BJZ hoe ze echt zijn...

Goedendag,

Mijn naam is Menno,

Ik wil graag me verhaal kwijt over hoe BJZ echt is.
Ik heb veel meegemaakt in mijn leven, ben vaak verhuist van familie tot vrienden tot aan instellingen.
BJZ wist helemaal geen oplossing,
Ik ben dus op den duur door mijn eigen beslissing en die van mijn vader naar een open groep gegaan naar Yulius op de boerhaavelaan 2, daar kwam ik op de groep de adelaar ( die nu gesloten is door bezuinigingen ).
Bij het begin verliep het uitstekend daar zo leek net center parcs. Opgegeven moment ging het door mijn eigen aandoen ( omdat het toch niet was wat ik wou ) erg slecht. Op de groep luisterde ik niet trok mijn eigen plan, kreeg black outs en zo ging het maar verder. Ik kreeg ineens te horen dat ik naar geslotenheid toe moest gaan en dat ik een rechtszitting daarover kreeg.
Toen 14 november 2013 kwam ik daaraan en ik deed mijn verhaal geheel onbewust dat ik naar geslotenheid toe wou ( was niet goed ingelicht hoe het daar echt was ).
Toen ik uit de rechtszaak op de groep aankwam werd er 2 uur later gebeld dat ik naar De Hoenderloo Groep toe moest gaan op de groep genaamd Sardonyx. De bus arriveerde en ik huilde en stribbelde tegen, dit is niet wat ik wou dacht ik. Onderweg in de bus huilde ik enorm ik wou terug begon plannen te maken om weg te lopen en dacht: laat ik me vrienden even bellen! Ik belde ze een voor 1 en ze zeiden allemaal het komt goed hou sterkte en we zien je snel weer hou je taai. De bestuurder van het dv&o busje vroeg of het goed ging, ik zei nee ik wil terug...
Eenmaal daar gearriveerd kwam ik huilend binnen, alhoewel het groot was voelde ik me meteen al niet op mijn gemak. Even later arriveerde de groepsgenoten, toen schrok ik wel even ik dacht: ik zie geen Nederlanders wat krijgen we nou! Dit kwam omdat ik 3x overvallen was door buitenlanders en dus bang voor hun was. We stelden ons aan elkaar voor en na een dag of vijf daar zo begon ik te wennen, ik bleef het afschuwelijk vinden daar zo. Ik had daar niet de vrijheid die ik wou hebben zoals Sociaal media gebruik, naar buiten mogen, naar een externe school en het belangrijkste dat ik daar niet verder kon met mijn toekomst. Ik was daar begonnen met een MBO 1 AKA opleiding inde richting van detailhandel, ik was daar goed mee bezig en de leraar was trots op mij. Maar op de groep ging het steeds slechter, de 2de week dat ik daar zat hoorde ik dat mijn opa overleden was, ik dacht dat ik door de grond zakte ik kon wel janken. Maar ik hield me groot omdat je je bij geslotenheid niet moet laten kennen. Even later op de groep ging sommige leiding me verkeerde dingen inpraten, zoals dat ik ongehoorzaam was en telkens me eigen plan trok ( wat ik alleen maar deed omdat ik het beste voor mezelf wou ). Zo verder gaande de tijd daar ging jeugdzorg steeds meer liegen, ze zeiden telkens dat ze een plek voor mij hadden en dan was het weer niet zo. Hun zeiden letterlijk: het duurt nog maar even, maar ondertussen waren ze van april 2014 tot oktober 2014 bezig voordat er plek was bij een open groep genaamd horizon Rijnhove.
In maart 2014 was er een rechtszaak, waarbij mijn OTS, UHP en gesloten machtiging 9 maanden verlengd werd, hier werd ik enorm kwaad om. En ik begon meer en meer weg te lopen en de kont in de krib te gooien. Toen ik terugkwam voor de 4de keer zei jeugdzorg dat ik ineens weg mocht gaan van geslotenheid omdat het mijn plek niet was daar zo ( dit is gezegd toen ik daar weg was ). Dus ik had weer hoop, maar die werd snel weer afgenomen toen geen enkele groep me aan wou nemen. Ik wou echt weg bij DHG dus ik deed een nieuwe IQ test en toen was mijn IQ daaruit wel hoog genoeg en kon ik naar horizon Rijnhove toe. Hier waren ze ook al maanden mee bezig voordat het geregeld werd. Het was 13 oktober 2014 toen ik weg mocht en dacht dat ik de meest gelukkige man op aarde was. Eenmaal daar aan gekomen leek het mij een super leuke instelling. Mijn voogd had bij DHG gezegd dat ik hier verder kon met mijn opleiding e meer vrijheden kon verdienen. Hahaha wat had ik het mis, eenmaal bij de intake daar zo zeiden ze gelijk bij het begin: Er valt hier geen diploma te halen en we bieden geen MBO . Ik dacht dat ik door de grond zakte, waar ik voor had gestreden al die tijd is bij mijn enige "redding" niet haalbaar. Ik kon niet meer terug naar DHG want daar zo was ik al uitgeschreven, toen bespraken we dat ik hierna door ging naar begeleid woontraject Capelle a/d Ijssel per september als de groep zou worden geopend. Dit vond ik goed ( op dat moment ) omdat ik nog geen andere keuzes had. Even later ging ik dus mee naar mijn nieuwe groep. De jongere daar zo bevielen me direct, en het beviel me wel dat ik mijn mobiel weer bij me mocht hebben dagelijks heel de dag. dus eenmaal op de groep alles uitpakken ging helemaal prima, en toen begon het echte vervelende stuk van jeugdzorg. Ze zeiden dat ik hier "verder" kon groeien, nu merkte ik hier helemaal niets van, op de groep van Yulius leerde ik nog meer. Op DHG mocht ik zelf koken en fietsen naar de stad ( was een heel uitzonderlijk geval in geslotenheid ) Hier zo was dit niet het geval , mocht niet koken, fietsen naar de stad of naar een externe school ( wat ook beloofd was door voogd vanuit DHG ). Ik kwam op de school genaamd Park College terecht, wat een prima school leek bij het begin. Ik wende snel op Horizon en er waren ondertussen 2 weken voorbij, toen ging het van kwaad naar erger. Ik was zo erg boos over de leugens van BJZ Dat ik dacht: dit wil ik niet meer zo ik ga een andere tactiek proberen, ik begon heel erg aan mensen hun kop te zeiken. Toen moest ik verplicht na een tijdje op Park college te hebben gezeten naar het Leerwerk bedrijf Horizon, ik ging daar naartoe voor een intake en ik dacht: nee joh moet ik met hout gaan werken ga toch weg man! Intake verliep goed en ik mocht een week later starten, Ik ontmoette daar aardige kerels en kon het vooral met een iemand uit me klas het goed vinden. Eenmaal begonnen aan het werk dacht ik gelijk al: dit is niet het werk wat ik tot aan september wil gaan doen. Op de groep weer aangekomen ging ik gelijk vragen of ik een andere stage mocht, dit mocht niet van de groep en school. Ik werd nog bozer dan ik al was en dacht bij mezelf: ik ga voor niemand meer en vooral niet voor jeugdzorg instanties mijn best doen ze kunnen de pest pokke krijgen! Het werd als maar lastiger en lastiger voor mij, ik begon aan vroeger te denken en aan zaken die op mijn 18e jaar erg belangrijk waren. Ik was zo erg verblind door de woede die jeugdzorg veroorzaakt had dat ik geen uit weg meer zag ( viel nog mee de beslissing ) en gewoon weg niets meer zou doen behalve protesteren op mijn manier. Ik ging spijbelen van school omdat ik niet het juiste onderwijs kreeg wat ook nog eens beloofd was dat ik het wel zou krijgen, in de klas deed ik niets meer en ik bleef me voogd en advocaat lastig vallen met borden vol e-mails over dat ik wat anders wou. Even later kwam er een Behandelplan bespreking, waarin ze direct zeiden: Het gaat niet goed we gaan wat anders voor jou verzinnen. Ik was blij dat te horen en dacht dat ik naar huis toe gaan of nog beter naar een KTC of Begeleid woontraject, maar nee ik ging naar een andere groep op hetzelfde terrein. Eenmaal op de groep aangekomen was het huis veel groter en de jongere leken me no wat aardiger dan op de andere woongroep. Ik zat daar uiteindelijk weer een tijdje en ik spijbelde nog steeds uit protest eigenlijk deed ik alles nog steeds wat niet goed was maar uiteindelijk wel voor de benodigde resultaat gezorgd had. Ik ging weer meer contact krijgen met vrienden en ik vond de verloven zoals altijd een enorm feest, ik ging altijd naar me moeder en even later ook naar me opa en oma elke week om de beurt. Even later was de boosheid zo erg gegroeid dat ik had gestolen bij de mediamarkt wat achteraf dom was omdat ik wist dat ik gepakt zou worden voor iets van 100 euro te stelen, wat ook nog toevallig midden in de camera stond het product. Ik kwam met halt in aanraking en kreeg uiteindelijk ( waar ik van puur geluk mag spreken ) 3 uur taakstraf en een excuusgesprek bij de mediamarkt en kreeg 1 jaar mediamarkt verbod. Toen kregen we weer een Behandelplan bespreking waarin gezegd werd dat het nog steeds niet goed ging, ik dacht: waarom moet ik nou in deze situatie leven ik gun dit niemand. Een paar weken later vroeg ik nogmaals aan mijn voogd of ik bij mijn opa en oma mocht wonen. Dit mocht en ik moest een plan maken met mijn mentor, dit was ook gelukt en toen kwamen we het volgende probleem tegen school namelijk... School moest geregeld worden anders mocht ik niet bij mijn opa en oma wonen. Mijn school ging dus op zoek naar de school die ik benoemd had namelijk Yulius ATC. Ik moest maanden wachtten voordat alles bijna geregeld was, met vele tegenslagen natuurlijk weer. Dan moest er een TLV aangevraagd worden dan moest het samenwerkingsverband weer erover praten. En na 3 lange maanden ( vanaf begin december tot aan laatste dag voor de voorjaarsvakantie ) moest ik wachten op een antwoord of de school door zou gaan. Het uiteindelijke antwoord was mijn niveau is te hoog... Ik me gelijk afvragen: waarom nou weer mijn niveau te hoog? Ik heb geen certificaat, diploma en zelfs mijn vmbo niet gehaald vanwege verhuizingen door BJZ. Ik was weer terug bij af en dacht maar aan een ding namelijk: weglopen. Ik was al plannen aan het maken tot mijn voogd zei dat we een nieuwe bespreking zouden hebben in de voorjaarsvakantie. Bij deze behandelplan bespreking was het duidelijk dat school niet meer zal lukken, ik moest dus samen met andere met een andere oplossing komen. Het eerste wat ik deed is zeggen: Ik heb er geen zin meer in het is over einde verhaal voor mij binnenkort zie je mij niet meer. Even later kwam mijn vader met de oplossing dat ik bij hem 3 dagen in de week kon stage lopen, dit vond ik prima ik moest dan ook 1 dag op de groep slapen en 2 dagen daar school volgen. Ik ging akkoord en vanaf toen tot het heden is het gelukt en ik loop nu 1 week stage bij mijn vader en ga morgen terug naar Rijnhove voor 1 nachtje. Maar het feit blijft dat BJZ alles verkeerd heeft gedaan waarvan ik feiten heb genoemd en dat mijn eigen familie het voor mij opgelost heeft, zonder hun zat ik nu ergens in Rotterdam rond te zwerven. Ook zijn er problemen ondertussen weer bijgekomen zoals:

1: Begeleid wonen werd door BJZ gezegd is gratis, nu ik een brief van Het Ministerie van burgers en bestuur en Mark Rutte heb gekregen en op de CAK site heb gekeken weet ik dat dit een leugen is, ik wist dit eigenlijk al want in Nederland is niets gratis.

2: Ik moet stoppen met school omdat ik anders de verplichte Begeleid woongroep niet kan betalen. Ondertussen heb ik dan geen diploma of hoogstens alleen 2 certificaten nog geeneens een gehele diploma.

3: Dat de advocaat geld vraagt terwijl hij werd toegewezen door een rechter en dat ik ook nog eens minderjarig ben.

4: op 15 mei stopt mijn UHP en OTS dat betekent dat ik niet meer zonder eigen bijdrage ( voor de volle maand betalen terwijl ik 4 dagen in de maand daar ben ) daar naartoe kan gaan. Dit kan niemand van mijn familie betalen dus dit is lastig en gaat ook niet meer werken, dat betekent dat school ook niet meer lukt.

Zoals jullie zien heeft BJZ mijn gehele leven niet goed gemaakt maar juist erger gemaakt omdat ik nu niets behaald heb en onterecht in geslotenheid heb gezeten, en ze vele leugens hebben verteld en dat pas recentelijk weer hebben gedaan. Ook de advocaat die voor BJZ werkt doet zelfs dingen wat niet hoort in onze rechtsstaat, waar leven wij in???