Alles maar toch Niets.

Hallo dagbroek,

Dat is een lange tijd geleden.
Vanavond heb ik mijn hele dagboek terug gelezen.
Dat was heftig want inmiddels weet ik beter en is er veel veranderd.
Ik lees terug en denk ach lief kind waarom..

Inmiddels ben ik nog steeds samen met de liefde van mijn leven die altijd zo dichtbij was.
Lieve R,
Inmiddels zitten mijn ouders eindelijk midden in de scheiding en hoop ik dat het eindelijk klaar zal zijn.
Ik ben bij mijn vader gaan wonen die ik vroeger dood gewenst heb.
Inmiddels heb ik een goede band met hem en weet ik een manier om elkaar te begrijpen.

Mijn moeder en ik hebben een goede band maar met haar gaat het geestelijk niet zo goed.
De scheiding heeft er ingehakt bij mijn moeder en ik merk dat dat voor mijzelf ook zwaar is.
Ik ben vaak bang voor haar en wat ze misschien zichzelf aan wilt doen of wilt stoppen met leven.
Ook ben ik soms bang met het samen wonen met mijn vader of ik alles wel goed doe of niet.

Eigenlijk heb ik alles wat ik wou, vroeger wou ik een gezonde relatie leuke schoon ouders ik wou dat mijn ouders eindelijk gingen scheiden zodat er rust was.
Maar waarom heb ik dan toch dit gevoel?

Ik zal het proberen te beschrijven welk gevoel ik heb.

Ik wil het liefst geen seconde missen van mijn vriend ik wil t liefst elke dag elke seconde bij hem zijn.
Ik ken hem al 6 jaar en we hebben 2 jaar een relatie nu.

Maar ik heb al bijna 3 weken het gevoel dat ik weg wil.
Soms als ik klaar ben met mijn avond dienst en ik rij richting de snelweg dan wil ik gewoon de snelweg op richting Amsterdam naar het vliegveld.
Maar ik rij dan toch naar R..

Als ik door de stad loop en ik zie een reis organisatie wil ik gewoon boeken.
Ik wil naar een eiland vliegen zo ver hier vandaan. Naar het strand ergens in een huisje aan het strand.
Werken in een strand café aan het water. Savonds lange avonden aan het strand nieuwe mensen ontmoeten.
Een nieuw leven beginnen ver weg van alles.
Geen afscheid maar gewoon verdwijnen.

Weg weg weg weg van hier.
En waarom? Ik heb geen idee ik heb hier momenteel alles.
Ik droomde van een relatie als deze.
Maar soms denk ik nu Chris die vrijgezelle tijd dat is zn geweldige tijd.
Maar op dat moment had ik zo vaak het gevoel dat ik nergens bij hoorde dat niemand van mij hield.
En nu heb ik een vriend, schoonouders, ouders, familie, vrienden die van mij houden zo veel
En ik heb het gevoeld dat dat mij overspoeld.
Ik weet dat als ik ga dat ik alles en iedereen ga missen, ik krijg heimwee.
Ik moet met 4 dagen terug naar Nederland naar mijn oude leven.

Maar dan denk ik weer je leeft misschien maar een keer? En als je vaker leeft dan weet je dat niet.
Dus doe wat je gevoel zegt maar dat lukt niet want mijn gevoel is verdeeld.

Help.