Gevoeligheid

In de tijd dat ik nog een kind was, voelde ik alles. Mijn huid was als een spons,
ik nam alles op wat er om mij heen gebeurde. Ik verloor mijzelf in de daden
van anderen, werd vastgehouden door gedachten en emoties die niet van mij waren.
Mijn hart kwam samen met die van anderen, hun pijn werd mijn pijn, hun duisternis
viel over mijn licht. Soms voelde het alsof ik de hele wereld op mijn schouders droeg.
Mij werd toen verteld dat mijn gevoeligheid zwakte was. Ik werd gevoed met het beeld
dat als ik deze wereld wou overleven ik hard en ongevoelig moest zijn. Ik speelde dit
voor een tijdje mee, maar hoe verder ik mijn emoties wegstopte des te meer dreef ik
weg van mijzelf.

Ik weet nu dat deze gevoeligheid een onuitputtelijke bron is van kracht. In elk wezen
zie ik iets bijzonders, ik zie wat iemand beweegt en raakt en weet wat hij/zij voelt.
Er is een schoonheid in gebrokenheid, een schoonheid in het gevoelig blijven in een
wereld die zo hard is.

Dus voel, voel alles. Omarm jouw gevoeligheid zodat jouw eigen opgebouwde muren
wegvallen en jij weer jij mag zijn. Ik ben gebroken en voel alles, maar ik adem nog steeds.