Zou iemand mij vangen?

Normaal gesproken krijg je heimwee naar huis. Ik niet.
Al precies een week ben ik weer thuis van vakantie. Het was weer eens geweldig.
Dit is al de derde keer dat ik naar Sint Maarten ging, en het is echt mijn paradijsje.
De eerste keer was ik 9 jaar. Toen ik terug kwam thuis, kon ik alleen nog over dat eiland
praten. Ik vond het zo geweldig. Ik hield mn spreekbeurten erover, hing die foto's op
in mijn kamer. En omdat ik wist dat we dit nooit zelf konden betalen, en dat dit een kadotje
was van mn vaders baas, kreeg ik heimwee ernaar. Toen papa vorig jaar een deal maakte
met mn vaders baas. ( hij kreeg meer werk, in ruil voor dat wij ieder jaar naar Sint Maarten
mochten ) Dus de afgelopen 2 jaar zijn we weer geweest. Ik was zo blij toen ik het hoorde.
Blij dat we weer terug konden naar dat mooie schattige kleine droom eiland. En nu ben ik
weer terug. Al een WEEK. En nu moet ik weer een heel jaar wachten. Ik heb een afspraak. Een
afspraak met mezelf. Als ik klaar ben met school, ga ik daar heen voor een jaartje ofzoiets.
Als ik zoveel van dat eiland houd, ga ik er gewoon wonen! Maar niet voor altijd. De cultuur
is daar namelijk wel wat minder, en ik wil niet zo worden als die mensen daar. Daarom maar
voor een jaar. Ookal heb ik geen idee of die afspraak ooit echt waargemaakt zou worden.
Waar ben ik over 10 jaar. Daar ben ik nu al de hele dag mee bezig, raar maar waar.
Normaal kan het me echt niet schelen, en leef k van dag tot dag. Maar nu al sinds ik wakker
ben hou ik me er mee bezig. Al moet ik zeggen dat ik wat raar wakker werd... Het ging namelijk
als volgt.

Ik lag lekker te slapen, tot mn bed ineens trilde. Naja niet m'n bed maar mn telefoon. Een smsje
van de buurvrouw van een paar huizen verder op: Er loopt een grijs konijn buiten over straat, is die
niet van jullie? Ik schrok me dood, mijn eigen snifje de wijde wereld in . Dus ik rende naar
beneden. En voor ik het wist stond ik in mijn pjama, met mijn wilde haren en mijn goeie ochtend
humeur achet een konijn aan te hollen. M'n ouders waren te lui om hun bed uit te komen om me
even een handje te helpen. Dus ik moest het allemaal alleen doen. Hoe kreeg ik dat beest ooooit
te pakken? Op dat moment kwamen m'n opaskindjes naar buiten gerent met de mededeling dat ze
me kwamen helpen. Niet dat dat hielp. Hun durven nog geen konijn aan te raken, maar goed het was
iets. Na een half uur achter snifje aangerent te hebben, was hij zelf ook wat moe geworden. Toen ik
net even aan het uitpuffen was, dook die zelf zn hok weer in! Ik heb snel dat hok weer dicht gedaan,
en ben terug mn bed in gedoken. Maar toen kon ik niet meer slapen! Toen kwam de vraag. Wat
gebeurde er met mij als ik de wijde wereld alleen in zou gaan? Zou er dan ook iemand mij achterna
rennen om mij te vangen?