[4] Bang?

Ten eerste wil ik mededelen dat ik mijn herkansing heb gehaald. Ik had 72% moeten halen en ik heb 75% zelfs gehaald. Ik ben er zo blij mee, je kan het echt niet geloven. Totdat ik hoorde waarom ik misschien naar niv 3 moest gaan. 'Je staat te negatief in het leven'. Het smoesje van de dag, ik weet ook wel dat ik niet de positiefste persoon ter wereld ben, en dat ik mijzelf ook niet speciaal vind, maar ik geef om mensen. Ik wil dat andere mensen het goed hebben en plezier hebben. Daar wordt ik blij van, ook al moet ik eerst dik stressen om het tot zover te laten komen. Ik ben er ook mee bezig om positief te denken over mijzelf en alles om mij heen, en dat weten zij daar ook. Maar daar aan denken? Nee natuurlijk niet, het is MBO. Ik baal hier echt van, als enige van mijn klas moet ik waarschijnlijk weg. Mijn ouders vinden het belachelijk maar weten ook wel dat er waarheid in zit, natuurlijk zie ik dat zelf ook wel. Maar ik wil het niet zien, ik wil niet terug naar een lager niveau. Ik wil het gewoon niet! Heb ik de keuze? Ja, dat gelukkig wel. Alleen weet ik nou echt niet meer wat ik moet doen, misschien iets leuks om met mijn therapeut over te praten. Ik kijk er al naar uit.

Op school moesten mijn klas en ik iets organiseren voor de nieuwe eerstejaars. We dachten aan een activiteit totdat we hoorden dat we anderhalf uur moesten vullen. En wie hebben dat natuurlijk weer allemaal gedaan? Juist ja - ik met 3 anderen. De rest ging naar de supermarkt of zelfs naar de macdonalds. Ik vond het een beetje raar, ik dacht dat iedereen moest helpen. Of ik er wat van zeg? Natuurlijk niet, ik wil niet gepest worden of de spelbreker worden. Nee, ik ben het meisje uit de klas waar iedereen goed mee om kan gaan, het meisje dat overal ja op zegt en achter iedereen aan huppelt. Dat meisje ben ik!

Ik kijk nu ook naar de dubbele aflevering van Gossip Girl, de serie die mij heeft 'gemotiveerd' om alles op te schrijven wat ik meemaak. Toen kwam Eric ermee dat hij een zelfmoordactie had gedaan. Natuurlijk kwam dit al eens eerder in de serie voor maar nu zag je het 'lidteken'. Hartstikke nep natuurlijk maar het deed wel iets met mij. Ik heb mij ook wel eens gesneden, maar echt doordrukken wou ik niet. Kon ik ook niet, ik heb een lage pijngrens. (Als dat betekend dat je snel pijn hebt.) Als ik heb bij mij zelf doe, krijg ik een kick. Klinkt heel raar en creepy en dat is het ook. Maar toen ik zijn lidteken zag gaf het mij ook een kick. Ik wou het weer gaan doen, just for the feeling. I know it's wrong but I'm a little addicted to it I guess. Mijn ouders weten hier niks vanaf, gelukkig ook maar. Ze zouden kapot gaan als ze dit wisten. Ze denken dat het weer een beetje goed met mij gaat, dat het de goede kant op gaat. Terwijl het juist berg afwaarts gaat.

Ik wil je eens iets vragen, ben jij bang voor de dood? Ik niet, soms wil ik het gewoon. Ervaren hoe het is, wat het is en wie er op mij staan te wachten. Maar aan de andere kant wil ik niemand pijn doen, ik weet heus wel dat mensen om mij geven. Ik wil ze geen pijn doen, dus daarom doe ik het mijzelf aan. Van binnen en soms van buiten.

Drugs, ook een onderwerp dat mij erg blijft boeien. Vooral LSD, ik loop al maanden te verkondigen dat ik het ooit wil proberen. Het hallucineren lijkt mij bijzonder, ik weet dat het gevaarlijk is maar als er iemand 'nuchter' blijft dan komt alles toch wel goed?

Zoveel vragen zo weinig tijd, ik wou dat ik alles hier kon neer zetten maar ik moet alweer weggaan.
xoxo