zij. normaal val ik op jongens
De eerste dag dat ik je zag, je pakte mijn hand en noemde je naam. Eva.
Ik hoopte dat je bij me in de klas zou zitten, ik kon niet afhaken van je woorden.
Ik had een vriend die tijd, een baggere relatie. Maar met haar voelde het net zoals toen.
Ik ken je niet, weet je humor niet en ik zal je nooit spreken. Maar bovenal, je bent een vrouw. Nooit heb ik iets voor vrouwen gevoelt of er ook maar eens over nagedacht.
Maar nu met het nieuwe project ga ik je de komende 4 weken elke dag zien, ik, de 'outgoing' en 'spontane' ik herken ik niet terug.
Wat moet ik met deze gevoelens?
ElenaOriana, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende