Zij was klein

Zij was degene die wegkroop van alles wat ze was
om zichzelf klein te maken.
Zodat anderen haar kunnen onderdrukken.
Leeg zodat anderen haar kunnen vullen.
Zwak zodat anderen haar kunnen beheersen.
Zacht zodat anderen haar kunnen bedwingen.
Machteloos zodat anderen haar kunnen temmen.

Maar op een dag werd ze wakker
en besloot om angst los te laten en gehechtheid los te laten
en zich over te geven.
laten gaan.
ademen.

En in deze stilte, smolt de illusie van angst uit haar bewustzijn.
en dat wat altijd rustte onder de oppervlakte, oneindige waarheid, kwam naar boven
gratie verstrengeld met grenzeloze kracht.

Zij is de wind.
De longen van deze aarde.
Haar adem snijdt lucide spiralen in zachte rivieren, gezwelde valleien,
ongeschoren bergen, de tedere opkomst en ondergang van de zon.

Zij is vuur.
de vlam die wonden zal helen met onuitgesproken empathie.

Zij is water.
De plas van zelfacceptatie zul je tot rust doen komen wanneer je gebroken en moe bent.
Haar doorschijnende water zal zoute rivieren van je pijnlijke huid doen smelten.

Zij is de aarde.
Stabiel en onwrikbaar. het zachte gezoem onder je voeten. geaarde slaapliedjes.
Ze is in deze wereld, maar niet daarvan.
genaaid samen met draden van sterrenstof en levendige achteloosheid.

Ze is licht.
Ondergedompeld in warmte.
geworteld in de oneindige liefde van dit kosmische universum.
ontwaakte vrouwelijke kracht stijgt door elke vezel van haar wezen.
in afstemming met al dat is. Ze vertrouwt op het pad onder haar voeten,
geleid door het zachte gefluister van intuïtie.
Zij kent haar heilige kracht.
Enorm en oneindig.
Zij is.
Ik ben.
Wij zijn.