Zombie

Na spoken komt vaak het zombien in datingland. Ik maak me er zelf ook schuldig aan moet ik eerlijk in zijn. Ik denk iedereen tussen de 20 en 35 die single is. Vroeger was het nog wel eens een dealbreaker. Dan had je een leuke date of hook up en dan hoorde je gewoon nooit meer wat. Dan bleef je nog achter met de vraag wat is gebeurd, heb ik het verkeerd ingeschat, het was zelfs bijna gênant vond ik. Dan besprak je dat uitgebreid met vrienden en kwam je tot de conclusie dat die leuke date een loser zonder ruggengraat was waar je niets meer mee te maken wilde hebben mocht hij dat ooit nog we met jou willen.

Tegenwoordig doet het me niets, doe ik het zonder blikken of blozen zelf ook, en hoort het bij de hele show. Can't stand the heat stay out of the kitchen. Ik durf zelfs te zeggen dat het geaccepteerd gedrag is. Het hoort er misschien ook wel een beetje bij, bij de levensstijlen van iedereen. Druk, druk, druk, en verleiding, afleiding en vervanging is zo geregeld in welke vorm dan ook. Dus waarom zou je nog moeite en tijd steken in het netjes afkappen van iets? Op de een of andere manier snapt iedereen dat van elkaar, dus no hard feelings. Tot..iemand weer terug is van de dood, de zombie. Iedereen kent die ook wel, de 3a.m. texts van, hey wat ben je aan het doen?, hey stranger hoe is het met je?, alsof er niets gebeurd is. Ik weet nog steeds niet wat ik daar precies van moet denken. En moet ik daar überhaupt wat van denken. Ik doe het ergens zelf ook zij het in een iets minder nare mate, vooral bij mannen waarvan ik weet dat zij het bij anderen doen, en bij mannen waarvan ik weet dat ze onder mijn league zijn, wanneer ik mij verveel.
Ik speel nu ook met het idee uit verveling eens het contact te openen met iemand waar ik mijn nummer uit een mix van medelij en beleefdheid aan had gegeven. Maar nu verveel ik me dus, en hij is erg happig, dus waarom niet. Ik heb daar sowieso een handje van, doen alsof een man in kwestie ooit in mij zou mogen komen, alleen omdat ik aandachtsbehoeftig ben. Maar goed, het is geen dealbreaker meer wanneer iemand de spook of zombie uithangt.

Wat wil ik met dit verhaal, o ja. Ik heb contact met de man uit mijn eerdere verhalen gezocht. Bijna gênant, en ik was vergeten dat ik ook zo diep kon zinken, maar ik heb diep in mijn geheugen gegraven en hem een email (kan het nog triester, maar ik had zijn nummer nooit opgeslagen en ik wis al mijn berichten iedere avond) gestuurd, en een uur later was hij weer op de app (ja dus). We hebben nog niet echt met elkaar gesproken, en ik zit me af te vragen nu of ik dit wel wil. Geen idee wat 'dit' is. Ik haat wel het feit dat we al bijna 2 jaar zo met elkaar omgaan. Het zegt wel wat over mij, maar minstens zo veel over hem realiseer ik me nu steeds meer. Soms vraag ik me af of er iets meer in zit dan dit, maar dan is er weer zo'n nutteloze pauze en zijn we weer terug bij af. Of zou ik er onbewust meer achter zoeken. Aan de ene kant is dit iets wat alleen met hem is, en ik kan me niet voorstellen dat er nog andere vrouwen zijn die hij al zo lang ziet als mij. Aan de andere kant is dit informatie waar ik niets mee kan. Maar ik ben wel nieuwsgierig, waarom verdween hij in ene van de aardbol en kan hij nu weer verschijnen, en waarom verscheen hij pas toen ik erom vroeg. Again, dit zijn vragen die alleen wat over mij en mijn ego zeggen, daarom heb ik ze ook nog niet gesteld. Ik vraag me af of ik ze wel moet stellen, ja want dat maakt het allemaal wat menselijker en lijk ik meer geïnteresseerd, nee want wat heb ik aan die antwoorden.
Ik zocht hem als afleiding van wat dingen die in mijn leven gaande zijn en die me wat stress bezorgen, maar nu besef ik me dat ik afleiding nodig ga hebben van hem, want anders laat ik me hier in meeslepen, want ik wíl ergens in meegesleept worden, en ik weet gewoon dat ik hem daar altijd toe kan verleiden. Een stemmetje in mijn achterhoofd zegt nu, ja je kunt je ook op sporten en diëten storten, heb je een stuk meer aan voor je gezondheid, zelfvertrouwen en werk en is nu ook wel echt even nodig. Laten we dat anders eerst eens een week proberen, als ik daarna nog steeds zo behoeftig ben aan 'de vakantiehoer spelen voor een getrouwde yup van middelbare leeftijd' kan dat altijd nog..., toch?