Advent

Ik had mezelf beroemd kunnen wanen, gister. Vrijwel iedereen kwam naar me toe om het nog even over de presentatie te hebben. Een deel van de mannen om te vertellen dat ze hun noten hebben gecontroleerd op teelbalkanker, vrijwel niemand begon over prostaatkanker (de groep is gemiddeld zo'n 23 jaar oud dus dat is een stuk minder relevant), maar de overdonderende meerderheid wilde het over mental health en Wiebe hebben. Ik heb zo ontzettend veel complimenten gekregen over mijn verhaal en manier van presenteren, en meerdere mensen die er niet bij konden of wilden zijn, zijn bij me langs geweest met de vraag of ik het nogmaals ga presenteren. Er is nog een uitgebreide discussie geweest over omgaan met geestelijke gezondheid en gewoon wauw.

Natuurlijk weet ik dat ik goed ben in publiekelijk spreken en een redelijk verhaal kan vertellen. Maar het is leuk om dit bevestigt te krijgen in een nieuwe groep. Daarbij had ik niet verwacht dat het zo zou ontploffen. Maar ego buiten kijf gelaten, heeft de presentatie zijn doel bereikt, mensen zijn gaan praten over gezondheid. De teamlead willen dit aandragen als een succes binnen het bedrijf, waar jaarlijks een campagne voor is. Bovendien verdubbelt het bedrijf het geld dat we opgehaald hebben voor het goede doel. Al moet dat nog wel aangevraagd worden.

Wiebe had het prachtig gevonden om na zijn dood toch gebruikt te worden om het gesprek te openen over emoties. Die gast was pas echt een open boek. In mijn herinnering tenminste. Natuurlijk is er een loopje met hem genomen in de presentatie, heb ik hem voor schut gezet. Maar ook dat is wat hij wilde, zoals dat ook op zijn crematie moest gebeuren.

Tijdens de presentatie heb ik toegegeven dat ik mijn gevoelens veelal voor mijzelf houd, dat ik graag verhalen vertel maar belangrijke punten vaak weg laat zodat het niet te dichtbij komt. Aan tafel werd gezegd dat iedereen het had begrepen als ik een traantje zou wegpinken tijdens de presentatie, en ik hoorde mijzelf zeggen dat ik op weg naar huis, in de auto, toch nog even heb zitten huilen.
Niet iets voor mij om toe te geven of het überhaupt over te hebben, maar met openheid en "practice as you preach" in gedachten, heb ik het toch verteld.





-VLH