1 jaar en 5 maanden geleden

Ja het is alweer 1 jaar en 5 maanden geleden dat ik hier voor het laatst heb ingelogd. Sinds vorige week voel ik de behoefte weer om te gaan schrijven. Eigenlijk sinds de vakantie al. Het gaat weer iets minder dus heb ik besloten weer te gaan schrijven.

Laten we bij het begin beginnen. Ik heb echt de meest fantastische vakantie ooit gehad in augusutus. Een georganiseerde jongerenrekening was het naar Kroatië. Het enige was dat ik precies 17 augusutus daar zat en dat de datum is dat Daan 4 jaar geleden overleed. Ik raakte de dag ervoor met reisleidster M. aan de praat omdat ik voelde dat ik het moest zeggen, aangezien ik de afgelopen jaren altijd thuis was. Het gesprek met M. over Daan voelde zo goed, dat ik mijn verleden heb verteld voor een stuk. De scheiding van mijn ouders, mijn vader die mij sloeg, de depressiviteit van mij, mijn zelfmoordpogingen, de ruzies, het overlijden van Daan natuurlijk, de kanker van mijn moeder en het eenzaam voelen. Het voelde als een opluchting, sinds jaren kon ik weer praten.

Die dag heb ik genoten van de activiteit en savonds een leuke avond gehad. Maar toen ging het helemaal mis, zoals vroeger mis. Ik raakte in een neerwaartse spiraal van negativiteit en verdriet van vroeger. 3 vriendinnen van vakantie hebben toen M. uit bed gehaald, terwijl ik dat niet wilde, en hebben toen 3 uur gepraat nog. Oh dat voelde zo goed, dat luchtte echt op. Ze had mijn reisleider F. geappt om een lekker ontbijtje voor mij te maken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Maar ik voelde die avond ervoor al, dat ik haar ook moest bijpraten. Met haar dus sochtends nog een uur gepraat en wat voelde ook dat vertrouwd, dingen delen die je normaal niet kan delen. En merken dat we veel overeenkomsten hebben.
Het was ook de dag van Daan, dus met een beetje liefde hebben die schatten mij de dag door geholpen.

De rest van de vakantie was ook echt fantastisch. Ik heb een jongen F. ontmoet die ook veel heeft meegemaakt. Sinds we thuis zijn appen we de hele dag door. Ik kan echt bijna alles aan hem vertellen en andersom. Alleen heeft hij een ex die heel vervelend is.

Gisteravond had ik echt even een moment dat ik me kut voelde. Ik heb het hem niet verteld omdat hij naar een festival is en ik hem dan niet met mijn shit wil opzadelen. Nu had F. vannacht geappt dat zijn ex een zelfmoordpoging had gedaan. Het vervelende vind ik alleen, dat ik dus nu met de shit van zijn ex elke keer wordt opgezadeld terwijl dat ik zelf al genoeg shit heb om aan te werken. En ik vind het zielig voor hem, dat zijn feestje weer is verknald. Hoe kan ik hem nou subtiel zeggen dat ik niet op de shit van zijn ex zit te wachten?

Ik voel me overigens nog steeds kut en hoop niet dat ik weer de depressiviteit op ga. Dat is nu 1,5 jaar terug de laatste keer geweest en het hoeft niet meer van mij. En daar ga ik voor knokken!!!!