word ik snel geholpen en krijg ik tenminste een'' thasje bij''...



faithfully yours
The TeaRat