-

Ik weet niet of ik in een depressie zit. Ik weet niet hoe die dingen werken. Ik zou graag zeggen dat het naampje er ook helemaal niet toe doet, maar ik weet niet of dat slechts een façade is of iets dat ik werkelijk vind. Eigenlijk weet ik van een hoop dingen niet wat ik er van vind. Dat heeft vooral met mijn innerlijke dialoog te maken.

Al een tijd is die stem alleen maar negatief.




















En veel verder dan dat kwam ik niet. Het lukt me niet eens om te schrijven of over iets specifieks verdrietig te zijn. Zelfs nu heb ik de neiging alles te selecteren en verwijderen, om dit af te schrijven als weer een mislukking. Terwijl een hoop gewoon lukt, zie ik alleen maar de dingen die niet gelukt zijn. Er zit een hoop frustratie in mijn hoofd en de neiging om gewoon alles uit mijn handen te laten vallen wanneer er iets onverwachts langskomt dat tegen zit of anders dan de verwachting, is elke dag weer groot. Zelden geef ik er aan toe, maar hij is er.

Ik denk niet dat ik ongelukkig ben, echter. Maar ik weet ook dat mijn verwachting van zo'n mentale staat was dat het juist zou helpen te schrijven en om te schrijven. Verdriet geeft mooie verhalen, verhalen helpen bij verdriet. Maar in plaats daarvan wil ik vooral wegkruipen. In een game, een boek of mijn hoofd. Ik wil vooral uitchecken.

Ik wil vooral uitchecken. Ik denk niet dat dit in de suïcidale manier bedoelt is. Het is meer een mentale check-out. Een lege huls zijn die vooral vooruit zit te staren. Leeg. Het is dan ook niet dat ik heel verdrietig ben elke dag. Het is vooral leeg.

Denk ik.

Want nogmaals, schrijven en er over nadenken lukt niet echt. Het is gewoon wat het is nu.

Dus ik stel taken die ik kan uitstellen uit. Ik beweeg wat meer, laat wat meer uit mijn handen vallen op werk. Tegelijkertijd vraag ik me af waar ik eigenlijk mee bezig ben en of er een oorzaak is. Of dat het misschien mijn eigen schuld is. En zelfs dan, heeft het nu waarde te weten dat ik iets had kunnen voorkomen?

Of is dit het resultaat van jaren maar door en door gaan, en nu geen project te hebben om aan te werken?

Maar waarom schrijf ik dan niet? Waarom is het zo moeilijk om er over na te denken?

Misschien ben ik niet de persoon die ik dacht te zijn.

Waarschijnlijk zit er een hoop te interpreterende waarheden voor iedereen die tussen de lijnen door kan lezen, maar het zijn enkel Intrusieve gedachten die hier staan. Ik ben te moe om ze te interpreteren, terwijl ik vandaag nog niets heb gedaan.


-VLH