Advent

De winterdagen zijn niets voor mij. Ik hekel de kou en haat de donkere dagen. Al wordt er van alles aan gedaan om de dingen dragelijk te maken. De kachel kan dan niet aan dit jaar, al moet ik toegeven dat ik daar vrijwel nooit de moeite voor nam, maar het huis decoreren met extra gezelligheid gaan we zeker wel doen.

Ik houd van de feestdagen, al sla ik ze dit jaar een soort van over. Oud en nieuw kan me gestolen worden, maar de kerst vind ik geweldig. Ook dit jaar zal op kerstavond de familie langskomen en gaan we uitgebreid eten. Natuurlijk liggen er presentjes onder de boom en hopelijk hebben we destijds een nieuw lid toegevoegd aan de familie. Sinterklaas gemist, maar de eerste kerst alweer meegemaakt.

Mijn gedachten dwalen rond waarom schrijven vroeger makkelijker leek dan het tegenwoordig lijkt te zijn. De frequentie, of discipline maakte het technische gedeelte misschien makkelijker, maar ik heb niet het idee dat ik vroeger zoveel meer meemaakte dan tegenwoordig. Rust is goed, natuurlijk, maar waar kan ik inspiratie uithalen?

Als ik erover ga nadenken heb ik wel de standaard verhalen die ik vertel. Vanavond een presentatie over mens health en Wiebe. In plaats van het op een fictieve plek op het internet te plaatsen, vertel ik het aan mijn collega's. Daarna verdwijnt het in de aether, omdat ik de geschreven versie niet openbaar maak. Het is iets vluchtigs, een eens maar niet meer moment. Dit maakt het niet waardevoller dan wanneer het op papier staat. Het is een hele andere vorm van waardevol. In herinneringen muteert het verhaal tot het uiteindelijk iets heel anders is dan het was. Er zit ook iets moois in verloren gaan, alsof het allemaal zo bedoeld is. Niets is eeuwig, dus waarom zouden verhalen dat wel moeten zijn. Sowieso is eeuwig een illusie in ons universum.

December, een advent aan reflecties. Al vraag ik me af of ik het vol kan houden/herinneren te doen.


-VLH