Advent

Mijn werk is wat me nu vooral bezighoudt. Hoewel dit niet frustrerend is, zorgt dit ook dat ik hier voornamelijk over wil schrijven. Dat vind ik wel wat frustrerend. Elk ander onderwerp flowt niet zoals ik weet dat woorden kunnen vloeien. Ergens ben ik bang te worden zoals de mensen die ik in mijn pubertijd vervloekte, tegelijkertijd besef ik me dat pubertijdHans niets zo goed wist als hij dacht te weten.

€20.000,- bied het bedrijf als ik besluit te blijven de komende anderhalf jaar. De concurrentie opent hun deuren in de buurt, een nieuwe start-up zit niet te ver weg, krapte op de arbeidsmarkt en de intentie om de voorloper te blijven. Twintigduizend euro om iets te doen wat ik sowieso zou doen, blijven. Het is een belachelijk bedrag.

Wanneer ik kijk naar mijn salaris, de secundaire voorwaarden en de bonussen, snap ik waarom mensen niet bewust voor werken in de zorg kiezen. Vooral wanneer je jong en iets aan het opbouwen bent, zijn er veel betere manieren dan wat de zorg haar werknemers te bieden heeft. En dat is precies waar het fout en de limitatie zit.

Graag had ik al mijn oud-collega's hetzelfde geboden. Ik merk me soms schuldig te voelen over het geld. Er is meer in het leven dan alleen euro's, werk ervaring en vrije tijd spelen zeker mee, maar wanneer je de basisbehoeften ruimschoots kan ophoesten neemt dat al zoveel zorgen weg. Van wat ik gezien heb in de zorg wordt het al gerund als een bedrijf (of tenminste, dat wordt geprobeerd) zonder alle positieve dingen voor de werknemers, als salaris en secundaire voorwaarden. Het is vooral veel en hard werken, emotioneel zware omstandigheden en veel aanpassen naar de werkgever.

De patiënten maken een hoop goed natuurlijk, de zorg is een roeping, ja, maar we zijn niet zuinig op de mensen die zo hard werken, waardoor jongeren eerder weg zullen lopen. Er is een verandering in mentaliteit nodig om de boel te kunnen blijven runnen. Daar lijken we helaas nog niet te zijn.

Natuurlijk gaat dat voor alles op. De wereld is aan het veranderen. Problemen waarvan men dacht dat het allemaal wel mee zou vallen, blijken erger te zijn dan ingeschat. Een andere mentaliteit en andere prioriteit zijn nodig om de wereld te redden. Nee, niet de wereld trouwens. De aarde zal blijven bestaan, maar de mensheid neemt onnodige risico's voor zichzelf. Of eigenlijk hun kinderen.

Het ironische aan dit alles, is dat het om geld draait. Dat waar ik net zelf over loop te pochen en brainstormen. Als ik echt zo'n perfect persoon zou zijn, zou ik al mijn bezit aan de armen geven (die er vervolgens high mee worden maar niet het probleem perse zullen oplossen, uitzondering daar gelaten), en energie/milieu neutraal in de bergen gaan wonen.


-VLH