Studeren

Lang niet meer ingelogd op dit account. Nu wel omdat ik merk dat ik dit deel weer even nodig heb.

Inmiddels ben ik begonnen met studeren. De opleiding is leuk. Ik denk dat ik het erg naar mijn zin heb. De stof en de lessen zijn erg interessant. Daarnaast loop ik hoofdzakelijk tegen twee dingen aan: dissociëren en perfectionisme.
Door het dissociëren mis ik veel stukjes. Als iets vanuit de lesstof of een casus te dichtbij komt dan sluit ik mezelf onbewust af. Ik kan me later weinig tot niets herinneren van alles wat is gezegd. Daardoor zet ik mezelf vaak genoeg compleet voor gek omdat ik achteraf super vaak dingen dubbel vraag. Heb er al meermaals vreemde reacties op gekregen. Daarnaast beangstigd het me vooral, omdat ik dus niet weet wat ik doe en hoe ik me gedraag in de tijd die ik me niet kan herinneren.
Mijn perfectionisme belemmert me meer dan ik had verwacht. Groepsopdrachten vind ik lastig omdat ik graag de controle wil hebben. Het werk van anderen beïnvloedt mijn cijfer ook en dat wil ik niet. Dat vind ik lastig. Ik zou alles zo anders doen, zoveel nauwkeuriger. Perfecter. Ook komen heel veel dingen op mij neer doordat de twee waar ik mee moet samenwerken de opdracht verkeerd begrijpen, niets doen of gewoon half werk afleveren. Aan de ene kant dus erg vervelend maar aan de andere kant heb ik zo wel meer de controle.

Het tempo ligt hoog. Ik kan alles maar net bijbenen (voornamelijk door perfectionisme, gok ik) maar de stof is redelijk makkelijk. Aan angsten, eetproblemen en andere zaken werk ik nog altijd in de therapieën. Ik hoop dat ik het kan blijven combineren/volhouden. Weer beginnen met studeren is zeker een goede keuze en ik ben blij dat ik de stap heb gezet. Of ik het geestelijk en op dit moment vooral ook lichamelijk ga volhouden, zal nog moeten blijken.