afscheid nemen van de dingen die ik ken

Ik zit nu in een rollercoaster van therapieen en uitdagingen en verwerkingen. Elke week naar therapie om mijn jeugd, de verkrachting te verwerken en weer vechtend mijzelf terug te vinden.

Daarnaast ben ik ook druk bezig met mijn gewicht wat maar niet wil lukken na tig dieten. Gelukkig zijn de specialisten het met me eens dat niets werkt en raden hun mij een operatie aan. Ik vind het erg eng maar noodzakelijk. Ik heb pijn in me knieen, enkels en elke keer als ik heb gezumba'd of thuis op de fitness heb getraind heb ik weer pijn. Ik blijf doorzetten want ik voel me er beter door. Na de operatie houd ik mij vast aan het idee dat ik geen pijn meer zal hebben en eindelijk kan sporten en doen wat ik wil.

Ik heb voor mezelf nu een training schrift bijgehouden waarin ik schrijf wanneer, hoelang en op wat ik heb getraind. afgelopen vrijdag op de abdoertwist een half uur getraind, Zondag op de hometrainer 11 km gefietst en gisteren 14 km gefietst in dezelfde tijd als zondag! dus daar was ik wel blij mee. Voor mijzelf een prestatie.

Na de operatie zal ik een tijd vloeibaar moeten eten om mijn maag zo rust te geven. En eigenlijk heb ik hier geen problemen mee. Ik begin meer in mijn hoofd afscheid te nemen van de lunchen met vriendinnen, uit eten gaan. Een broodje in de lunch is dan bijna me hele maaltijd voor de dag.. ik weet nog niet hoe ik dat straks kan combineren maar mijn gezondheid gaat voor.
Maar ik merk gewoon dat ik in mijn hoofd er verdrietig om ben en langzaam afscheid neem hiervan.

Maar ik krijg er ook genoeg voor terug.. Ik kan weer sporten wat ik wil, ik kan gaan shoppen met vriendinnen en elke winkel in lopen en daadwerkelijk wat kunnen kopen en ik wil heel graag zodra ik op het gewicht zit wat ik wil gaan skydiven! ik weet niet wat het is maar dat heb ik altijd al willen doen. Nu heb ik van het weekend mijn broer gevraagd of hij dat durft. EN hij heeft wel eens indoor skydiven gedaan maar nog nooit uit een vliegtuig.

Ik heb hem gevraagd dat wanneer ik zover ben of hij dan met mij wil skydiven. En dat leek hem wel VET! Dus dat is iets om naar uit te kijken.

Over 2 weekjes op vakantie en even weg van alle zorgen en problemen hier in NL. in Portugal mijn vakantie vieren en waarschijnlijk ook als ik terug kom gezien ik 25 word en dat toch ook wel een mijlpaal vind. Maar dat weet ik nog niet zeker.

Het is tijd om afscheid te nemen van slechte jeugd herinneringen, extreme emoties en afscheid nemen van de oude ik. Het is tijd voor de IK die zichzelf als prioriteit ziet en zich hier ook niet schuldig over voelt. Tijd om te zeggen tegen anderen, zorg voor jezelf dan doe ik dat ook. Het is moeilijk, zeker omdat anderen om mij heen het zo gewend zijn dat ik alles maar doe en mijzelf op zij schuif maar nu niet meer.

afscheid nemen van het oud en het nieuwe verwelkomen