Sterrenhemel en wegdrijven

Alles om mij heen vergeten en volledig daar behoren waar het zo rustgevend lijkt.
Even geen gedachtes wanneer ik naar boven kijk, de schoonheid van de natuur
die mijn gedachten overstemt. Die mij tot rust doet komen.
Ik vergeet alles en kom samen met mijn innerlijke zijn en besef dat niets ter wereld
dit moment kan vervangen. Ik ben hier, in het hier en nu.
Geen ander om mij heen, ik sta hier alleen, totaal naakt zoals ik ben.
De kou van de bries die mij omarmt en erkend dat ik voel.
De regendruppels die langzaam bij mijn lichaam langs glijden vertellen mij dat ik leef.
Ik raak met mijn vingers de bladeren aan en zie de waterdruppels er op samen komen.
Een ritmische beweging vind zich plaats op het blad en vind een weg naar beneden op de aarde.
Ik voel mijn blote voeten wegdrijven in de aarde maar laat het gebeuren.
Dit is immers het leven, je drijft soms weg maar dan kijk je naar boven en besef je weer hoe mooi het leven is.