ADHD mythe
Wat is er toch met onze kinderen aan de hand? Aanleiding is het bericht over een enorme toename van medicijngebruik onder kinderen. Op dezelfde dag lees ik over een onderzoek in Amerika. Daaruit blijkt dat mogelijk 1 miljoen kinderen ten onrechte het stempel ADHD hebben gekregen. Ik vraag me af: is de kans niet groot dat we daar straks in Nederland hier ook mee geconfronteerd worden? Volgens sommige jeugdpsychiaters hebben we nu al te maken met een overdiagnose. Maar het wordt voorzichtig beweerd, want ondertussen houdt ADHD een hele machine in stand. De farmaceutische industrie vaart er tenslotte wel bij. De scholen vangen voor elk kind met een zogenoemd 'rugzakje' een extra bijdrage. En dan heb je nog de therapeuten die zich dagelijks bezig houden met dit onderwerp. Hun klinieken zitten vol met ADHD-patientjes.
Geholpen
Maar goed, ik besef me tijdens het maken ook dat ik niet te kort door de bocht moet gaan. Want heel veel kinderen en dus ook hun ouders en leerkrachten, zijn geholpen met de diagnose. Met het stempel ADHD kunnen de kinderen namelijk medicijnen krijgen en die blijken goed te helpen.
Diagnose lastig
Het woord ADHD is inmiddels behoorlijk ingeburgerd. Als iemand hyperactief is zeg je al gauw: wat een ADHD'er! Het is een term die wij mensen aan gedrag hebben gegeven Dus zoals de één nieuwsgierig is, kan een ander heel druk zijn. ADHD is geen ziekte zoals astma of diabetes. Die zijn fysiek aantoonbaar. Het diagnosticeren van ADHD is een stuk lastiger. Artsen moeten afgaan op de verhalen van docenten en ouders. Het is dus voor een groot deel subjectief. Want iedereen beleeft druk zijn weer anders en de één heeft er sneller last van dan een ander. En dan kom ik eigenlijk bij mijn belangrijkste vraag: waarom mag een kind niet gewoon druk zijn?!
Zijn de eisen die wij aan de kinderen stellen niet gewoon te hoog geworden? Het is toch normaal dat niet alle kinderen zich even goed kunnen concentreren? En wat maakt het nou uit als een kind snel afgeleid is en af en toe hyperactief. Daarvoor is een kind toch een kind?!
Waar het fout gaat, is dat de scholen al aansturen bij lastige, drukke kinderen om daar een label op te gaan plakken. Zodat ze of dat kind kunnen dumpen op het speciaal onderwijs, of extra geld kunnen vangen. Zelfs als ouders zich niet kunnen vinden met het beeld dat deze amateur jeugdpsychiaters schetsen van hun kroost. Zelfs dan nog worden de ouders onder druk gezet verdere stappen te nemen om dit kind te labelen. Als de leraar zich eens bezig ging houden met lesgeven in plaats van psychiatertje te spelen. Zou het al flink helpen dit mode verschijnsel te bestrijden.
Zonder aan het feit voorbij te gaan dat er ook echt kinderen leiden onder de symptomen die we labellen als ADHD. En het feit dat het feit dat medicijnen kunnen helpen. Lijkt het er toch op een mode verschijnsel. Het aantal hyperactieve kinderen is namelijk niet toegenomen, maar het benoemen wel.
Zou het misschien niet aan de kinderen liggen, maar aan het beeld dat wij hebben van kinderen en hoe we met ze omgaan? Zou het ADHD probleem niet gewoon bij ons liggen? Zien we iets als ziekte doordat we medicatie hebben om de verschijnselen te onderdrukken?
Geholpen
Maar goed, ik besef me tijdens het maken ook dat ik niet te kort door de bocht moet gaan. Want heel veel kinderen en dus ook hun ouders en leerkrachten, zijn geholpen met de diagnose. Met het stempel ADHD kunnen de kinderen namelijk medicijnen krijgen en die blijken goed te helpen.
Diagnose lastig
Het woord ADHD is inmiddels behoorlijk ingeburgerd. Als iemand hyperactief is zeg je al gauw: wat een ADHD'er! Het is een term die wij mensen aan gedrag hebben gegeven Dus zoals de één nieuwsgierig is, kan een ander heel druk zijn. ADHD is geen ziekte zoals astma of diabetes. Die zijn fysiek aantoonbaar. Het diagnosticeren van ADHD is een stuk lastiger. Artsen moeten afgaan op de verhalen van docenten en ouders. Het is dus voor een groot deel subjectief. Want iedereen beleeft druk zijn weer anders en de één heeft er sneller last van dan een ander. En dan kom ik eigenlijk bij mijn belangrijkste vraag: waarom mag een kind niet gewoon druk zijn?!
Zijn de eisen die wij aan de kinderen stellen niet gewoon te hoog geworden? Het is toch normaal dat niet alle kinderen zich even goed kunnen concentreren? En wat maakt het nou uit als een kind snel afgeleid is en af en toe hyperactief. Daarvoor is een kind toch een kind?!
Waar het fout gaat, is dat de scholen al aansturen bij lastige, drukke kinderen om daar een label op te gaan plakken. Zodat ze of dat kind kunnen dumpen op het speciaal onderwijs, of extra geld kunnen vangen. Zelfs als ouders zich niet kunnen vinden met het beeld dat deze amateur jeugdpsychiaters schetsen van hun kroost. Zelfs dan nog worden de ouders onder druk gezet verdere stappen te nemen om dit kind te labelen. Als de leraar zich eens bezig ging houden met lesgeven in plaats van psychiatertje te spelen. Zou het al flink helpen dit mode verschijnsel te bestrijden.
Zonder aan het feit voorbij te gaan dat er ook echt kinderen leiden onder de symptomen die we labellen als ADHD. En het feit dat het feit dat medicijnen kunnen helpen. Lijkt het er toch op een mode verschijnsel. Het aantal hyperactieve kinderen is namelijk niet toegenomen, maar het benoemen wel.
Zou het misschien niet aan de kinderen liggen, maar aan het beeld dat wij hebben van kinderen en hoe we met ze omgaan? Zou het ADHD probleem niet gewoon bij ons liggen? Zien we iets als ziekte doordat we medicatie hebben om de verschijnselen te onderdrukken?
21 sep 2010
- meld ongepast verhaal
-
Gewoon ik
dinsdag 21 september 2010 15:46
Het is zo jammer dat ADHD zo drastisch overgediagnosticeerd wordt (wat naar mijn mening zéker gebeurt).
Mensen die er echt aan lijden worden op deze manier niet meer serieus genomen. Er zou ook een veel strengere controle op het voorschrijven van methylphenidate en gerelateerde medicijnen moeten zijn. -
Gewoon ik
dinsdag 21 september 2010 15:48
Wat overigens ook veel mensen compleet vergeten is dat attention-deficit hyperactivity disorder ook alleen kan bestaan uit moeite met concentreren/snel afgeleid zijn, waarbij het drukke gedeelte compleet ontbreekt (attenton-deficit disorder, ADD). Helaas worden deze kinderen vaak over het hoofd gezien, want ADHD'ers zijn in de volksmond tenslotte 'druk'...
-
FiGa2003
dinsdag 21 september 2010 16:03
Ik kom in de praktijk, de klas, eigenlijk het tegenovergestelde tegen van wat jij hier betoogt..
-
Gewoon ik
dinsdag 21 september 2010 16:29
Wat kom jij zoal tegen dan?
-
Samsalabam
dinsdag 21 september 2010 16:30
Ik heb juist het idee dat de diagnose bij veel kinderen vaak te laat wordt gesteld, omdat de artsen bang zijn dat ze een kind een stempel op drukken dat ze niet hebben. Maar hierdoor zijn er veel gevallen waarbij het kind eerder geholpen had kunnen worden met de juiste medicijnen.
'Het aantal hyperactieve kinderen is namelijk niet toegenomen, maar het benoemen wel. '
Hier ben ik het niet mee eens. ADHD wordt steeds bekender in de wereld, en steeds meer mensen kennen de symptonen ervan. Bij kinderen waarbij vroeger het stempel 'onhandelbaar' werd gegeven, denkt men nu sneller, en vaak terecht, 'Hé, dat kind vertoont wel heel veel verschijnselen van ADHD, misschien is het goed om een arts te bezoeken.'. Het aantal hyperactieve kinderen zal dus hoogstwaarschijnlijk niet toegenomen zijn, maar het aantal waarbij men hérkent dat dit ADHD is dus wel.
'ADHD is geen ziekte zoals astma of diabetes. Die zijn fysiek aantoonbaar.' Bij alle aantoonbare ziektes is er op een gegeven moment iemand achter gekomen waardoor deze komt. Het kan dus goed zijn dat bij ADHD, en vele andere ziektes, de oorzaak simpelwerg nog niet gevonden is. Dit betekent nog niet dat ze geen ziektes zijn, en dat het tussen de oren zit. -
Gewoon ik
dinsdag 21 september 2010 16:59
Daar wil ik nog even op inhaken door te zeggen dat ADHD wel degelijk fysiek aantoonbaar blijkt te zijn, weliswaar is nog niet geheel bekend welke hersengebieden betrokken zijn, maar er is wetenschappelijk bewijs op dit gebied. De hersenen van ADHD'ers zien er anders uit dan de hersenen van controlepatienten.
Dus in die zin heeft Samsalabam gelijk.
Ikzelf heb dus wel mijn twijfels over het grote aantal kinderen met ADHD, het aantal kinderen met deze diagnose is enorm gestegen (en dit is een feit, Samsalabam, ik studeer pschologie en heb vanmorgen in college de 'toename' van diagnoses nog gehoord, ben echter het daadwerkelijke getal vergeten). De vraag is of deze stijging te maken heeft met het te makkelijk stellen van de diagnose, of het feit dat kinderen nu eerder benoemd worden.
Ik denk dat dit voor nu een discussie zonder einde is. -
Samsalabam
dinsdag 21 september 2010 17:07
Ja ik ben het wel met je eens hr, er zal een groot aantal zijn waarbij de diagnose onjuist gesteld is. Maar hierdoor durven sommige artsen de diagnose minder snel te stellen, bij anderen die wel degelijk ADHD hebben, en dat is misschien zelf nog wel erger. Ik wilde de andere kant dus ook even uitlichten.
Sam
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 nov 2011 De crisis komt van rechts
- O 01 nov 2011 Ga werken anders geen bijstand
- O 03 okt 2011 Op andermans kosten leven
- O 03 okt 2011 Ziektekosten verhoging?
- O 03 okt 2011 Schoolhervorming
- O 02 sep 2011 Wajong misbruiker ( 44 )
- O 31 aug 2011 Zeespiegel daalt!!!!?
- O 29 aug 2011 Boven de wet ( 2 )
- O 16 aug 2011 De duitsers komen eraan ( 2 )
- O 12 aug 2011 Naastenliefde? ( 1 )
- O 12 aug 2011 Staatsloterij ergernis ( 9 )
- O 10 aug 2011 Jokes ( 1 )
- O 05 aug 2011 /care? ( 1 )
- O 05 aug 2011 Discussieren met MD'ers ( 31 )
- O 05 aug 2011 Falend beleid