#161 zelfmoord gedachtes tekst blog

Je zit boven alleen op je kamer, deur dicht. Niemand om je heen op dit moment ben je helemaal alleen en heb je geen steun. Het witte papier ligt voor je neus. De tranen branden in je ogen voor de allerlaatste keer, de tranen rollen over je wangen naar beneden. Je laatste brief die je ooit zult schrijven.

Niemand geeft om je, niemand houdt van je. Wat boeit het nou of je dood bent, net of ook maar iemand je gaat missen. Althans dat is wat je denkt.

Wat als js ouders je vinden, of een telefoontje krijgen, en horen dat je er niet meer bent. Ze zullen zich eeuwig schuldig voelen en nooit meer een normaal en mooi leven kunnen lijden, zonder jou ze zullen je verschrikkelijk missen, hoe moeilijk jullie relatie soms ook is missen kunnen ze je niet, en je broertjes en zusjes.. die jou misschien wel als een groot voorbeeld zien, waarom ben jij ineens niet meer op de wereld, en waarom kom je niet meer terug. Je familie je zal gemist worden of verjaardagen en feestjes.. je klasgenoten en je vrienden en vriendinnen hoe gaan die verder geen lol geen verdriet meer samen delen..

Still think nobody cares about you? think again...

Als je jezelf vandaag van het leven berooft, zal jou pijn stoppen. Maar zal het iedereen die je kent de rest van hun leven pijn hebben en je missen.

Hoe zwaar het leven ook is geef jezelf nooit op, geef jou leven nooit op. Geef de mensen die van je houden niet op, door jezelf op te geven



Zelf gaan de gedachten bij mij ook regelmatig door mijn hoofd als ik even niet meer weet hoe ik nou verder moet, ik voel me niks meer waard in deze maatschappij. Het ene moment is het gevoel sterker dan het andere moment, maar ik weet het is niet de oplossing. Ik wil helemaal niet dood, maar van deze pijn af, en soms lijkt dit dan dan enige uitweg die ik me kan bedenken.. maar diep van binnen weet ik zeker nee dat kan niet.

Heb het zelf wel een keer bijna gedaan, en verschillende ideeën gehad om het met zo min mogelijk pijn te doen, bijvoorbeeld om voor de trein te springen of een overdosis te nemen van iets.. maar nu op dit moment sta ik sterker als toen de tijd, en heb ik er hulp voor durven vragen.. die is voorlopig nog niet in zicht, maar het komt eraan. Ik weet dat ik er straks alleen maar sterker uitkom.. en nooit meer terug willen zakken..


( wil je meer lezen.. Www.trustyourselfatfirst.webnode.nl )

NoGiveUp, vrouw, 25 jaar

• Unbreakable dinsdag 08 juli 2014 00:27
  Wauw zo mooi geschreven en zo herkenbaar!!
• Luunaa (opgeheven op 23-1-2015) dinsdag 08 juli 2014 00:43
  Sowieso lijkt het vaak het einde en alles. Maar de waarheid is, dat het goedkomt. Pijnlijk cliché, geen enkele tiener wil het ooit aanhoren, en toch is het zo.
  Aan al die problemen en negatieve gevoelens komt een einde.
  
  Ik heb hier een paar weken terug een verhaal geschreven die door iedereen verkeerd is opgevat en meteen een rel is beginnen (zo typisch, MD): een Amerikaanse krant heeft ooit mensen geinterviewd die van de Golden Gate Bridge zijn gesprongen en de val hebben overleefd. Stuk voor stuk hebben ze allemaal aangegeven dat ze zich tijdens de val pas realiseerden hoe minuuscuul en makkelijk op te lossen hun problemen waren.
  
  En stel je dan voor dat je je die realisatie maakt en de val niet overleefd?
  
  Ik heb ook ooit een heel mooi plaatje gezien. Een foto van een strop die in een kamer hangt. Het deel van de kamer buiten de strop was in grijstinten. Het deel binnenin de strop was gekleurd. Je beseft je pas dat het leven het wél waard is als je al hangt, om het even cru te zeggen.
  
  Voordat iedereen weer over elkaar heen sodemietert (welkom op MD, waar de meest onschuldige dingen een rel kunnen veroorzaken): Ik zeg niet dat dit voor iedereen geldt. Maar zeker weten wel voor de meerderheid, helaas.
  
  Volhouden, het lijkt slechts oneindig.
  
• NoGiveUp dinsdag 08 juli 2014 00:48
  Dank je wel Unbreakable
  
  En luunaa. Heel erg mooi gezegd, en ik geloof erin dat het ooit een zou ophouden en ik me beter ga voelen, altijd zul je mindere dagen hebben, maar ik hoop daar toch weer de kracht uit te halen..
  
  En ik zal het ook niemand kwalijk nemen als diegene er wel een einde aan heeft gemaakt.. Ik kan het wel begrijpen.. Maar probeer altijd een klein beetje hoop en vertrouwen te houden.
• Alucard dinsdag 08 juli 2014 00:59
  Als de mensen om je heen die zeggen dat ze van je houden oprecht van je houden, dan begrijpen ze je pijn. Dan zullen ze je niet laten lijden maar je loslaten, hoe pijnlijk het ook voor ze is, voor jou is het een einde aan een pijn die zij nooit volledig kunnen bevatten. En zij zullen nooit zo verloren raken door het verlies van hun geliefde zoals jij je op dat moment voelt. Als ze oprecht van je houden, dan begrijpen ze dit.
  Iedereen heeft het recht een einde aan zijn of haar leven te maken, maar ben bewust van de definitiviteit. Er is altijd hoop, we leven in een chaotische wereld en iedere dag is er een kans op een nieuw begin. Ieder dag dat je wakker word heb splitsingen in de weg. Duizenden, oneindig veel wegen te bewandelen. Je bent niet zwak als je om hulp vraagt, je bent juist sterk en zo zal je ook gezien worden want ondanks alle shit, alle kutzooi ga je door. Je weigert op te geven want je laat je niet verslaan.
  Als de mensen om je heen het niet begrijpen en je voelt je daardoor eenzaam weet dan dit; je bent niet alleen. Dat zul je nooit zijn. Als je dit leest leef je nog en dat maakt je sterk. Er zijn andere zoals jij, met dezelfde vragen, dezelfde angsten, dezelfde wanhoop. Als je besluit er een einde aan te maken dan begrijp ik dat en hoop ik dat je alle rust vind waar je naar zoekt, maar besluit je door te gaan dan zul je zien dat ook morgen de zon weer opkomt. En op een dag zal alles beter gaan en zul jij die zon voor een ander zijn.
  
  We voelen ons geweldig als we op die top van de berg staan, maar op de top groeit niks en naarmate de tijd verstrijkt zullen we verhongeren. We zullen omlaag vallen van de berg en ons bezeren net zolang tot we hopeloos en stervende in de vallei in elkaar zakken. Als we op dit moment sterk kunnen zijn, dan zul;en we zien dat in de vallei vruchten aan de bomen groeien, de rivieren stromen en de zon schijnt op je neer. Dit is een plek voor jou om te groeien, en met de tijd te genezen. En als je aangesterkt bent word het tijd dat je weer aan een nieuwe reis begint, er zijn meer bergen te beklimmen en van af te vallen. Maak deze reis, want achter ieder bergtop vind je hoop, en na iedere val word je sterker.
  
  
  Alucard
• Pelientje dinsdag 08 juli 2014 07:57
  Een van mijn behandelaren van de opname zei ooit tegen mij: "Zelfmoord plegen, dat accepteren we hier simpelweg niet. Je bent nog zo jong, je weet niet hoe je leven er later uitziet." en dat hield me sterk.
  
  Ik vind dat je dit heel mooi hebt geschreven! Ik moet zeggen dat je, sinds je net op md zat, enorm vooruit bent gegaan wat betreft het schrijven. Je kunt nu zo duidelijk en helder je gevoelens opschrijven, en dan ook nog eens mooi verwoord!
  
  En weetje, ik word zo blij van wat je op het eind schrijft. Jij komt er wel!
• flinder (opgeheven op 22-03-2024) dinsdag 08 juli 2014 08:00
  Dat hoofd van ons ook altijd hè met zijn (negatieve) gedachten.
  Het kan je maken en breken.
  Toch denk ik ergens dat je heel diep van binnen wel weet dat er mensen zijn
  die van je houden al vond dat op zo'n moment niet zo.
  Ik heb zelf ook een aantal keer op het 'randje' gezeten van zal ik het doen / zal ik het niet doen..
  Als ik dan dacht aan de mensen om mij heen waarvan ik op dat moment dacht er is
  toch niemand die om me geeft, hielden me ook hier.
  Ik kon ze dit niet aan doen ( en uiteindelijk mezelf ook niet ,, ik ben hard gaan knokken er is ook zoveel moois in het leven ookal is het niet altijd even makkelijk )
  
  Daarnaast vind ik dat ik andere niet aan mocht doen waarvan ik zelf weet hoeveel pijn en doet. En ik geloof er ook in dat wanneer je jezelf van het leven beroofd je niet gelijk rust hebt... Kwestie van wie waar in geloofd , ik geloof dat je na je dood je je 'lessen' ook daar moet leren alleen zal het op een andere manier gaan dan hier .
  
  Het leven is soms onwijs zwaar, maar ik ben meer dan dankbaar dat ik hier nu nog 'gewoon' zit...
• NoGiveUp dinsdag 08 juli 2014 14:21
  bedankt voor alle lieve en warme teksten van iedereen.. Jullie zijn allemaal prachtige mensen die het leven nooit op moeten geven, jullie moeten hoop en vertrouwen houden om door te gaan, het wordt ooit echt wel beter
  
  thanx

• O 19 jul 2014 #166nieuw account
• O 08 jul 2014 #163 laag zelfbeeld   ( 2 )
• O 08 jul 2014 #161 zelfmoord gedachtes tekst blog   ( 7 )
• O 07 jul 2014 #160 verslaafd
• O 04 jul 2014 #158 (04-07-14)
• O 02 jul 2014 #157 punten toetsweek   ( 2 )
• O 16 jun 2014 #152 (16-06-15) in het kort
• O 01 jun 2014 #144 Vriendschap blog
• O 31 mei 2014 #141 goedemorgen **
• O 30 mei 2014 #140 Marco borsato   ( 1 )
• O 30 mei 2014 #139 Blog bijhouden
• O 24 mei 2014 #133 I still cry   ( 4 )
• O 16 mei 2014 #130 (16-05-14)   ( 1 )
• O 09 mei 2014 #127 (09-05-14) mezelf zijn   ( 8 )
• O 09 mei 2014 #126 (09-05-14) **   ( 3 )