Bijna klaar! :)

Nog maar een paar keer en dan ben ik klaar met mijn therapie Ik zit nu al meer dan anderhalf jaar elke week anderhalf uur in groepstherapie, daar gaat 3 juli een einde aan komen. Ik heb er zin in!
Na die therapie krijg ik nog wel wat begeleiding voor mijn autisme, maar daar heb ik vooral ook zin in. Die groepstherapie was om om te gaan met mijn hele thuissituatie en mijn onzekerheid. Dat heeft wel echt geholpen, omdat al die shit met mijn ouders me niet echt veel meer doet. Natuurlijk vind ik het jammer en kan ik er soms nog kapot van zijn, maar het slokt me niet meer op. Ik heb nu een eigen leven waarin ik echt gelukkig kan zijn. Ik ben het kind en zij de ouders, niet andersom. Ik voel me niet meer verantwoordelijk om voor hen te zorgen. Dat vindt vooral mijn moeder niet zo leuk, maar ik moet hierin echt wel voor mezelf kiezen.
Dus ja, het heeft heel erg zijn vruchten afgeworpen. Niet zonder moeite, ik ben er erg trots op! Ik vroeg me altijd af hoe het zou voelen en hoe ik zou zijn wanneer ik zou stoppen, nu weet ik het ongeveer. Het voelt goed, ik heb oprecht het idee dat ik dingen goed verwerkt heb. Het gaat wel raar zijn om zo'n veilige haven als therapie niet meer te hebben, maar ook wel fijn om te weten dat ik het echt zelf kan. Ik heb niet meer echt de behoefte om veel van die mensen nog eens te zien, misschien 1 meisje wel. Maar dat zien we dan wel weer.
Voor nu: jippie!