29 April, 2012
Één van de redenen dat ik nu een dagboek bij houd kan zijn omdat ik het voor de lol doe. Maar gisteren heb ik eens goed zitten nadenken, en bedacht dat een dagboek veel nut kan hebben. Ik vergeet namelijk, om één of andere vreemde reden die ik niet ken, goede en belangrijke dingen. Ik heb een schaarste aan fijne herinneringen en slechts de minst leuke herinneringen achtervolgen mij nu al mijn leven lang. Nu ik alles wat er elke dag gebeurd kan opschrijven in min dagboek, als het maar een klein beetje anders is dan de dagelijkse sleur, dan kan ik later in het dagboek kijken en herinner ik mij weer de fijne tijden die ik heb meegemaakt. Het verminderd vast wel de kans dat ik mijn leven als een hel ga zien en zelfmoordneigingen krijg, iets wat al maandelijks gebeurd, en het hoefd voor mij niet wekelijks of zelfs dagelijks te zijn.
Ik heb slecht geslapen vannochtend. Ten eerste, gisteravond ging ik al laat naar bed, maar toen het oog van mijn broertje Nicky op het boek viel dat ik in mijn handen had, vroeg hij dadelijk of ik Anne Frank voor hem wilde voorlezen tot 23:00 uur. Dan had ik, door mijn o zo grote nieuwsgierigheid naar buitenaardsleven, van die enge plaatjes opgezocht met 'echte aliens'. Door deze plaatjes krijg ik vaak nachtmerries, of nog erger, slaapverlamming. En ik HAAT slaapverlamming. Ik weet niet hoe laat ik wakker werd, maar ik zweer het, vannochtend kon ik haast mijn bed niet uitkomen, zo moe als ik was. Sterker nog, mijn oogleden wilden niet eens naar boven!! Oh, maar als ik eenmaal slaapverlamming heb, komt het steeds vaker en erger terug, dus ben ik maar naar beneden gegaan om TV te kijken, daar het toch al bijna tijd was voor het ontbijt. Slaapverlamming... Jammer dat weinig mensen ervan weten, want nu denken goedgelovige mensen dat het paranormale ervaringen in de ochtend of avond zijn. Daar ik een medishce verklaring widle, zocht ik op wat er nou elke ochtend aan de hand was. Ik bedoel, ik dacht bij mijzelf: Spookt het echt op mijn kamer? Nee, dat wil ik niet geloven. Toch geloof ik wel in paranormale dingen, ik heb dingen ervaren die NIET wetenschappelijk ofzoiets te verklaren zijn. Daar vertel ik zometeen over, eerst nog even over slaapverlamming uitleggen, mochten er mensen zijn die niet weten wat het is. Nou is het zo, slaapverlamming is een slaapstoornis. Zoek het op internet op, met Google of Wikipedia, overal wordt gezegd dat ze paranormale verschijningen verklaren en zelfs Alien Abduction. Het is zo dat als je dan wakker wordt met slaapverlamming, je, zoals de naam al zegt, verlamd ben. Je bent wakker, maar zit ook nog half in de droomwereld. Je kunt je niet of amper bewegen en krijgt hallucinaties. Je krijgt het gevoel alsof er iets op je lijt en je verkracht of gewoon plet. GEEN fijn gevoel dus. Daar komt bij, dat je ruisende geluiden gaat horen, alsof een radio het niet doet, of stemmen, voetstappen, deuren die automatisch opengaan... En dan nog schimmen zien, aliens, UFO's, of allerlei andere dingen. Het gevoel uit het lichaam te zijn, alsof je bed op zee drijft, of dat je valt, of dat zelfs een demon je aanvalt. Dit allemaal zijn hallucinaties, en dus GEEN paranormale verschijningen. Ze zijn wetenschappelijk verklaard, want het is doodleuk één van de ergste slaapstoornissen allertijden dat met je brein speelt. Het ergste is, je raakt in paniek, wilt ontsnappen van wat er dan ook op je borst drukt, maar je kan niet bewegen, maar wel je ogen bewegen en kijken naar de engste dingen die om je heen in je kamer gebeuren. Maar geen zorgen! Ik weet wat het is, dus weet ik ook wat je er tegen kan doen. Dus als er iemand hier is die er vrij veel last van heeft en de slapeloze enge nachten niet meer kan uitstaan, ik heb tips! Ten eerste, ga met fijne gedachten naar bed, dit helpt tegen alles wat eng is in de nacht, zelfs het donker, gelofo mij nou maar. Dan moet je, als je al slaapverlamming heb gehad op dezelfde nacht, niet op je rug liggen, maar op een andere zij. Slaapverlamming treed vaker op als je op je rug ligt. Ga er ook niet te veel aan denken en maak je er geen zorgen over voor het slapen gaan en tijdens het inslapen. Er bang voor zijn roept het juist op, omdat het in de achterkant van je hoofd zit, en dan komt het uiteindelijk naar voren. Als je begrijpt wat ik bedoel... Maar goed, als het je eenmaal overkomt, blijf rustig liggen, stribbel niet tegen en veroer geen vin! (niet dat je dat dan al kon). Probeer kalm te blijven, dan gaat het veel eerder weg. Wanneer je het eenmaal hebt gehad, ga dan even een boek lezen of iets anders, dat verminderd de kans dat het later in de nacht nog terugkomt.
Zo, en nu wat 'interressante verhaaltjes' over mijn paranormale belevenissen. Sinds ik op speciaal onderwijs zit begon ik een gave te ontplooien. Ik was er eerst nogal grapperig over, en dacht dat het toeval was. Ik werdt echter bloedserieus toen ik merkte dat het niet alleen maar voorgevoelens waren, ik kreeg ook visioenen. Heuse, echte visioenen. Ik kon van te voren weten wat er op een dag ging gebeuren. Natuurlijk niet altijd, ik ben nog geen professional en dat wil ik ook niet worden, daar ik er ontzettend ziek en bang van wordt. Wat ik allemaal kan? Nou, toekomst voorspellen, gedachten lezen (alleen met personen waarmee ik een erg goede band heb), geesten zien en voelen, stemmen horen... Maar goed... Ten eerste, in mijn huis loopt een spook meisje rond. Echt waar! Ik heb haar twee keer gezien! De eerste keer, toen dacht ik dat het gezichts bedrog was...
Ik lag dus in mijn bed, had mijn bril niet op (ik zie echt bijna niks zonder bril!) en zag dat meisje naast mijn bed staan, een halve meter verderop. Ik dacht, mwah, maar het was zo 'creepy', ik besloot het licht aan te doen. En ze was weg. Ik dacht, oke, misschien wel gezichts bedrog. Het had goed gekund dat ik dit en dat zonder bril aanzag voor een meisje met een wite jurk en lang, zwart, krullend haar (zo zien de meeste spook meisjes er tenslotte uit). Maar toen zette ik mijn bril weer af, die ik van schrik had opgezet. Ik deed het licht weer uit, keek vanuit precies dezelfde hoek weer naar waar het meisje stond. Zou het echt gezichtsbderog zijn geweest, dan zou ik haar weer moeten zien, daar ik dit en dat aan zag voor dat meisje zonder bril op en met het licht uit. Echter, ze was er niet meer.
Ik zag haar een half jaar later weer in de badkamer, en heb haar aanwezigheid ook opgemerkt. Er viel een keer een rolletje plakband op de grond. Er stond geen raam open, het rolletje lag zo dat het onmogelijk kon gaan rollen door de kleinste trilling van het bureau en lag in het midden. Hij lag daar, tot het plots eraf vloog. En dan ook een keer, ik heb gezien hoe ze de deur dicht deed. Zij was ern iet, vast onzichtbaar ofzo, maar ik zag de deur dicht gaan. Natuurlijk was er wind, maar verklaar dit dan eens: De hendel ging naar beneden, en de deur sloeg met een klap dicht! Zo hard was de wind niet eens! En die hendel! Hoe kon die in hemelsnaam naar beneden?? Ik ben ervan erg geschrokken, maar ja, mijn moeder geloofde me natuurlijk niet. En nu weet ik zeker dat ze mij die andere keren ook niet geloofde. Nou, dan vertel haar voortaan maar niet meer wat voor rare dingen er gebeuren. Apparaten doen ook al vreemd in mijn handen.
Ik had een keer een droom over een hond die ik nooit eerder gezien had. Ik lag in mijn bed en de hond kwam naar me toe gelopen en ging bij me liggen. Toen werd ik wakker in een andere droom en vervolgens werd ik echt wakker. De volgende dag zag ik precies dezelfde hond op het speelplein! Huh... En dan die visioenen. Ik had een visioen over iemand die verdwaalde in het bos. Met één van mijn vrienden gebeurden even later precies hetzelfde. Zo zijn er meerdere visioenen uitgekomen, en allemaal begonnen ze slechts als onschuldige dagdromen...
---
Boottochtje was erg leuk! Ik heb zoveel mooie bossen gezien, ik zou zo graag willen dat ik ze van dichtbij kon onderzoeken. Nicky ging onder het dak van de boot zitten, en daar het vanochtend al gegoten had, kwam er om de zoveel keer water naar beneden vallen. Meer dan er bloed in een mens zit! De eerste keer schrokken we ervan, maar daarna vonden we het toch wel komisch. Waar Nicky net nog een seconde eerder had gezeten, kletterde nu regenwater van het dak naar beneden en vormde een grote plas. Later kwam wel een man, die het allemaal weg liet stromen. En toen zag je pas, hoeveel water er wel niet op een dakje kan liggen! We zijn ook door drie sluizen gevaard, dat was echt amusant om te zien. De eerste, daar merkten we niet eens dat we omhoog gingen. Volgens mij gebeurde er niet eens wat. Bij de tweede ging het water maar zo'n 60 centimeter omlaag, bij de derde gingen we wel een meter omhoog! Als we onder de poorten door vaarden, vielen er veel druppels naar beneden, waardoor we nat werden. De tweede keer pakte ik echter mijn ruggensteuntje, en plaatste het ding boven mijn hoofd om daarmee het water af te laten ketsen. Zo bleef ik droog. Soms ging het wat miezeren, maar daar we niet van suiker zijn was het de moeite niet waard om naar binnen te kruipen. We sloten af met pannenkoeken eten, in een kamertje waar typisch restaurant muziek werd afgespeeld (oftewel, het was niet te luisteren, vond ik). Er stond allerlei sjiek en antiek spul, dat wil zeggen: 'Spul wat niet kapot mag gaan anders worden we heel boos op je Kimberley!'
Ik heb slecht geslapen vannochtend. Ten eerste, gisteravond ging ik al laat naar bed, maar toen het oog van mijn broertje Nicky op het boek viel dat ik in mijn handen had, vroeg hij dadelijk of ik Anne Frank voor hem wilde voorlezen tot 23:00 uur. Dan had ik, door mijn o zo grote nieuwsgierigheid naar buitenaardsleven, van die enge plaatjes opgezocht met 'echte aliens'. Door deze plaatjes krijg ik vaak nachtmerries, of nog erger, slaapverlamming. En ik HAAT slaapverlamming. Ik weet niet hoe laat ik wakker werd, maar ik zweer het, vannochtend kon ik haast mijn bed niet uitkomen, zo moe als ik was. Sterker nog, mijn oogleden wilden niet eens naar boven!! Oh, maar als ik eenmaal slaapverlamming heb, komt het steeds vaker en erger terug, dus ben ik maar naar beneden gegaan om TV te kijken, daar het toch al bijna tijd was voor het ontbijt. Slaapverlamming... Jammer dat weinig mensen ervan weten, want nu denken goedgelovige mensen dat het paranormale ervaringen in de ochtend of avond zijn. Daar ik een medishce verklaring widle, zocht ik op wat er nou elke ochtend aan de hand was. Ik bedoel, ik dacht bij mijzelf: Spookt het echt op mijn kamer? Nee, dat wil ik niet geloven. Toch geloof ik wel in paranormale dingen, ik heb dingen ervaren die NIET wetenschappelijk ofzoiets te verklaren zijn. Daar vertel ik zometeen over, eerst nog even over slaapverlamming uitleggen, mochten er mensen zijn die niet weten wat het is. Nou is het zo, slaapverlamming is een slaapstoornis. Zoek het op internet op, met Google of Wikipedia, overal wordt gezegd dat ze paranormale verschijningen verklaren en zelfs Alien Abduction. Het is zo dat als je dan wakker wordt met slaapverlamming, je, zoals de naam al zegt, verlamd ben. Je bent wakker, maar zit ook nog half in de droomwereld. Je kunt je niet of amper bewegen en krijgt hallucinaties. Je krijgt het gevoel alsof er iets op je lijt en je verkracht of gewoon plet. GEEN fijn gevoel dus. Daar komt bij, dat je ruisende geluiden gaat horen, alsof een radio het niet doet, of stemmen, voetstappen, deuren die automatisch opengaan... En dan nog schimmen zien, aliens, UFO's, of allerlei andere dingen. Het gevoel uit het lichaam te zijn, alsof je bed op zee drijft, of dat je valt, of dat zelfs een demon je aanvalt. Dit allemaal zijn hallucinaties, en dus GEEN paranormale verschijningen. Ze zijn wetenschappelijk verklaard, want het is doodleuk één van de ergste slaapstoornissen allertijden dat met je brein speelt. Het ergste is, je raakt in paniek, wilt ontsnappen van wat er dan ook op je borst drukt, maar je kan niet bewegen, maar wel je ogen bewegen en kijken naar de engste dingen die om je heen in je kamer gebeuren. Maar geen zorgen! Ik weet wat het is, dus weet ik ook wat je er tegen kan doen. Dus als er iemand hier is die er vrij veel last van heeft en de slapeloze enge nachten niet meer kan uitstaan, ik heb tips! Ten eerste, ga met fijne gedachten naar bed, dit helpt tegen alles wat eng is in de nacht, zelfs het donker, gelofo mij nou maar. Dan moet je, als je al slaapverlamming heb gehad op dezelfde nacht, niet op je rug liggen, maar op een andere zij. Slaapverlamming treed vaker op als je op je rug ligt. Ga er ook niet te veel aan denken en maak je er geen zorgen over voor het slapen gaan en tijdens het inslapen. Er bang voor zijn roept het juist op, omdat het in de achterkant van je hoofd zit, en dan komt het uiteindelijk naar voren. Als je begrijpt wat ik bedoel... Maar goed, als het je eenmaal overkomt, blijf rustig liggen, stribbel niet tegen en veroer geen vin! (niet dat je dat dan al kon). Probeer kalm te blijven, dan gaat het veel eerder weg. Wanneer je het eenmaal hebt gehad, ga dan even een boek lezen of iets anders, dat verminderd de kans dat het later in de nacht nog terugkomt.
Zo, en nu wat 'interressante verhaaltjes' over mijn paranormale belevenissen. Sinds ik op speciaal onderwijs zit begon ik een gave te ontplooien. Ik was er eerst nogal grapperig over, en dacht dat het toeval was. Ik werdt echter bloedserieus toen ik merkte dat het niet alleen maar voorgevoelens waren, ik kreeg ook visioenen. Heuse, echte visioenen. Ik kon van te voren weten wat er op een dag ging gebeuren. Natuurlijk niet altijd, ik ben nog geen professional en dat wil ik ook niet worden, daar ik er ontzettend ziek en bang van wordt. Wat ik allemaal kan? Nou, toekomst voorspellen, gedachten lezen (alleen met personen waarmee ik een erg goede band heb), geesten zien en voelen, stemmen horen... Maar goed... Ten eerste, in mijn huis loopt een spook meisje rond. Echt waar! Ik heb haar twee keer gezien! De eerste keer, toen dacht ik dat het gezichts bedrog was...
Ik lag dus in mijn bed, had mijn bril niet op (ik zie echt bijna niks zonder bril!) en zag dat meisje naast mijn bed staan, een halve meter verderop. Ik dacht, mwah, maar het was zo 'creepy', ik besloot het licht aan te doen. En ze was weg. Ik dacht, oke, misschien wel gezichts bedrog. Het had goed gekund dat ik dit en dat zonder bril aanzag voor een meisje met een wite jurk en lang, zwart, krullend haar (zo zien de meeste spook meisjes er tenslotte uit). Maar toen zette ik mijn bril weer af, die ik van schrik had opgezet. Ik deed het licht weer uit, keek vanuit precies dezelfde hoek weer naar waar het meisje stond. Zou het echt gezichtsbderog zijn geweest, dan zou ik haar weer moeten zien, daar ik dit en dat aan zag voor dat meisje zonder bril op en met het licht uit. Echter, ze was er niet meer.
Ik zag haar een half jaar later weer in de badkamer, en heb haar aanwezigheid ook opgemerkt. Er viel een keer een rolletje plakband op de grond. Er stond geen raam open, het rolletje lag zo dat het onmogelijk kon gaan rollen door de kleinste trilling van het bureau en lag in het midden. Hij lag daar, tot het plots eraf vloog. En dan ook een keer, ik heb gezien hoe ze de deur dicht deed. Zij was ern iet, vast onzichtbaar ofzo, maar ik zag de deur dicht gaan. Natuurlijk was er wind, maar verklaar dit dan eens: De hendel ging naar beneden, en de deur sloeg met een klap dicht! Zo hard was de wind niet eens! En die hendel! Hoe kon die in hemelsnaam naar beneden?? Ik ben ervan erg geschrokken, maar ja, mijn moeder geloofde me natuurlijk niet. En nu weet ik zeker dat ze mij die andere keren ook niet geloofde. Nou, dan vertel haar voortaan maar niet meer wat voor rare dingen er gebeuren. Apparaten doen ook al vreemd in mijn handen.
Ik had een keer een droom over een hond die ik nooit eerder gezien had. Ik lag in mijn bed en de hond kwam naar me toe gelopen en ging bij me liggen. Toen werd ik wakker in een andere droom en vervolgens werd ik echt wakker. De volgende dag zag ik precies dezelfde hond op het speelplein! Huh... En dan die visioenen. Ik had een visioen over iemand die verdwaalde in het bos. Met één van mijn vrienden gebeurden even later precies hetzelfde. Zo zijn er meerdere visioenen uitgekomen, en allemaal begonnen ze slechts als onschuldige dagdromen...
---
Boottochtje was erg leuk! Ik heb zoveel mooie bossen gezien, ik zou zo graag willen dat ik ze van dichtbij kon onderzoeken. Nicky ging onder het dak van de boot zitten, en daar het vanochtend al gegoten had, kwam er om de zoveel keer water naar beneden vallen. Meer dan er bloed in een mens zit! De eerste keer schrokken we ervan, maar daarna vonden we het toch wel komisch. Waar Nicky net nog een seconde eerder had gezeten, kletterde nu regenwater van het dak naar beneden en vormde een grote plas. Later kwam wel een man, die het allemaal weg liet stromen. En toen zag je pas, hoeveel water er wel niet op een dakje kan liggen! We zijn ook door drie sluizen gevaard, dat was echt amusant om te zien. De eerste, daar merkten we niet eens dat we omhoog gingen. Volgens mij gebeurde er niet eens wat. Bij de tweede ging het water maar zo'n 60 centimeter omlaag, bij de derde gingen we wel een meter omhoog! Als we onder de poorten door vaarden, vielen er veel druppels naar beneden, waardoor we nat werden. De tweede keer pakte ik echter mijn ruggensteuntje, en plaatste het ding boven mijn hoofd om daarmee het water af te laten ketsen. Zo bleef ik droog. Soms ging het wat miezeren, maar daar we niet van suiker zijn was het de moeite niet waard om naar binnen te kruipen. We sloten af met pannenkoeken eten, in een kamertje waar typisch restaurant muziek werd afgespeeld (oftewel, het was niet te luisteren, vond ik). Er stond allerlei sjiek en antiek spul, dat wil zeggen: 'Spul wat niet kapot mag gaan anders worden we heel boos op je Kimberley!'
Kimberley
29 apr 2012 - bewerkt op 17 mei 2012
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 24 mei 2012 24 Mei, 2012
- O 16 mei 2012 16 Mei, 2012
- O 11 mei 2012 11 Mei, 2012
- O 09 mei 2012 9 Mei, 2012
- O 01 mei 2012 1 Mei, 2012
- O 29 apr 2012 29 April, 2012
- O 28 apr 2012 28 April, 2012
- O 27 apr 2012 27 April, 2012 ( 2 )