Afscheidsbrief
Lieve C,
Dit is misschien wel een van de moeilijkste brieven die ik ooit zal schrijven. Weet je waarom?
Omdat ik je zo leuk vind. En als je deze brief zou lezen zou je het ook weten.
Ik weet ook wel dat jij mij nooit leuk zo vinden.
Toch wil ik het op papier zetten, misschien wel meer voor mezelf dan voor jou.
Jij maakte mijn humeur. Als ik je niet zag was ik verdrietig maar ook als ik langs
je liep en je niet eens opkeek.
Als ik langs je liep en je lachte of keek me na voelde ik m’n hart
kloppen in m’n keel en ik was dolgelukkig.
Gek hè dat een enkel iemand zoiets doen kan. Bizar gewoon.
Bij alles wat ik doe moet ik aan jou denken. En het enige waarover ik praat ben jij.
Ik weet dat het onrealistisch is maar ik blijf maar hopen dat jij mij ook leuk vind.
Kansloos vind je niet?! Ik wel. Het enige wat ik wil is bij je zijn.
Tegen je zeg hoe leuk en lief ik je vind. Met je heldere blauwe ogen. Je stralende lach en je donkere haar met getinte huid. Alles klopt.
Als puzzelstukjes vallen jou gelaatstrekken in elkaar.
De perfecte jongen, zal het ook met het perfecte innerlijk zijn? Wie zal het weten…
Mijn fantasie slaat op hol elke keer als ik je zie.
En ik voel me zo verschrikkelijk alleen als ik je niet kan zien.
Als ik van vriendinnen hoor hoe lief hun vriendjes etc zijn. Denk ik:
Waarom kan dat niet bij ons zo zijn? Waarom heb ik dat niet verdiend.
Het geluk is nog nooit aan mijn zijde geweest. Misschien ook wel door m’n eigen fouten.
Maar ooit moet iemand me toch kunnen helpen. Ik weet ook dat het
fout is dat ik niet gelijk m’n eigen ik toon, maar ooit moet er toch iemand zijn die er zo door heen prikt. Die weet welke woorden ik nodig heb, om het masker van m’n ziel af te halen.
En ik wil zo graag dat jij die jongen bent. Dat jij degene bent die me kan laten inzien
dat ook ik er zijn mag. Dat ik ook schoonheid bezit. Als ik dat dan al heb…
Gevoelens & gedachten die me van hot naar her brengen. Maar me niet veel verder brengen.
Want ik ga de eerder 2 stappen achteruit dan er een vooruit de laatste tijd.
Verwarring beheerst m’n leven: wat moet ik zonder jou?
Misschien dat het beter is dat ik afscheid van je neem en niet meer aan je denk.
Net doen alsof je niet meer bestaat, met een neutrale blik naar je kijken.
Ik heb het je niet makkelijk gemaakt als je me al leuk vond.. Jaloezie doet vreemde dingen met iemand, ik heb het zelf ondervonden. Ik heb dingen gedaan waar ik spijt van heb,
en heb het er zelf naar gemaakt dat je me niet anders kan zien.
Stukje bij beetje neem ik afscheid van je, stap voor stap. Misschien dat we ons over 40 jaar kapot lachen om wat we hebben gedaan en nu doen..
De tijd zal het leren.. Je zal altijd een plekje in m’n hart behouden,
als er iets is ik zal er altijd voor je zijn.
Hoe moeilijk ik het soms ook vind om je niet te zien zoals ik het wil.
Naast me, als enige..
Nee, op dit moment ben je een van de vele, net een stapje extra achter me.
Maar de tijd zal de pijn stoppen, en dan wonden in mijn hart en ziel littekentjes laten worden.
Flinterdun op het begin, maar later zal de laag dikker worden en zal ik je objectiever kunnen bekijken, minder voor je voelen dan nu.
Ik hoop dat ik van de fouten heb geleerd die ik heb gemaakt, en ze niet zal herhalen. Je zal me op een dag weer normaal behandelen. Gewoon samen als vrienden.
Voor altijd in mijn hart..
Dit is misschien wel een van de moeilijkste brieven die ik ooit zal schrijven. Weet je waarom?
Omdat ik je zo leuk vind. En als je deze brief zou lezen zou je het ook weten.
Ik weet ook wel dat jij mij nooit leuk zo vinden.
Toch wil ik het op papier zetten, misschien wel meer voor mezelf dan voor jou.
Jij maakte mijn humeur. Als ik je niet zag was ik verdrietig maar ook als ik langs
je liep en je niet eens opkeek.
Als ik langs je liep en je lachte of keek me na voelde ik m’n hart
kloppen in m’n keel en ik was dolgelukkig.
Gek hè dat een enkel iemand zoiets doen kan. Bizar gewoon.
Bij alles wat ik doe moet ik aan jou denken. En het enige waarover ik praat ben jij.
Ik weet dat het onrealistisch is maar ik blijf maar hopen dat jij mij ook leuk vind.
Kansloos vind je niet?! Ik wel. Het enige wat ik wil is bij je zijn.
Tegen je zeg hoe leuk en lief ik je vind. Met je heldere blauwe ogen. Je stralende lach en je donkere haar met getinte huid. Alles klopt.
Als puzzelstukjes vallen jou gelaatstrekken in elkaar.
De perfecte jongen, zal het ook met het perfecte innerlijk zijn? Wie zal het weten…
Mijn fantasie slaat op hol elke keer als ik je zie.
En ik voel me zo verschrikkelijk alleen als ik je niet kan zien.
Als ik van vriendinnen hoor hoe lief hun vriendjes etc zijn. Denk ik:
Waarom kan dat niet bij ons zo zijn? Waarom heb ik dat niet verdiend.
Het geluk is nog nooit aan mijn zijde geweest. Misschien ook wel door m’n eigen fouten.
Maar ooit moet iemand me toch kunnen helpen. Ik weet ook dat het
fout is dat ik niet gelijk m’n eigen ik toon, maar ooit moet er toch iemand zijn die er zo door heen prikt. Die weet welke woorden ik nodig heb, om het masker van m’n ziel af te halen.
En ik wil zo graag dat jij die jongen bent. Dat jij degene bent die me kan laten inzien
dat ook ik er zijn mag. Dat ik ook schoonheid bezit. Als ik dat dan al heb…
Gevoelens & gedachten die me van hot naar her brengen. Maar me niet veel verder brengen.
Want ik ga de eerder 2 stappen achteruit dan er een vooruit de laatste tijd.
Verwarring beheerst m’n leven: wat moet ik zonder jou?
Misschien dat het beter is dat ik afscheid van je neem en niet meer aan je denk.
Net doen alsof je niet meer bestaat, met een neutrale blik naar je kijken.
Ik heb het je niet makkelijk gemaakt als je me al leuk vond.. Jaloezie doet vreemde dingen met iemand, ik heb het zelf ondervonden. Ik heb dingen gedaan waar ik spijt van heb,
en heb het er zelf naar gemaakt dat je me niet anders kan zien.
Stukje bij beetje neem ik afscheid van je, stap voor stap. Misschien dat we ons over 40 jaar kapot lachen om wat we hebben gedaan en nu doen..
De tijd zal het leren.. Je zal altijd een plekje in m’n hart behouden,
als er iets is ik zal er altijd voor je zijn.
Hoe moeilijk ik het soms ook vind om je niet te zien zoals ik het wil.
Naast me, als enige..
Nee, op dit moment ben je een van de vele, net een stapje extra achter me.
Maar de tijd zal de pijn stoppen, en dan wonden in mijn hart en ziel littekentjes laten worden.
Flinterdun op het begin, maar later zal de laag dikker worden en zal ik je objectiever kunnen bekijken, minder voor je voelen dan nu.
Ik hoop dat ik van de fouten heb geleerd die ik heb gemaakt, en ze niet zal herhalen. Je zal me op een dag weer normaal behandelen. Gewoon samen als vrienden.
Voor altijd in mijn hart..
03 dec 2009 - bewerkt op 18 jan 2010
- meld ongepast verhaal
-
blauwester (opgeheven op 22-1-2011)
donderdag 03 december 2009 22:04
mooi gemaakt
het is rot als je je zo voelt. sterkte de komende tijd.
je bent het vast waard, terwijl jij mssn denkt dat je al het geluk niet verdient. je mag dingen fout doen, en je mag vergissingen maken. dat doen we allemaal. jaloezie, boosheid, gemeenheid we maken ze allemaal wel mee. en de echte lieverds prikken ook daar wel doorheen.
en zien wel wie je echt bent
ik zeg altijd neem nooit afscheid, maar ga door met je zoektocht.
dan bied de afscheid zich vanzelf aan, als het daarvoor bestemd is.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 mei 2014 keuzes
- O 20 apr 2014 Hoop..
- O 14 apr 2014 loslaten ( 3 )
- O 04 apr 2014 2009-2014 ( 2 )
- O 17 mrt 2014 Gekwetst
- O 19 feb 2014 woedend.. ( 3 )
- O 17 jan 2014 Ik snap het niet..
- O 27 jul 2010 Een jaar geleden
- O 21 mei 2010 Hij/Jij
- O 27 dec 2009 die ene val.. ( 1 )
- O 03 dec 2009 Afscheidsbrief ( 1 )
- O 27 apr 2009 het meisje van toen.. ( 2 )