Ik kan het niet meer.

Zoals ik had beschreven in mijn vorige bericht, ik ben verliefd op een collega. Alles in jou vind ik leuk, hoe je bent, hoe je lacht, je humor, en zelfs je verleden kan en wil ik omarmen. Alles in jou ademt liefde. Als ik naar je kijk voel ik zo veel. Ik kan het niet beschrijven en ik raak emotioneel bij de gedachten dat dit ooit weer weg gaat. Ik ga weg bij mijn man, dit was een ongezonde relatie. Ik kon niet meer en wist altijd al diep van binnen dat dit het niet was. Ik heb voor ongeveer vier weken geleden gezegd dat ik niet verder wil gaan. Momenteel zitten we in de scheiding en loopt alles soepel.

Ik heb mijn collega verteld dat ik uit elkaar ga met mijn man, zijn relatie is ´ook´ niet oke en voelt zich ook ongelukkig. Ik heb de stap durven zetten en heb het mijn man verteld dat ik niet verder wil en heb alles op geofferd om gelukkig te zijn. Hij blijft in het huis wonen en ik ben terug bij mijn vader. En ik weet dat ik veel op geofferd heb voor dit gevoel voor mijn collega, maar ik weet ook dat ik niet verder kon met mijn man, hoe dan ook het had niet zo verder gekund. Ik heb al zo vaak gesprekken gevoerd met hem over hoe ik mij voel. en steeds weer werd er geen gehoor aan gegeven.

Toen ik mijn collega ontmoete ging er een deur voor mij open. De liefde die ik voelde bij hem leek wel als of er een extra deur open ging en er nog een balzaal achter zat met wat liefde betekend en voelt.
Sinds ik uit elkaar ben met mij man lijkt het als of hij zich meer terug trekt. Hij geeft aan niet goed in zijn vel te zitten door de werk stress, hij werkt nu nog bij ons maar heeft ook andere sollicitaties lopen omdat hij waarschijnlijk niet kan blijven bij ons. Dit geeft hem stress, en wanneer hij stress ervaart sluit hij zich van alles en iedereen af. En ik wil dit best begrijpen en hem de ruimte geven, maar sinds het moment dat wij seks hebben gehad lijkt hij zich af te sluiten voor mij. Hij reageerde eerder binnen twee minuten en nu duurt het soms 2 uur, terwijl hij wel tussen door online is geweest. Ik probeer mij hier van af te sluiten en al het geduld en alle liefde op te brengen voor zijn situatie maar ik merk dat het mij zwaar valt.

Ik heb de situatie al eens besproken met hem en aangegeven dat het mij super onzeker maakt aangezien hij eerder continu reageerde en nu opeens niet meer na dat we seks hebben gehad. Ik dacht eerst dat hij mij niet aantrekkelijk vond maar hij ontkent dit en geeft aan dat hij het ook super fijn vond tussen ons tweeen. En dat hij zich oprecht afsluit voor alles en iedereen wanneer hij zich zo voelt en hij er wel mee bezig is om hier aan te werken. Ik wil het dus zo graag geloven en ergens denk ik ook dat hij oprecht is. Want ik heb ook aangegeven dat als hij dit niet verder wilt / kan ik dit snap en nooit wat zal zeggen over deze affaire. Hij geeft echter aan dat hij real met mij is en het super fijn heeft met mij.

Vandaag zijn we samen naar een project van werk geweest en de heen weg was super leuk, samen liedjes zingen en ook persoonlijke en fijne gesprekken. De meeting was ook prima en leuk. De terugweg leek opeens anders, ik voelde mij ook zenuwachtiger omdat ik dacht dit is de terug weg en ik heb nog niet echt fysiek contact gehad. Ik wilde dit zo graag, een kus een goede aanraking. Maar dit gebeurde niet. Eenmaal op werk gingen we lunchen en zat hij veel op zijn telefoon, ik deed dit expres niet omdat ik hem wou laten zien dat ik echt contact wil en een leuk gesprek wou. Dit leek bijna niet mogelijk, maar misschien is dit ook mijn eigen onzekerheid en was hij moe of iets degelijks. Eenmaal met het afscheid heb ik gewacht tot hij mij een bericht stuurde, niet omdat hij de man is maar juist om te kijken of hij wel wat zou sturen aangezien het contact al voor mijn gevoel stug liep.

hij stuurde mij na twee uur een berichtje met de vraag of ik veilig thuis gekomen was. Ik rangeerde met ja zeker en dat ik een stuk aan het wandelen was, en ik vroeg of hij ook goed thuis gekomen was. Na mijn reactie ging er bijna weer twee uur over heen, inmiddels was hij wel online geweest en reageerde niet. Ik vrat mijzelf zo op dat ik een bericht gestuurd heb :

Goh, ik merk dat sinds dat we seks hebben met elkaar ervaar ik dat jij afstand neemt. Terwijl ik nu juist het gevoel heb dat ik mij open stel en het fijn met je heb. Ik heb het gevoel daar door dat ik mezelf voor de gek hou en dat wil ik niet. Omdat ik merk dat ik super onzeker wordt door deze situatie. Ik weet nog toen we bijna zoende je zei at je anders wat uit te leggen had thuis. En we zin nu veel veder als dat gegaan en ik wil je geen druk opleggen of wat dan ook maar ik merk dat ik totaal niet weet waar ik sta. En ik wil dit helemaal niet typen maar ik merk dat ik super onzeker wordt. En ik wil je niet kwijt en ik wil hier niet mee stoppen maar hoe het contact nu gaat laat mij kut voelen. En sorry als ik een emotionele tut ben maar het houd mij nu al een tijdje bezig en nogmaals ik wil dit helemaal niet sturen maar ik vreet mezelf weer op.
En ik weet dat ik al eerder dit gesprek heb gehad en ik wil je niet weg jagen maar ik probeerde vandaag zo mijn best te doen en had het gevoel soms dat je niks van mij wou. en als we dan samen werken voelt het zo fijn en goed. En dan weet ik gewoon niet meer wat ik moet voelen en denk ik soms dat het voor jou alleen lust is. en ik wil u alleen maar sorry zeggen want ik wil soms zo veel tegen je zeggen maar weet niet hoe.

zijn reactie :

ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe ik hierop moet reageren via snap, ik denk dat het goed is dat we hier gewoon een keer face to face over gaan hebben.
en het klopt wat je zegt, als het uitkomt het ik idd heel wat uit te leggen thuis, maar je bent niet alleen lust!!! dat even voorop gesteld okay ????

ik :

Dat vind ik goed, en ik meen oprecht nog steeds dat ik echt nooit wat zal zeggen en het was niet als dreigement bedoeld maar toen je dat zei had ik een andere gedachten als dat hoe het nu gaat.
ik stel mij zo open en heb het gevoel dat hoe mee rik mij open stel hoe meer jij je afsluit.
en dat wil ik helemaal niet, want nogmaals ik heb het super chill met je en ik vind het super leuk en fijn met je.
maar ik heb het gevoel dat dat van jou kant niet zo is, en nogmaals dan snap ik het...


Help... Ik weet het niet meer..