Wonderbaarlijk werkelijk, een bloem!
Ze staan in de vensterbank.
Twee kleine cactusjes. Ik heb ze nu al bijna een half jaar.
Ik wist nooit zeker of ze bloemen zouden geven dit jaar. Misschien was het te vroeg.
Vanaf enkele stekjes tot nu, flinke cactusjes
.
Ik was al blij dat ze een bloemenknop kregen, maar ik had geen idee dat er nog meer in het verschiet lag. Ik was aangenaam verrast!
Alles aan de bloem sprak: Aanschouw mijn schoonheid!
De knop was dus opengegaan. En de bloem was wijdgespreid. Het was als het ware een roos zonnetje. Het was als een trotse pauw, die z'n veren uitspreid om gezien te worden, zoals dit cactusje, de bloemblaadjes had gespreid. Erg mooi, ik werd spontaan blij.
Een mooiere beloning voor het verzorgen bestaat er niet.
En zoals de zon ondergaat, sluit de bloem weer. Wonderbaarlijk. Werkelijk!