Angsten

'Nee, ik ben nergens bang voor,' riep ze terwijl ze van een 12 meter hoge rotspartij het water insprong. 'Behalve voor spinnen,' klonk het toen ze weer bovenkwam van de verfrissende duik. Lang heb ik geloofd dat ze de waarheid sprak.

Tot vrijdagavond...

Het was vrijdagavond en eigenlijk was ik niet van plan het laat te maken. Op de één of andere manier zijn het juist altijd dit soort avonden die uitlopen tot in de late uurtjes, dus ook ditmaal eindigde ik (niet geheel nuchter en een beetje stoned) weer op een tijdstip dat sommige mensen 's ochtends zouden noemen in een diep gesprek met iemand die haar nacht op dezelfde plek had doorgehaald.

Het gesprek begon over muziek, favoriete muziek, beste concerten, best artiest en muzieksoort om helemaal op uit je plaat te gaan. Het lijkt heel onschuldig allemaal, maar ik wist het niet. Ik wist niet wat het beste concert was waar ik heen geweest ben of wat mijn favoriete artiest is. Eigenlijk vind ik bijna alles wel leuk. Er zijn wat dingen die ik niet leuk vind, dat weet ik wel, maar vooral als ik hoor. Net als dat ik weet wat ik wel leuk vind, maar dat is bijna alles en wat is daar dan weer het leukste van? Goed, ik kwam er niet echt uit en mijn gesprekspartner deed haar uiterste best me erop te wijzen dat het geen examenvraag was. Goed. Maar nog steeds kwam ik er niet uit en leek zij het raar te vinden dat ik nog steeds geen keuze had kunnen maken.

Toen het gesprek verder vorderde en ook bleek dat ik eigenlijk bijna geen echte relaties aan durf te gaan, ik altijd druk ben met vanalles, maar eigenlijk nooit lang hetzelfde (met als resultaat dat ik nergens écht goed in ben) en dat ik op de uitnodigingen voor feestjes en andere gelegenheden steevast antwoord met "misschien" toen was het probleem voor haar wel al duidelijk.

'Je hebt keuzeangst,' zei ze, 'ik heb er zelf ook last van, al heb ik er in de loop der jaren een beetje geleerd mee om te gaan'. Als verbluft keek ik haar aan. Het kwartje viel, in slowmotion door de gedrogeerde staat van mijn lichaam, maar het viel. Al snel realiseerde ik me dat ze gelijk had. Dat ik nooit ergens voor durf te gaan, omdat ik bang ben dat de andere opties toch beter gewest waren. Voor de kleinste beslissingen vraag ik af en toe advies, aan familie, vrienden, op online fora... Vaker dan eens heb ik gedacht dat het leven een stuk makkelijker zou zijn als iemand gewoon keuzes voor je zou maken en je het alleen maar hoeft uit te voeren. Als je dan ongelukkig wordt, is het in elk geval niet je eigen fout ofzo. Ik weet het niet. Naast dat hebben mensen altijd meningen over wat je kiest en die hoor ik ook liever niet. Ik sluit niet graag deuren, hou graag alle opties open. Werkt dat? Ik ben bang van niet, want er is maar beperkte ruimte. Alle deuren staan nu basically op de knip, waardoor ik er wel achter kan gluren, maar nooit binnen zal kunnen gaan. Durven kiezen. Ik vraag me nu af of ik het ooit zal leren. Oefenen, oefenen, oefenen. Realisatie is de eerste stap denk ik zo.

'Nee, ik ben niet bang om te vallen,' antwoordde ze op dezelfde vraag. 'Vallen gaat vanzelf. Ik ben bang om te springen, want daarvoor moet je eerst een keuze maken... En voor spinnen.'
24 apr 2016 - bewerkt op 24 apr 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van rosannemarit
rosannemarit, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende