Borstoperatie

Jeetjemina, wat heb ik dat onderschat..

Jaren lang wil ik al een borstlift. Waarom? Pfoei laat me je meenemen door mijn waarom.

Toen ik net begon te puberen werd ik door mijn moeder voor de tweede keer naar ggz gebracht. De eerste diagnose was niet goed genoeg (adhd), nee er was iets ergers met mij aan de hand. Verhalen werden verteld, terwijl ik zat toe te kijken, me afvragend over wie ze het had.

Ze bleek het over mij te hebben. Ik was te bang om voor mezelf op te komen, maar zelfs op de momenten dat ik iets drufde te zeggen over wat er niet klopte werd ik niet eens gehoord. Zo kreeg ik in mijn vroege tienerjaren de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis in ontwikkeling. Daar hoort natuurlijk medicatie bij! Die ik nooit had mogen krijgen, waar ik zelfs psychotisch van werd.

Ja ook voor psychoses heb je medicatie hoor. Dus die kreeg ik er ook nog bij. Van zowel antidepressiva als antipsychotica is bekend dat het je metabolisme lam kan leggen, en boy... it did! Tel daarbij op dat we in armoede leefden dus spaghetti met een beetje gehakt en tomatensaus en witte bonen of macaroni met ham, kaas en tomatenketchup waren heel normale dingen om te krijgen als avondeten.

Ik werd dikker en dikker het hoogste getal dat ik op de weegschaal gezien heb is 120, daarna heb ik er niet meer op gestaan dus wie weet hoeveel mijn hoogtepunt werkelijk was. Vandaag de dag staat mijn weegschaal op 55. Dat scheelt nogal wat. Daarnaast heb ik 2 voldragen zwangerschappen doorstaan en allebei mijn meisjes borstvoeding gegeven. Je kunt je voorstellen dat mijn ooit gigantische borsten met cupmaat 85G nu niet meer zo heel erg mooi waren. Zielig bungelend in een 70C.

Je begrijpt dat deze operatie niet alleen was om "mooier" van te worden. Ik had ook heel veel pijn aan mijn slappe borsten, in de zomer kreeg ik last van smetvlekken, over het aantrekken van leuke sexy topjes nog maar te zwijgen. Overal kwamen ze even om het hoekje kijken, ik voelde me zo beschaamd. Deze operatie betekent het einde van een hoofdstuk. Een hoofdstuk wat ik maar al te graag achter me laat. Maar oh wat doet het pijn!

Liefs M