Ziektekosten verhoging?

Volgens sommigen zullen mensen minder bezoeken gaan afleggen aan zorgverleners omdat de kosten hoger worden. Dit zal het progressieve deel van de mensheid waarschijnlijk in de gordijnen jagen. Iedereen moet, ongeacht zijn inkomen, toch toegang krijgen tot alle zorg die hij nodig heeft? Het zijn juist de egoïstische aanhangers van het individualisme die bereid zijn mensen de kist of oven in te bezuinigen.

Dit verhaal streelt immer het ego van progressieven. Hierbij moeten echter enkele kanttekeningen worden geplaatst.

Allereerst is ‘gezondheid’ altijd een afweging. De overheid heeft de macht om eenieder te verplichten een opleiding in de zorg te volgen, net zoals ze in het verleden alle mannen dwong het leger in te gaan. Zolang er nog steeds mensen zijn die geen arts zijn of anderszins medisch actief zijn is er blijkbaar een afweging gemaakt waarbij de kosten van de betere zorg niet opwogen tegen de marginale verbetering van de zorg. De overheid kan gevaarlijke sporten zoals voetbal verbieden of mensen verbieden teveel vet, rood vlees, E-nummers of andere ongezond voer tot ons te nemen. Ze kan ook sigaretten verbieden, maar in geen van deze gevallen is blijkbaar besloten dat de betere volksgezondheid opweegt tegen het verlies aan stemmen. Als er toch al sprake is van een afweging, dienen bezoekjes aan zorgverleners natuurlijk ook gewoon te worden meegewogen.

Ten tweede is hier sprake van nationaal-solidariteit (ik zal de term nationaal-socialisme vermijden hoewel dat de lading evenzeer dekt). Alle wereldburgers mogen kapot creperen, behalve de Nederlandse. Dit laat de progressieve orator natuurlijk niet zo duidelijk doorschemeren aangezien zijn opofferingsgezindheid dan ernstig wordt aangepast. Het credo blijft, desondanks, ‘eigen volk eerst!’

Door realistisch naar kosten en baten in de zorg te kijken wordt er ook ruimte geschapen voor initiatief van ondernemers die proberen geld te verdienen met het verlenen van zorg. Een voorbeeld daarvan is de telefonische hulplijn van mijn zorgverzekeraar die mij kan vertellen of ik naar een huisarts moet of niet. Dergelijke initiatieven zijn zinloos als alle huisartsenbezoeken rücksichtslos vergoed worden. Handelingen in het buitenland, zoals bijvoorbeeld het populaire ooglaseren, zullen dan tegen een hogere prijs hier worden uitgevoerd ook als het voor een veel lagere prijs elders had gekund. De zorg zal daar zeker onder lijden, elk dubbeltje kan – hoe je het ook wendt of keert – slechts éénmaal worden uitgegeven.

Het te ruimhartige vergoedingsbeleid van Medicare en Medicaid in de VS zijn de grootste pilaren onder een staatsschuld die over generaties nog niet afbetaald zal zijn. Zorg zou door de markt geleverd moeten kunnen worden zodat er tenminste meer van komt als de vraag stijgt en de hoeveelheid niet meer door politici bepaald kan worden. Het uiteindelijk resultaat zal hetzelfde zijn als bij andere marktproducten: meer voor minder.