Wat is er met mij aan de hand?

En sinds toen, (mn vorige verhaal) al erg lang geleden. Is hij mijn vriendje.
Hij is echt een wonder. Hij doet echt daadwerkelijk alles voor me. We hebben nu
iets langer dan 3 maanden wat. En nog geen een keer ruzie gehad. Hij neemt me
zoals ik ben. En zelfs als de tranen over mn wangen rollen, het zwart van me mascara
overal zit, en mn haar zit alsof er een rotje in heeft geknald... Vind hij me mooi.

Hij doet me goed. Hij laat me lachen, en stralen. En als ik lach zie ik een twinkeling in zijn
ogen. Alsof hij ook gelijk blij is, als ik ook blij ben. Hij wordt saggerijnig en verdrietig als ik dat ook
ben en samen eten we dan chocola, en schelden dan de heleboel bij elkaar.
Hij helpt me met de dingen die ik moeilijk vind. En is bij me als ik dat nodig heb. En als ik tijd alleen wil, dan is hij er ook niet.

Ik kan bij hem alles kwijt. Over Philip, Jelmer, school, vriendinnen, ouders. En je kan het
zo gek niet noemen. Als ik er over wil praten, praat hij terug. Paar maanden terug
stond ik niet al te sterk in mijn schoenen. Ik voelde me nu sterker dan ooit. Het kon
me allemaal niks schelen wat iedereen zei. Al stond Philip voor mn neus, ik had hem
zo voorbij gelopen zonder op te merken.

Hij is perfect.. Natuurlijk niet helemaal, natuurlijk heeft hij zijn mindere dingen. Maar dat maakt
het zo perfect. Omdat ik dat ook heb. Ik ben ook niet perfect dat is niemand. En hij begrijpt
dat. Doodgelukkig ben ik. En er was niets anders wat ik had kunnen wensen. Vooral niet
als je een vakantie heb geboekt, met zijn familie naar het Dominicaanse Republiek.

Dan gaat je telefoon, Philip. Ik hield van hem, meer als van mezelf. Hield hield hield.
Daarom kan ik hem gewoon terug smsen, en dat doe ik. Hij vraagt hoe het gaat,
Het gaat top en met jou? En school, en je ouders? En dat gaat ook allemaal goed met hem.
Dan zegt hij sorry, het is een rare tijd geweest, het spijt me van alles vooral de ruzies.
En het gevoel dat ik je waarschijnlijk gaf. Sorry maar ik had nooit een hekel aan je. Ik sms terug.
Het geeft niet, ik heb het ook niet allemaal juist gedaan. Dan smst hij dat ik speciaal voor
hem ben. Dat hij me nooit zal vergeten. Dat wat ik met hem had iets geweldigs was.
Ik sms terug. Ik jou ook niet, het was inderdaad zo. Maar had je geen vriendinnetje?
Ja had ik wel, maar het was niet hetzelfde, het gevoel was anders, en sowiezo kon ik mn
ei niet kwijt. En kreeg het ook niet terug. Hoe is het met jou en brent?

Stop.
Stop.

Wat doe ik nou?
Wat doet HIJ nou?

Verwijder het. Delete. En ik ga verder slapen.
Ik vertel het Brent. Hij heeft weer gesmst, en ik heb terug gesmst.
Wat dan? Ik zei het wat hij en ik hadden gesmst. Goed zo meisje, je laat je niet
kennen. Zo hoort het.

Oudjaarsavond. Leuk, met vrienden van hem bij iemand thuis. Zijn ouders zijn er ook.
We doen een spelletje taboe. Een woord raden. Zo gezellig, iedereen is lief en warm.
Dan is het alweer 12 uur. De champagne fles knalt mijn schat open, en geeft mij een kus.
Gelukkig nieuwjaar meisje van me. Gelukkig ja gelukkig ben ik! We gaan naar buiten met
zijn vrienden. Vuurwerk kijken en iedereen buiten een gelukkig nieuwjaar wensen.
We gaan weer naar binnen, de champagnefles is leeg. En weer naar buiten. We gaan een
stukje lopen, naar Michael, die komt eraan om ook een gelukkig nieuwjaar te wensen.
We lopen een eindje.

Oppeens krijg ik geen lucht meer, tranen die stromen als watervallen over mn wangen.
Duizelig ik zie alles dubbel. Uit het niets. Ene moment ben je gelukkig en het andere moment
dit. Ik wist niet waar het vandaan kwam. Oppeens. Brent rent naar me toe, terwijl die net geopereerd
is aan zn heup en eigenlijk zn kruk nog wel nodig heeft. Wat is er? En dat zegt hij 5 misschien wel
10 keer. Ik weet niet, ik weet niet. Jimmy neemt hem mee. Ik hoor hem nog: Ik doe hem wat, ik sla hem.

Yvar en Kenny praten rustig tegen me. Maar alles wat ik terug kan zeggen is sorry. Ik wou niet
huilen waar komt dit vandaan? Zo'n mooie avond. Ik wou het niet verpesten.
Ik was bang, wat gebeurde er met me?

Weer lopen, ik moest rustig worden. Ik keek om me heen, en zag Brent met Jimmy verderop.
Brent huilde ook. Ik ging zitten. Midden op straat. Brent kwam naar me toe.
Meisje het komt allemaal goed asjeblieft niet meer huilen, ik wil je zo niet zien. Niet meer
echt niet meer hoor je me. Dit is ons nieuw jaartje ik krijg je er bovenop, hoor je me?

Ze brachten me naar binnen, en hadden wat thee voor me gezet. Ik werd rustig.
Philip heeft me pijn gedaan dat wist ik. Maar zo erg? Hij heeft me nooit misbruikt.
Een hoop gelogen, en hoop andere meisjes gehad. Maar waarom?

En dan, ga je van doodgelukkig, naar een raadsel.
Wat is er met mij aan de hand?

(L)