[10] Mijn Verhaal, deel 2

Weet je niet waar dit over gaat? Klik hier om het eerste deel van het verhaal te lezen!


Er was iets met die aardappel. Hij was zo mysterieus en geheimzinnig. Het leek wel alsof er een hele dimensie in verborgen was. Wat was er toch zo speciaal aan deze aardappel waardoor Sofia zich er zo tot aangetrokken voelde? Sinds ze de aardappel had laten liggen was ze er niet meer van weggegaan. Wat was er toch mee? Hij leek net als iedere andere aardappel. Nouja, het enige rare was dat de aardappel op een bureau lag, op een kussentje. Een mooi, zwart-rood en oud kussentje. Sofia had er al altijd haar belangrijkste dingen van een bepaald moment opgelegd. Ditmaal was dit een aardappel. Haar bureau was stoffig, erg stoffig. Dat is ook logisch, het was zeker al maanden geleden dat ze nog hier eens was geweest. Het bureautje stond tegen een grijze muur: zowat alle muren, behalve de grond, waren oud, grijs, lelijk en saai. Aan de rechterkant van de ruimte stond haar bed: Sofia paste er bijna niet meer in. Naast haar bed stond een nachtkastje waar haar dagboek van vroeger in lag en een nachtlamp dat ze aandeed om op te staan.

Nu pas merkte Sofia dat ze de kamer aan het bestuderen was. Dus ze was toch nog even vrij geweest van het Aardappel-Mysterie. Plots moest ze grinniken. Het Aardappel-Mysterie. Hoelang had ze die aardappel nu al? Twee dagen. En nu was het al een groot deel van haar leven in beslag aan het nemen. Ze keek, nee, ze staarde de aardappel aan. En plots zag ze iets vreemd. Iets dat een normale aardappel niet hoorde te doen. Eerst geloofde Sofia niet dat ze het zag. Ze bestudeerde de aardappel nog meer en kwam er achter dat ze het wel degelijk zag. En het ging steeds verder. Nog even dacht Sofia dat ze droomde, maar toen gilde ze het uit en riep schreeuwend haar kamer uit.
13 nov 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Carolus
Carolus, man, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende