Angst
Zwaar en stressvol kan ik de afgelopen week noemen. Een doktersbezoek/onderzoek waar ik tegenaan zat te hikken met achteraf veel herbelevingen. De vermoeidheid neemt toe en de emmer loopt steeds voller. Ik wil door niemand worden aangeraakt en eten is een ramp. Juist nu dat echt een verplichting is.
Daarnaast de angst die blijft. Voor alles. Voor veel.
Als ik bang blijf voor alles dan blijf ik wie ik nu ben. Als ik tegen mijn angst inga kom ik verder in het leven en kan ik doen wat ik wil. Dan kan ik misschien over een paar jaar wel trots op mezelf zijn, op wat ik heb bereikt. Als ik bang blijf dan zit ik over een paar jaar nog in ditzelfde schuitje. Dan blijf ik doorgaan met een niemand zijn, terwijl ik zo graag een iemand zou worden.
Opstaan en weer doorgaan. Dat is wat ik wil en moet kunnen.
Mona Lisa, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende