dit keer geen rap

Waarom is alles zo lastig?
waarom doen mensen elkaar pijn?
waarom is er geld?
Al deze vragen zullen onbeantwoord blijven,
of komt er iemand die de vragen ooit zullen beantwoorden?
Ik weet het allemaal niet dagboek, mijn gedachtes slaan soms op hol als ik het nieuws zie.
Wat er allemaal gebeurd ik word er maar bang van!
De IS de ziektes de behandelingen die je helpen maar weer vele ergere bijwerkingen hebben.
Mijn vraag is willen we wel leven in zo,n wereld???
Ik in ieder geval niet ik voel me vooral onveilig in Rotterdam.
Al 3x overvallen in het verleden en daardoor de behoefte gekregen om sterker te worden,
heb dagenlang getraint en veel mogelijk proberen te eten maar zonder resultaat mijn bouw staat er niet naar.
Zit zo erg in een dip met wat komen gaat dat ik zelfs anabole anadrol wil gaan gebruiken en mezelf zo de dood in wil jagen, vraag me alleen nog af wanneer ik daarmee zal beginnen. Al kost het al me geld het boeit mij niet meer, ik wil ervoor zorgen dat ik weg ben van deze wrede wereld. Teveel zorgen aan me hoofd, ik weet niet hoe ik het ga redden met mijn trauma's van BJZ, heb op straat moeten zwerven, heb bij vrienden gewoond en woon nu bij me opa en oma. Heb niet eens echt een leuke jeugd gehad, dat was maar 2 jaar van de 5. Nu is het met terugblikken op mijn verleden alleen maar tranen in me ogen, vele mensen verloren die me dierbaar waren vanwege instellingen en dan weer naar gesloten DHG gaan en toen weer weg. Ik haatte deze verhuizingen echt heel erg telkens een nieuw sociaal leven opbouwen en mijn echte vrienden voor heel lang niet zien.
Nu is het ook nog zo dat ik autisme en ADHD en ODD heb,
hier is al lastig mee te leven en dan gaan mensen ook nog aan me hoofd zeiken dat ik dingen moet regelen terwijl ik alles al geregeld heb. Het is zo lastig dat mensen denken dat je niets kan vanwege je aandoeningen, terwijl ik al vele malen zelfstandiger ben dan de meeste 18 jarige waarvoor alles gedaan word door hun ouders. Als mensen mij goed kennen weten ze dat ik aardig ben maar een jongen die van de buitenkant alleen maar lijkt te zeiken en probeert stoer te doen, terwijl ik dat alleen maar doe omdat ik me onzeker voel vanwege me lichaam en wat ik meegemaakt heb voel ik me het buitenbeentje.

Ik weet echt geen raad met mezelf meer...